Παρασκευή, 29 Μαρ.
20oC Αθήνα

Η εμπιστοσύνη αίρεται. Από τη συναίνεση στην αναγκαιότητα

Τα λάθη της διακυβέρνησης είναι πολλά αλλά η επισήμανση γαι ακόμη μια φορά ή η απαρίθμησή τους είναι ανούσια και άχρηστη.

Θα σταθώ στο μείζον γιατί οι συνέπειες του μεγεθύνονται.
Ο πρωθυπουργός δεν έχει σχέδιο και η κυβέρνηση πολιτική. Κυριαρχούν τα αποσπασματικά , οι αστοχίες και η αίσθηση του χάους.
Εξηγούμαι: Το να υποστηρίζεις ότι οι εκλογές θα είναι δημοψήφισμα για τον Καλλικράτη, όταν στην χώρα έχουν έρθει τα πάνω κάτω είναι σαν να θες να επιβάλλεις σιωπητήριο στο γήπεδο και μάλιστα σε αγώνα ντέρμπυ.

Δεν είναι απλά ανεδαφικό. Είναι επικίνδυνα άσχετο με την πραγματικότητα. Αψυχολόγητο, α-πολιτικό. Ο πρωθυπουργός το έπραξε και για να το αντιρροπήσει χρειάσθηκε να φοβερίσει με το ακραίο δίλημμα της παραίτησης. Η απάντηση ήταν ηχηρή. Αποχή και ψήφος ανάγκης. Δηλαδή άρση της εμπιστοσύνης, ταυτόχρονα με αναγνώριση της αναγκαιότητας.
Το κεφάλαιο αποδοχής του πρωθυπουργού έχει σαφώς μειωθεί ως αποτέλεσμα της άστοχης πολιτικής του. Αναμένεται εσωκομματικό ροκάνισμα και ακόμη μικρότερη δυνατότητα διακυβέρνησης.

Οι δημοτικές φαίνεται να ανοίγουν ένα νέο κεφάλαιο πολιτικής ιστορίας. Τώρα αρχίζει η μεταπολίτευση της μεταπολίτευσης.
ΠΑΣΟΚ και ΝΔ υστερούν κατά ενάμιση εκατομμύριο ψηφοφόρους σε σχέση με τις βουλευτικές του 2009. Ψήφος «αντικαθεστωτική», αποδοκιμασίας του κορμού του κομματικού συστήματος. Στην ουσία, για πρώτη φορά μετά το 1974 τα μεγάλα πολυσυλλεκτικά μας κόμματα, μοιάζουν ανήμπορα να συγκεντρώσουν και να ενσωματώσουν κοινωνικά ρεύματα και αξιακές ροές.
Δεν είναι θέμα μόνον αριθμών αλλά κυρίως κλίματος και επιμέρους χαρακτηριστικών. Οι αντάρτες και οι ανεξάρτητοι ενισχύονται. Οι καλοί δήμαρχοι επίσης, ανεξαρτήτως κομματικής στήριξης. Η ψήφος ήταν αυστηρή π.χ. για τον Κακλαμάνη που μιλά σαν να ήταν δήμαρχος σε άλλη πόλη. Αυστηρή και για τον Καμίνη, που η χαλαρή σχέση του με την δημοτική πραγματικότητα προβληματίζει έντονα.

Το ζήτημα των εκλογών δεν έληξε. Φοβάμαι πως τώρα ανοίγει, με ορίζοντα το Μάρτιο. Γιατί τα δύσκολα στις μεταρρυθμίσεις, ΔΕΚΟ, νοσοκομεία έρχονται. Το ίδιο και τα νούμερα για τα ελλείμματα και τα έσοδα του 2010.

Η βασική διαπίστωση των ελεγκτών της τρόικας είναι η πρωτόγονη κατάσταση του κρατικού μηχανισμού. Χωρίς συγκρότηση, χωρίς κατεύθυνση και διοίκηση.
Άρα ο προϋπολογισμός του 2010 δεν πρόκειται να εκτελεσθεί και του 2011 θα έχει ακόμη και στην κατάρτισή του δυσκολίες.

Από τη μέγγενη των αριθμών δεν θα γλυτώσουμε. Και με κυβέρνηση μειωμένης εμπιστοσύνης και αντιπολίτευση ενισχυμένης αφροσύνης οι πιθανότητες διακυβέρνησης μειώνονται δραματικά.

Ωραίο ακούγεται το στερεότυπο πως στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά αν διέξοδος είναι η χρεοκοπία τότε χρειάζεται να το αντιμετωπίσουμε πριν το υποστούμε.

Τι να κάνουμε; Το περίφημο ερώτημα του Λένιν το 1917 στη Ρωσία είναι χωρίς προφανή απάντηση το 2011 στην Ελλάδα.

Πολιτική Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε