Ειδικότερα ο κ. Βενιζέλος μεταξύ άλλων επισήμανε:
– τα τρία τελευταία χρόνια η Ελλάδα είναι έχει γίνει ένα ευρωπαϊκό εργαστήριο για την εφαρμογή μίας ευρωπαϊκής αντίληψης περί δημοσιονομικής προσαρμογής, ανταγωνιστικότητας , παραγωγικότητας, αγοράς εργασίας αλλά και ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας.
– το ελληνικό πρόγραμμα προσαρμογής έχει δύο βασικούς πυλώνες.
α) πρώτος πυλώνας είναι η γρήγορη δημοσιονομική προσαρμογή, η μείωση του ελλείμματος, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους μέσω μίας πολύ κλασικής και πολύ σκληρής προκυκλικής πολιτικής, σύμφωνα με την αντίληψη της μεγάλης πλειοψηφίας του Eurogroup Αυτή η πολιτική δεν είναι δική μας επιλογή αλλά είναι κάτι απολύτως απαραίτητο γιατί πρέπει να αποδεχθούμε τη βούληση και την πολιτική και ιδεολογική αντίληψη των δανειστών μας. Αυτή είναι η αλήθεια άλλη λύση θα ήταν η άτακτη χρεωκοπία με τραγικές επιπτώσεις για τους πιο αδύναμους.
β) δεύτερος πυλώνας είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές για να αποκατασταθεί η Ελλάδα ως μία αυτόνομη δημοσιονομικά και οικονομικά χώρα, ως ουσιαστικά ισότιμο μέλος της Ευρωζώνης.
– χρειαζόμαστε αυτού του είδους τις αλλαγές, αλλά είναι πολύ δύσκολο να εφαρμόσουμε αυτήν την πολιτική και να πείσουμε την κοινή μας γνώμη ενώ παράλληλα εφαρμόζουμε σκληρές περικοπές και με σωρευτική ύφεση
– είναι πολύ δύσκολο να πείσουμε την ελληνική κοινωνία για την αναγκαιότητα να εφαρμόσουμε αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές με ανεργία 25% στον γενικό πληθυσμό και πάνω από 56% για τους νέους από 18-24
ετών.
– τα αποτελέσματα τη πρώτης περιόδου σύμφωνα με τα δημοσιονομικά μας στοιχεία είναι πάρα πολύ σημαντικά και θετικά καθώς μετά από τρία χρόνια έχουμε μία εντυπωσιακή μείωση του δημοσιονομικού μας ελλείμματος, πάνω από 12% του ΑΕΠ μας και τώρα βρισκόμαστε λίγο πριν πετύχουμε το στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος.
– είναι σημαντικό είναι για την ΕΕ και ειδικότερα για τον σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης να αποφευχθεί η λεγόμενη δημοσιονομική μετάδοση του ιού από χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και τώρα η Κύπρος
– το πρόβλημα όμως της δημοκρατικής, πολιτικής και ιδεολογικής «μόλυνσης» είναι ακόμα πιο σημαντικό είναι το πρόβλημα.
– στην ΕΕ και πιο συγκεκριμένα στην Ευρωζώνη δεν υπάρχει ισορροπία των πολιτικών και ιδεολογικών δυνάμεων, καθώς είναι πολύ δύσκολο να γίνει διάκριση τόσο στις συναντήσεις του Eurogroup όσο και σε αυτές του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ανάμεσα στη νεοφιλελεύθερη-συντηρητική αντίληψη και στην σοσιαλιστική-προοδευτική αντίληψη.
– υπάρχει επίσης ένα φαινόμενο το οποίο κατά την άποψή μου είναι εξαιρετικά επικίνδυνο κιι αυτό είναι ο δημοσιονομικός και οικονομικός νεο-εθνικισμός.
– δεν υπάρχει συσχετισμός δυνάμεων σύμφωνα με την αρχή της θεσμικής ισότητας των κρατών μελών, υπάρχει ένας απόλυτος διαχωρισμός ανάμεσα στις χώρες που έχουν δημοσιονομική πειθαρχία, χώρες που έχουν το ΑΑΑ, έχουν πιστοληπτική ικανότητα, και στις χώρες που είναι υποχρεωμένες να αναλαμβάνουν τους κινδύνους που έχει η εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.
– οι ιδέες κυβερνούν τον κόσμο, όπως έχει πει και ο Κέυνς κι αυτές είναι οι νεοφιλελεύθερες και οι συντηρητικές ιδέες, επομένως, έχουμε χάσει τον πόλεμο σε ιδεολογικό επίπεδο την τελευταία δεκαετία.
– πρέπει λοιπόν να συζητήσουμε την επαναπολιτικοποίηση της ΕΕ γιατί η Ευρώπη είναι η Ήπειρος που επηρεάζει τις εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο. Χωρίς μια Ευρώπη προοδευτική, χωρίς μια Ευρώπη που να μπορεί να επιβάλει μια πολιτική διαφορετική για την οικονομία, την ανταγωνιστικότητα, την προοδευτική διακυβέρνηση, δεν μπορούμε να κερδίσουμε αυτόν τον ασύμμετρο πόλεμο ανάμεσα σε δημοκρατικές οντότητες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ