“Στην πολιτική, η ωμή αλήθεια δεν είναι αρεστή, Είναι εθισμένη στον έμμεσο και αναλογικό λόγο και αναδεικνύει επιφαινόμενα”, τονίζει και συνεχίζει:
“Αντέδρασαν όσοι θέλουν να σβήσουν την εικόνα των εκλογικών κέντρων στην Πανεπιστημίου, τη Σταδίου και την Τσιμισκή των υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ το 1996 και το 2000. Την απόλυτη επίδειξη πολιτικού νεοπλουτισμού των μετέπειτα υπουργών που θα μας έβαζαν στην ΟΝΕ και όσων ίππευαν στο κύμα του κραταιού κόμματος, που ήταν συνάμα κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Αντέδρασαν όσοι δεν θέλουν να θυμούνται ότι το ΠΑΣΟΚ το 2009 όδευε μέσα στην καλή χαρά προς την πολλοστή ιστορική νίκη με κεντρική ιδέα ότι «λεφτά υπάρχουν» και όχι «πρέπει να φτιάξουμε», απευθυνόμενο σε μια χώρα-ειδική περίπτωση που η παγκόσμια κρίση την έβρισκε με τεράστιο έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών.”
“Τώρα”, συνεχίζει, “δεν υπάρχει σάλιο στο κράτος. Αλλά τμήματα του πληθυσμού αντιλαμβάνονται τα κόμματα και τους κυβερνώντες μόνο ως διαμεσολαβητές. Το δικό τους ΠΑΣΟΚ δεν είναι πια εδώ. Προσπάθησε, ως όφειλε, πληρώνοντας και για τις αμαρτίες του, να σώσει τη χώρα, Ζώντας ακόμη μέσα στην ψευδαίσθηση ότι υπάρχει δυνατότητα αέναης ατομική ευημερίας,αναζητούν νέο διαμεσολαβητή. Φεύγουν και το ΠΑΣΟΚ απομειώνεται, ξεφουσκώνει”.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
Η φούσκα έσκασε-Παραιτήθηκε ο Δατσέρης
Δεξί χέρι Βενιζέλου: Το ΠΑΣΟΚ ήταν μια φούσκα της μεταπολίτευσης