Γιατί πολύ συχνά στην Ελλάδα μπερδεύουμε την αναγγελία με την πραγματοποίηση, τον λόγο με το γεγονός. Ιδιαίτερα στην εποχή της τηλεόρασης γεγονός είναι η είδηση και είδηση δεν είναι το γεγονός. Βιαζόμαστε κι έτσι χτίζουμε στην άμμο , σε υποθέσεις που δεν ισχύουν.
Λοιπόν τα μέτρα αναγγέλθηκαν και όλοι βιαστήκαμε να μετρήσουμε τις συνέπειες τους, να προβλέψουμε την κοινωνική αντίδραση, να υπολογίζουμε τα πρόσθετα έσοδα για το κράτος και επιβαρύνσεις για τους πολίτες. Τίποτε από αυτά δεν ισχύει στο βαθμό που ακόμη τίποτε δεν εφαρμόσθηκε. Ακόμη και στη βενζίνη, ή μάλλον πρώτα απ όλα στη βενζίνη, παρατηρούμε την δυσανάλογη αύξηση της τιμής και δεν ξέρουμε αν αυτό θα οδηγήσει σε μείωση της κατανάλωσης και πόσο.
Το πιο επικίνδυνο για την εφαρμογή των μέτρων είναι η πολιτική αναξιοπιστία και η κρατική ελεγκτική αδυναμία. Και τα δύο χρόνιες αρρώστιες που πρακτικά καταλήγουν σαν φαύλος ανατροφοδοτούμενος κύκλος στην αναίρεση των αναγγελιών και στην ακύρωση των όποιων εξαγγελιών.
Το πιο κλασσικό πρόσφατο και γελοίο παράδειγμα είναι η φαύλη εξαγγελία Αβραμόπουλου για την απαγόρευση του καπνίσματος. Όποιος καταστηματάρχης τον πίστεψε τραβάει ακόμη τα μαλλιά του για τα έξοδα που έκανε. Οι νομοταγείς , με υπουργούς σαν τον Αβραμόπουλο γίνονται απλώς ηλίθιοι.
Ας έρθουμε στα πρόσφατα μέτρα. Η όποια βαριά και επώδυνη συναίνεση στην αποδοχή τους συνδυάζεται ευθέως με την δίκαιη δηλαδή καθολική και αναλογική εφαρμογή τους. Εάν αρχίσει το γαϊτανάκι των εξαιρέσεων, τότε τροφοδοτείται ο φαύλος και τυφλός κύκλος των διεκδικήσεων ώστε όλοι να γίνουμε μια εξαίρεση. Οπότε τα μέτρα θα περιορισθούν στους έμμεσους φόρους και στην φορολόγηση των μη δυναμένων να αποκρύψουν εισοδήματα, κατά βάση μισθωτών.
Ήδη έχουμε πρώτα δείγματα πως η αναγγελθείσα κάθαρση, η περίφημη πρωθυπουργική διακήρυξη πως «οι θυσίες των πολιτών θα πιάσουν τόπο», ακόμη μια φορά θα μεταφρασθούν στο ότι, όποιοι δεν κλέβουν είναι μαλάκες. Με μια μικρή, θεμελιώδη διαφορά. Η οργή είναι τόση, που οι μαλάκες αυτή τη φορά δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο. Ακολουθεί μικρός κατάλογος των ήδη εξαιρεθέντων:
Βενζινάδικα, αποδείξεις μεν από 1ης Απριλίου, όχι όμως ταμειακές μηχανές. Ταξιτζήδες, μηχανικοί, γιατροί, κλπ. λογιστικός υπολογισμός εισοδημάτων, δηλαδή αστεία πράγματα, η συνέχιση της νομιμοποίησης της φοροδιαφυγής. Παρένθεση κι ερώτημα. Ο πολύς κος πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ και ο άλλος της ΓΣΕΕ γιατί δεν αντιδρούν, δεν καταγγέλλουν και δεν προσφεύγουν στο Συμβούλιο Επικρατείας για την ακύρωση τέτοιων μέτρων, που καταργούν την ίση μεταχείριση των πολιτών και προφανώς είναι εις βάρος των μισθωτών και δημοσίων υπαλλήλων;
Το πιο συγκλονιστικό παράδειγμα; Ο Πετσάλνικος ξαναχτυπά. Αφού πρώτα κάλεσε και έβαλε στη θέση του τον Γερμανό πρέσβη, τρομάρα του και ντροπή μας, τώρα στην ουσία συντηρεί τα προνόμια των υπαλλήλων της Βουλής και προσλαμβάνει 232 ακόμη με την δικαιολογία πως τάχα είναι υποχρεωμένος μιας και οι θέσεις κυρώθηκαν επί προεδρίας Σιούφα. Μικροπολιτικά, ανάξια των καιρών και της νοημοσύνης μας τερτίπια.
Αν οι καιροί είναι έκτακτοι, και είναι , άλλωστε τα μέτρα αυτό δηλώνουν, τότε νέος νόμος μπορούσε να καταργήσει τις προσλήψεις Σιούφα. Όσο για τα επιδόματα στο άνοιγμα και κλείσιμο της Βουλής, που ουσία ισοδυναμούν με μισθούς, μιας και είναι του ιδίου ύψους αποδοχές, γιατί να μην τα διεκδικήσουν και οι πυροσβέστες για την περίοδο εντάσεως πυρκαγιών , οι λιμενικοί για το χειμώνα, οι οδοκαθαριστές για όποτε έχει κρύο και βρέχει κοκ. Έρχεται λοιπόν ξετσίπωτα και βλάχικα, ο τρίτος τη τάξει άνδρας της Πολιτείας και καταργεί στο βιλαέτι του κάθε απόπειρα εφαρμογής του πνεύματος των μέτρων; Πού; Στη Βουλή το χώρο όπου το παράδειγμα πρέπει να αποτελεί κανόνα και σημείο αναφοράς.
Δεν είδα τους βουλευτές να εξεγείρονται, να ζητούν την ανάκληση των αποφάσεων, του στο πνεύμα άνομου προέδρου. Δεν είδα τον πρωθυπουργό να αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει. Και αναρωτιέμαι. Με τι καρδιά και τι κουράγιο, τι μούτρα, να φωνάξεις σε όσους, άλογα και κοντόφθαλμα διεκδικούν τα δήθεν δικαιώματά τους, χωρίς να υπολογίζουν το κοινωνικό σύνολο;
Πώς να προτείνεις υπέρβαση του ατομισμού, ανάληψη ατομικής ευθύνης στους πολίτες; Γιατί να πιστέψεις τον πρωθυπουργό; Γιατί όλοι να μην πιέζουν, ώστε να γίνουν κι αυτοί, μια ακόμη εξαίρεση; Όταν οι Πετσάλνικοι κυκλοφορούν ελεύθεροι και έχουν θεσμικό ρόλο, μας εκπροσωπούν και μας περιγελούν κατάμουτρα, για ποια μέτρα συζητάμε;
Μαύρη απογοήτευση , αυτή η υπόθεση είναι πολύ σοβαρή για να την αφήσουμε στα χέρια του σημερινού πολιτικού προσωπικού. Αν δεν αντιδρούμε καθημερινά, σκληρά και σταθερά στα όσα συμβαίνουν, αν δεν περιφρουρήσουμε την εφαρμογή των μέτρων, θα μας βουλιάξουν μια ώρα αρχύτερα.
Λυδία λίθος του πατριωτισμού και της κοινωνικής συνεισφοράς γίνεται σήμερα ο αγώνας για την καθολική και αναλογική εφαρμογή των μέτρων, με ανοικτό, κάθετο μέτωπο στον παρα-νόμο των εξαιρέσεων, στην αθεράπευτη νοοτροπία των Πετσάλνικων και Αβραμόπουλων που ρητορεύουν με το δάκτυλο υψωμένο και το φρύδι αυστηρό, την ίδια ώρα που σε δίνουν στεγνά κλείνοντας το μάτι στο στρατό που οι νοοτροπίες τους τρέφουν.
Έχω μια τελευταία απορία. Στους λιμενεργάτες δόθηκαν αδικαιολόγητα πολλά χρήματα τον Οκτώβριο. Γιατί τώρα , που οι έκτακτες συνθήκες το επιβάλλουν, μέρος των υποσχεθέντων δεν ανακαλούνται; Μήπως έτσι γίνονται και οι πιλότοι και λοιποί της Ολυμπιακής, περί δικαίου αγωνιζόμενοι; Γιατί η μόνη τους διαφορά με τους λιμενεργάτες είναι πως σε αυτούς τα έδωσε ο Στυλιανίδης και όχι ο Ανωμερίτης. Είναι επαρκής αυτή η ερμηνεία;