Μάλιστα πρόκειται για υποθέσεις που δεν έχουν κανένα κόστος για το Δημόσιο, αλλά η αντιμετώπισή τους θα προσφέρει σημαντικό όφελος σε πολίτες και επιχειρήσεις.
Η πρώτη είναι τα “κόκκινα δάνεια¨ και ιδιαίτερα τα ¨κόκκινα¨ στεγαστικά δάνεια.
Οι λύσεις είναι μπροστά στα μάτια όλων και στο χέρι της κυβέρνησης. Η μία από αυτές προτάθηκε από τον Μιχάλη Σάλλα και αποτελεί βάλσαμο τόσο για τους δανειολήπτες όσο και για τις τράπεζες.
Η πρόταση Σάλλα είναι απλή στη σύλληψή της και δεν απαιτεί, όπως λέει ο ίδιος παρά μόνο τη θεσμοθέτηση της δυνατότητας των τραπεζών να κάνουν sales and lease back.
Το μεγάλο πλεονέκτημα της πρότασης είναι ότι ο δανειολήπτης δεν χάνει το σπίτι, η δόση που αναλαμβάνει προσαρμόζεται στις οικονομικές δυνατότητες που έχει, περιλαμβάνει ¨κούρεμα¨, ενώ και οι ισολογισμοί των τραπεζών δεν υφίστανται πλήγματα.
Η δεύτερη μεγάλη εκκρεμότητα αφορά στη ρύθμιση οφειλών προς την εφορία και προς τα ταμεία. Είναι εξόχως αναγκαίο να δοθεί μία δεύτερη ευκαιρία σε όσους έχασαν τις 100 δόσεις είτε στην εφορία, είτε στα ταμεία. Κερδισμένοι θα είναι όλοι.
Το Δημόσιο και τα ταμεία θα εισπράξουν ζεστό χρήμα, οι επιχειρήσεις θα απαλλαγούν από τεράστια προβλήματα, τις απειλές των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, ενώ θα αποτραπούν λουκέτα που αν γίνουν θα προκαλέσουν έκρηξη της ανεργίας.
Εξάλλου, όλοι οι πολίτες έχουν δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία και δεν πρόκειται για ανήθικη ρύθμιση, όπως διατείνονται τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, αλλά για οικονομικά αναγκαία πράξη που θα απαλλάξει από τεράστια προβλήματα ιδιώτες και επιχειρήσεις, αφού οι τελευταίες θα καταφέρουν να λειτουργήσουν σε ένα νέο περιβάλλον απαλλαγμένες από το βρόχο της πτώχευσης.
Κερδισμένες επομένως θα είναι συνολικά τόσο η κοινωνία όσο και η οικονομία.
Η τρίτη και εξίσου σημαντική χαίνουσα πληγή αφορά στις επιχειρήσεις. Πρόκειται για την αδυναμία να κλείσουν σήμερα επιχειρήσεις που ουσιαστικά έβαλαν λουκέτο πριν από αρκετά χρόνια.
Το αίτημα έχει κατακλύσει ακόμα και τις εφορίες. Μάλιστα οι πληροφορίες ανέφεραν ότι επρόκειτο αρχικά να ανακοινωθεί ρύθμιση τον περασμένο Μάιο, αλλά φαίνεται πως το ζήτημα παραπέμφθηκε, ως είθισται στην Ελλάδα, στις ελληνικές καλένδες.
Τώρα η κυβέρνηση καλείται να προωθήσει ρύθμιση η οποία θα δίνει το δικαίωμα στους ενδιαφερόμενους να κλείσουν και τυπικά επιχειρήσεις που έπαψαν να λειτουργούν προ πολλού.
Για να έχουμε μία αίσθηση του μεγέθους του προβλήματα, αρκεί να αναφέρουμε ότι οι επιχειρήσεις που βρίσκονται στα κιτάπια του ΓΕΜΗ ξεπερνούν τα 1.200.000, ενώ στα αρχεία του TAXIS ο αριθμός τους μόλις που ξεπερνά τις 400.000.
Που σημαίνει ότι υπάρχουν 800.000 περίπου φαντάσματα ή κουφάρια αν προτιμάτε που αναζητούν τη ληξιαρχική πράξη θανάτου.
Είναι καιρός η πολιτεία να κατανοήσει πως δεν είναι δυνατόν η χώρα να περάσει σε μία νέα και υγιή εποχή αν οι πολίτες σέρνουν μαζί τους βαρίδια του παρελθόντος όπως τα προαναφερόμενα, τα οποία μάλιστα δεν προσφέρουν, ούτε πρόκειται να προσφέρουν στο μέλλον, κάποιο όφελος στα ταμεία του Δημοσίου.
Πρόκειται όμως για μεγάλες αγωνίες, αλλά ταυτόχρονα και αιτήματα εκατομμυρίων πολιτών που δεν συναντά κανείς σε καμία σύγχρονη και καλά οργανωμένη πολιτεία.