Εάν αποτύχουν η διακυβέρνηση θα περάσει στον ΣΥΡΙΖΑ και η Ελλάδα θα κινηθεί αντίστοιχα.
Διαθέτουν ευρεία πλειοψηφία , κοινοβουλευτική και λαϊκή.
Η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ προσθέτει δυναμική και μεγιστοποιεί το πολιτικό κεφάλαιο της συμμαχίας.
Γιατί δημιουργεί τις προϋποθέσεις ώστε να διαβούμε από την διχαστική αντίθεση μνημονίου-αντιμνημονίου σε μια θετική παράσταση εθνικής ανασυγκρότησης εντός ευρώ και με σχέδιο.
Η άπτερη – εξωκοινοβουλευτική- συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ, συγκρατεί την δυναμική της κυβέρνησης.
Και δίνει λάθος μήνυμα στον ΣΥΡΙΖΑ που θα την πιέσει αφόρητα.
Γιατί η ΔΗΜΑΡ διαβαίνοντας τον Ρουβίκωνα εκπροσωπεί ακόμη και μέρος ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ. Που βλέπουν το αδιέξοδο σύγκρουσης με την Ευρώπη και θέλουν την κοινωνική σφραγίδα στην διαπραγμάτευση.
Ας είναι!
Σε πρώτη φάση η διστακτικότητα μπορεί να κατανοηθεί γιατί ο δρόμος της συμμετοχής για την Αριστερά είναι άγνωστος και αχαρτογράφητος. Πολλά τα σύνδρομα και μεγάλη η πίεση που θα υποστεί κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανάλογη απόφαση του ΠΑΣΟΚ για την κατά το ήμισυ νομιμοποίηση της κυβέρνησης είναι τραγικά ακατανόητη.
Το πρώην ΠΑΣΟΚ ήταν κόμμα εξουσίας. Διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους για την απόλυτη ανάγκη δημιουργίας κυβέρνησης, μακράς πνοής και ικανής διακυβερνητικής δύναμης.
Ξαφνικά, με λογοπαίγνια και γλωσσοδέτες «συνέπειας της συνευθύνης συνεισφοράς των συμμετεχόντων» και θεωρίες περί αναλογικότητας βαρών πασπαλισμένα με πληβειακές κουταμάρες περί ηλικιακής ανανέωσης και θεραπείας κατά του κυβερνητισμού, αποσύρει στην ουσία την διακυβερνητική του συνεισφορά.
Κοινοβουλευτικά ή κομματικά στελέχη δεν συμμετέχουν.
Αποσύρει εμπειρία και πολιτική ικανότητα.
Ή αντιστρόφως την συγκεντρώνει στο πρόσωπο του Β. Βενιζέλου.
Η κυβέρνηση θα έχει μεγαλύτερη δυσκολία παραγωγής έργου και διαχείρισης κοινωνικών συγκρούσεων.
Κυρίως θα φαντάζει στα μάτια της Ευρώπης σαν κυβέρνηση Ιταλίας με πολιτικό προϊστάμενο.
Στο εσωτερικό η εικόνα διστακτικότητας στήριξης την υπονομεύει εξαρχής.
Αν δεν την πιστεύει ο Βενιζέλος κι ο Κουβέλης γιατί να την πιστέψουν οι απλοί πολίτες ;
Αν οι ίδιοι δεν τα δίνουν όλα για την επιτυχία της, πώς να πεισθούν εταίροι και δανειστές στην διαπραγμάτευση;
Το λάθος του κ. Βενιζέλου είναι μεγάλο. Θα γίνει και για τον ίδιο μοιραίο αν δεν πείσει γρήγορα , με την εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης και με άλλες πρωτοβουλίες πως δεν έχει άλλη κρυφή ατζέντα.
Μόνη δυνατότητα επιτυχίας αυτής της κυβέρνησης είναι η ταύτιση συμφερόντων των συμμετεχόντων.
Και αντιστρόφως η ξεκάθαρη δήλωση που πρέπει να τηρηθεί με ευλάβεια πως δεν θα κινηθούν οι ενδοκυβερνητικοί εταίροι σε παίγνια μηδενικού αθροίσματος.
Σε αντίθετη περίπτωση ας παραδώσουν από τώρα τη διακυβέρνηση στην Κουμουνδούρου.
Κι ας αποσυρθούν γλαφυρά. Μας κούρασαν.