Συναγωνισμός στο ποιος έβλαψε περισσότερο τη χώρα.
Η ροπή του δικομματισμού σε πλαίσιο πελατειακού κράτους είναι να δείξεις πως ο άλλος είναι χειρότερος.
Κουβέντα για σένα, για το αν αξίζεις δεν γίνεται. Άμα ο άλλος είναι χειρότερος τότε αυτόματα, σαν εξίσωση, οι ψηφοφόροι μεταφέρονται από το ένα μέλος στο άλλο. Ο δικομματισμός, εξελίχθηκε σε κλειστό σύστημα εξουσίας με την κατάληψη του κράτους και την πελατειακή δημοκρατία.
Εκεί κατάντησε η μεταπολίτευση και η υγιής Καραμανλική ιδέα της εναλλαγής κομμάτων στην εξουσία.
Τα γιατί είναι πολλά αλλά τελικά η διαπίστωση είναι μία : καταργήθηκε κάθε θεσμικό αντίβαρο εξουσίας , και οι πολιτικοί άλωσαν το σύμπαν χωρίς έλεγχο, όριο και μέτρο.
Η διαφθορά και η συναλλαγή ήταν απλά επακόλουθα.
Καθώς και η αυτονόμηση υποσυστημάτων όπως οι συνδικαλιστές, οι πρυτάνεις, ο Άκης, ο ΟΓΑ, το ΙΚΑ, η αυτοδιοίκηση και τα νοσοκομεία, που έπαιζαν μπάλα στο δικό τους βιλαέτι.
Σήμερα , μετά την χρεοκοπία του δημοσίου και την κατάρρευση του συστήματος, η ανοχή απέναντι στον ξύλινο λόγο είναι μηδενική.
Δυστυχώς οι περισσότεροι από τους πολιτικούς από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν δείχνουν να το καταλαβαίνουν. Όταν αρχίζουν τους τηλεοπτικούς σκυλοκαυγάδες τους ή ανταλλάσσουν πυρά ανακοινώσεων ο εμετός ξεχειλίζει.
Κι έχουν μια εβδομάδα, όπου άρχισαν τις προσφιλείς τους αντιπαραθέσεις.
Εξυπηρετούν έτσι την στροφή προς την “τιμωρητική” ψήφο στα άλλα κόμματα, και την παράλληλη αποστροφή από την ψήφο διακυβέρνησης που δυστυχώς ακόμη αυτοί οι αμετανόητοι άνθρωποι εκφράζουν.
Τα κόμματα δεν υπάρχουν για τυχαίους λόγους, εξυπηρετούν ανάγκες της κοινωνίας.
Φαίνεται πως τα συγκεκριμένα δύο, “το αποφασίσανε, δώσαν στο κρύο τα κλειδιά κι αυτοκτονήσανε” , είναι τελικά πλήρως ανίκανα σε στοιχειώδη αλλαγή νοοτροπίας και μας το υπενθυμίζουν πειστικά κάθε μέρα.
Ώστε να μην μείνει αμφιβολία σε κανένα αναποφάσιστο.
Και οι ευρύτερες παρατάξεις τις οποίες εκπροσωπούσαν, να αναγκασθούν να γεννήσουν με όλους τους πόνους του τοκετού, νέους εκπροσώπους.