Άλλωστε το γεγονός ότι στη συνάντηση της “7μερούς” μετείχαν ο Γάλλος Πρόεδρος Φρανσούα Ολάντ και οι πρόεδρο των ευρωπαϊκών “Θεσμών” (Κομισιόν, ΕΚΤ, Ευρωπαίκό Συμβούλιο και Eurogroup) ικανοποιεί απόλυτα την ελληνική κυβέρνηση που από την πρώτη στιγμή επιδιώκει πολιτική αντιμετώπιση και λύση.
Ωστόσο εάν η πολιτική είναι η θεωρία, η οικονομία είναι η πράξη και μετά τη συνάντηση των “7” φαίνεται ότι η άμεση η προώθηση και εφαρμογή λίστας μεταρρυθμίσεων όσο γίνεται συντομότερα και άμεσης απόδοσης είναι το κλειδί που θα ανοίξει την κάνουλα χρηματοδότησης της ελληνικής οικονομίας.
Με τα ταμειακά διαθέσιμα της Ελλάδας να εξαντλούνται εντός του Απριλίου, ο έλληνας πρωθυπουργός αναγνώρισε ουσιαστικά ότι δεν υπάρχει χρόνος για “δημιουργικές ασάφειες” και πλέον κινείται στις συμπληγάδες μεταξύ των απαιτήσεων εταίρων/δανειστών και των προεκλογικών της εξαγγελιών, με “βάρκα” όμως το δικό του σχέδιο μεταρρυθμίσεων και εθνικής ανασυγκρότησης στη βάση της 20ης Φεβρουαρίου.
Από τη συνάντηση των “7”προκύπτει:
– η κοινή ανάγνωση πλέον της απόφασης των 20ης Φεβρουαρίου
– η κυβέρνηση δεν έχει την υποχρέωση να υλοποιήσει υφεσιακά μέτρα,
– η λίστα μεταρρυθμίσεων του Γ. Βαρουφάκη μάλλον δεν επαρκεί καθώς οι εταίροι απαιτούν συγκεκριμένα μέτρα άμεσης απόδοσης
Η ανάγκη λοιπόν λήψης νέων μέτρων έστω μη “υφεσιακών” ενδεχομένως να ανοίξει νέο κύκλο εσωστρέφειας στα συγκυβερνώντα κόμματα, ενώ παράλληλα οι “προσωπικές δεσμεύσεις” που ανέλαβε ο έλληνας πρωθυπουργός μπορεί να αναθεωρήσουν την…”μονομερή” πορεία του κυβερνητικού έργου τουλάχιστον γι’ αυτό κρίσιμο 4μηνο της παράτασης.