ΕΡ: Θα υπάρξει ανανέωση στελεχών, βουλευτών, νομαρχών, δημάρχων στο κόμμα; Και αν ναι με ποια διαδικασία θα γίνεται αυτή ώστε να διασφαλίζεται και η συμμετοχή της βάσης; Διότι φτάνει πλέον με αυτές τις περίφημες επιτροπές ανά νομό που γίνεται μάχη με το ποιος θα προωθήσει τον δικό του υποψήφιο.
Κύριε Σαμαρά πιστεύουμε σε σας και θεωρούμε δεδομένο ότι θα τηρήσετε όλες τις δεσμεύσεις σας, γιατί όπως είπατε οποίος φορέσει το δαχτυλίδι θα ναι πολύ σφιχτό στο χέρι…και εμείς που σας στηρίζουμε θα είμαστε οι πρώτοι που θα σταθούμε κριτικά απέναντι σας, αν διαπιστώσουμε ότι αναιρείτε τις δεσμεύσεις σας. Θέλουμε μια Νέα Δημοκρατία με όραμα δημιουργική και διπλά στο κόσμο.
ΑΠ: Ασφαλώς και θα υπάρξει ανανέωση. Όχι γιατί το θέλω εγώ. Αλλά γιατί το θέλει η ιδια η βάση του κόμματος. Η οποία θα έχει πλέον όχι απλώς σημαντικό ρόλο στη λήψη των αποφάσεων, αλλά και ρόλο στην ανάδειξη των στελεχών.
Σε ό,τι αφορά τις δεσμεύσεις μου, είμαι από τους ανθρώπους που δεν λέει κάτι αν δεν το εννοεί, και δεν εννοεί κάτι χωρίς να το λέει, δημόσια και δεσμευτικά. Ασφαλώς και σας θέλω δίπλα μου. Να με στηρίζετε, αλλά και να με ελέγχετε. Διότι αυτός σας ο έλεγχος μου δίνει δύναμη…
ΕΡ: Πόσο καιρό θα χρειαστείτε να περάσετε τις ιδέες σας και γενικότερα τη φιλοσοφίας σας στο κόμμα, εάν τελικά εκλεγείτε Αρχηγός της ΝΔ; Μετά από αυτό το διάστημα θα ζητήσετε εκλογές;
ΑΠ: Τέσσερις μήνες θα χρειαστούν μέχρι ξεκινήσει το Συνέδριο Θέσεων και Αρχών για το οποίο έχω ήδη δεσμευτεί. Άρα μέσα σε ένα εξάμηνο νομίζω ότι θα έχει αλλάξει ο τρόπος λειτουργίας και το προφίλ του κόμματός μας. Κι αυτό το διάστημα μη σας φαίνεται πολύ σύντομο. Διότι δεν προσπαθώ να περάσω την προσωπική μου φιλοσοφία στο Κόμμα. Απελευθερώνω αυτό που χρόνια τώρα νιώθουν και σκέπτονται εκατοντάδες χιλιάδες μέλη και στελέχη μας. Είναι «ώριμο» αίτημα από καιρό. Άρα μπορεί να εμπεδωθεί και να φανεί προς τα έξω πολύ σύντομα…
ΕΡ: Υπάρχει περίπτωση να μην ψηφίσετε Πρόεδρο Δημοκρατίας τον Μάρτιο και να πάμε σε εκλογές;
ΑΠ: Ισχύει η δέσμευση του Κώστα Καραμανλή.
ΕΡ: Αγαπητέ κύριε Σαμαρά, ποια είναι η άποψη σας για το όνομα των Σκοπίων; Θεωρείτε, ότι η παρούσα κατάσταση στα Βαλκάνια είναι γόνιμη για μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό erga omnes; Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε την άποψη σας.
ΑΠ: Την άποψή μου την έχω καταθέσει γραπτά πολλές φορές, παλαιότερα και πρόσφατα. Έχω εκφράσει τις αντιρρήσεις μου για την σύνθετη ονομασία. Όμως, έχω επισημάνει ότι η «κόκκινη γραμμή» – δηλαδή η έσχατη γραμμή υποχώρησης της Ελλάδας σήμερα – είναι το «μία ονομασία για κάθε χρήση». Πράγμα το οποίο πλέον το υποστηρίζουν σταθερά και όλοι οι εταίροι μας στην Ευρώπη.
Αυτό υποχρεώνει τα Σκόπια να αλλάξουν τη Συνταγματική τους ονομασία, δηλαδή το σκέτο «Μακεδονία». Κι αυτό δεν το δέχθηκαν ποτέ, δεν το συζήτησαν καν ποτέ, κι ούτε πρόκειται πιστεύω να το δεχθούν με τη σημερινή πολιτειακή συγκρότηση του κράτους τους.
Το περισσότερο που δέχονταν ήταν να «έδιναν» μια ονομασία σε μας – δηλαδή το «δικαίωμα» να τους αποκαλούμε όπως θέλουμε – και να κρατήσουν το συνταγματικό τους όνομα για όλες τις εσωτερικες και διεθνείς χρήσεις. Αυτή ήταν η περιβόητη «διπλή ονομασία», την οποία εγώ απέρριπτα, και τώρα την απορρίπτει και η επίσημη ελληνική γραμμή (μετά το Βουκουρέστι) και τη στηρίζουν και όλοι οι εταίροι μας.
ΕΡ: Κύριε Σαμαρα, όταν γίνετε πρωθυπουργός αυτής της χωράς θα τολμήσετε να καταργήσετε το νόμο περί ευθύνης των υπουργών;
ΑΠ: Χρειάζεται αλλαγή αναμφίβολα. Αλλά πρέπει να προσέχουμε τι και πόσο αλλάζουμε. Γιατί στόχος είναι να κάνουμε τους πολιτικούς που διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα πιο υπεύθυνους. Όχι να δημιουργήσουμε συνθήκες όπου κανείς δεν θα τολμά να βάζει υπογραφή για ο,τιδήποτε. Μας ενδιαφέρει να θωρακίσουμε την ακεραιότητα των πολιτικών. Όχι να προκαλέσουμε ακυβερνησία. Μας ενδιαφέρει να αποκατατήσουκε την υπευθυνότητα των πολιτικών. Όχι να οδηγηθούμε σε έξαρση της γραφειοκρατίας. Όπου η μια υπογραφή του υπουργού, για να αποσείσει ο ίδιος τις ευθύνες του, θα αντικατασταθεί με δεκάδες υπογραφές αναρμοδίων, όπου θα χάνεται ο επιμερισμός ευθύνης…
Το σύστημα πρέπει να έχει πλήρη διαφάνεια. Για όλους. Και να προάγει την ευθύνη όλων. Και να αποθαρρύνει τις κακουργηματικές πράξεις απ’ οποιονδήποτε κι σε οποιοδήποτε επίπεδο. Γιατί η διαφθορά δεν εντοπίζεται κάπου. Διαχέεται παντού…
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά. Είμαι οπαδός της ΝΔ υποστηρικτής σας, αλλά δε θέλω να θεωρηθώ πρόβατο. Εμενα προσωπικά με ενδιαφέρει πέραν της ιδεολογικής πλατφόρμας που είναι σημαντική σε ένα κόμμα και αρχηγό και έχουμε ελλειμματικό τούτου τελευταία, να γνωρίζω τι θέση έχετε για την κατάργηση του μεγάλου κράτους-γάγγραινας, την κατάργηση ανεφάρμοστων η αντικρουομένων νόμων. Αυτό είναι στοιχειώδη εργαλεία στο πολίτικο μας σύστημα για να νιώσει ο πολίτης ασφαλής και κοινωνική ευθύνη , φορολογική υπευθυνότητα. Θα επιχειρούσατε να φέρετε αλλαγή πολιτειακή σε επίπεδο διαφοροποίησης του εκτελεστικού και νομοθετικού μας συστήματος? Ευχαριστώ, και εύχομαι καλή επιτυχία…και όραμα!
ΑΠ: Μέχρι πρίν λίγα χρόνια η στάση μας απέναντι στο κράτος ετίθετο ως ασφυκτικό δίλημμα:
— Θέλουμε κρατική παρέμβαση στην οικονομία (κρατικιστική ή σοσιαλδημοκρατική άποψη);
— Ή θέλουμε αναδίπλωση και περιορισμό της παρουσίας του κράτους στο ελάχιστο δυνατό (νεοφιλελεύθερη άποψη);
Καλούμασταν, λοιπόν, να διαλέξουμε, ανάμεσα σε ένα «κράτος- επιχειρηματία και ένα «κράτος- νυχτοφύλακα».
Το πρώτο κάνει (σχεδόν) τα πάντα και πνίγει την ιδιωτική πρωτοβουλία.
Και το δεύτερο δεν κάνει (σχεδόν) τίποτε, ευνοώντας την κερδοφορία των λίγων, σε βάρος όλων των υπολοιπων.
Αυτο το δίλημμα είναι πλέον ξεπερασμένο. Ήδη η πρόσφατη κρίση απέδειξε ότι η σαρωτική «απορρύθμιση» απέτυχε.
Ότι η πλήρης αναδίπλωση του κράτος, ή το κράτος-χωροφύλακας, οδήγησε σε απόλυτο ξεχαρβάλωμα των αγορών.
Αλλά δεν επιστρέφουμε στον κρατικό παρεμβατισμό. Δεν ανασταίνουμε το «κράτος- επιχειρηματία».
Αναδεικνύουμε την τρίτη ή «ενδιάμεση» λύση: το κράτος ρυθμιστή, ή κράτος διαιτητή!
Που παρεμβαίνει όχι για να υποκαταστήσει τον επιχειρηματία, αλλά για να επιβάλει κανόνες και να φροντίσει την τήρησή τους απ όλους. Αυτό είναι απαραίτητο, ακριβώς για να διατηρήσει τις συνθήκες ανταγωνισμού.
Γιατί ένας αληθινός φιλελεύθερος επιμένει πάντα στην τήρηση του ανταγωνισμού. Κι αυτό δεν το εξασφαλίζουν από μόνες τους οι αγορές. Απαιτεί την παρέμβαση ενός κράτους-ρυθμιστή. Όπου θα επιτρέπει σε καθένα να «μεγαλουργήσει» στην αγορά, αλλά δεν θα επιτρέπει σε κανένα να παραβιάζει τους κανόνες της.
Στην περίπτωσή μας αυτό δεν σημαίνει απλώς μικρότερο κράτος. Σημαίνει και καλύτερο κράτος. Σημαίνει και κατάργηση της πολυνομίας, όπως σωστά παρατηρείτε. Σημαίνει ένα τελείως διαφορετικό μοντέλο κράτους. Με τελείως διαφορετικές σχέσεις τόσο με την Οικονομία, όσο και με την Κοινωνία.
Δεν ξέρω αν αυτό είναι πολιτειακή αλλαγή. Ξέρω όμως ότι είναι ένα νέο καθεστώς, πιο δημοκρατικό, πιο αναπτυξιακό και πιο δίκαιο. Γι’ αυτό μιλάω για «νέα Μεταπολίτευση».
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά, ποιές είναι οι θέσεις σας γύρω από τις σημερινές διαδικασίες επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος; Αν εκλεγείτε πρωθυπουργός και τροχιοδρομείται ένα νέο σχέδιο τύπου Αναν πως θα αντιδράσετε;
Πως θα συνεργαστείτε με τη σημερινή πολιτική ηγεσία της μεγαλονήσου στο θέμα αυτό; Υπάρχουν συγκλίσεις;
ΑΠ: Μια νέα πρόταση, αντίστοιχη με το περιβόητο Σχέδιο Ανάν, δεν θα έχει καμία τύχη. Σας το λέω απερίφραστα. Όχι μόνο γιατί εγώ θα το απορρίψω – είτε βρίσκομαι στην Αντιπολίτευση είτε στην Κυβέρνηση – όπως έκανε, άλλωστε, και ο Κώστας Καραμανλής το 2004. Αλλά διότι θα το απορρίψει και ο Κυπριακός Ελληνισμός. Όπως το απέρριψε το 2004.
Βεβαίως, ένα σχέδιο δίκαιο, βιώσιμο, λειτουργικό και σύμφωνο όχι μόνο με τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, ασφαλώς και θα μπορούσε να αποτελέσει βάση συζήτησης. Και λύσης…
Αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει πέσει στο τραπέζι. Και, εν πάση περιπτώσει, το Σχέδιο Ανάν ήταν λύση –προτεκτοράτου, πράγμα απολύτως απαράδεκτο για χώρα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
ΕΡ: Δεν έχω ψηφίσει ποτέ δεξιά ούτε η οικογένειά μου είναι δημοκρατική. Και νομίζω όταν ψήφιζαν από τον Βενιζέλο -Γ Παπανδρέου-Α Παπανδρέου -Σιμιτη -Γ Παπανδρέου κάντε μια αντιστιχια με τους δεξιούς ηγέτες να δείτε ότι πάντα είχαν δίκιο, μόνο καταστροφή έφερε στην Ελλάδα η παράταξή σας. Ποια η διαφορά σας από του προηγούμενους ηγέτες της δεξιάς σε τι θα αλλάξετε; Θα γίνετε πιο δημοκρατικοί; Πιο δίκαιοι; Με περισσότερη κοινωνική ευαισθησία; Δεν ξέρω αλλά δοκιμάστε να μας πείσετε και επιτελους δείτε ξεκάθαρα τα λάθη σας τα 5,5 χρόνια.
ΑΠ: Δεν θα προσπαθήσω να σας πείσω να έλθετε σε μάς. Θα σας ζητήσω, όμως, να πάψετε να κυττάτε την Ιστορία μέσα από παραταξιακούς φακούς.
Κι εγώ, από τη μητέρα μου, κατάγομαι από Βενιζελική Οικογένεια. Ο παππούς μου μάλιστα, ο Αλέκος Ζάννας, ήταν επί Βενιζέλου ο πρώτος υπουργός αεροπορίας στην Ελλάδα. Αλλά σας βεβαιώ ότι καμία παράταξη δεν έχει το μονοπώλιο της ορθότητας. Ούτε το μονοπώλιο του πατριωτισμού. Ούτε το μονοπωλιο της δημοκρατικότητας. Ούτε το μονοπώλιο της προοδευτικότητας…
Η μεγάλη διαφορά μας είναι ότι εμείς είμαστε υπερήφανοι για την παράταξή μας, αλλά αναγνωρίζουμε και την προσφορά των αντιπάλων μας στην χώρα.
Ενώ εσείς θεωρείτε, κατά τα λεγόμενά σας, ότι η δική σας παράταξη είχε πάντε δίκιο, και οι αντίπαλοί σας πάντα είχαν άδικο. Αυτό είναι σοβαρό εμπόδιο να κρίνετε σωστά. Αν δεν το ξεπεράσετε θα είστε καταδικασμένος να συζητάτε μόνο με όσους συμφωνείτε. Μόνο που τότε δεν υπάρχει αντικείμενο συζήτησης…
Αν ξεπεράσετε το πρόβλημα αυτής της μονοδιάστατης σκέψης και της «μοναδικής αλήθειας», τότε δεν θα χρειάζεται να σας πείσω εγώ. Αν συζητήσετε με τους γύρω σας, είμαι σίγουρος ότι θα βρείτε τις απαντήσεις που ζητάτε.
Δεν έχει σημασία αν είναι οι «σωστές». Κανείς μας δεν κατέχει την «απόλυτη αλήθεια». Όλοι μας προσπαθούμε να την πλησιάσουμε. Και για να το επιτύχουμε αποβάλλουμε την εμμονές μας, τις βεβαιότητές μας και τις απολυτότητές μας.
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά, αυτές τις μέρες έχετε αναφερθεί, πολύ ορθά, αρκετές φορές και με θέρμη στο θέμα της κατάργησης των μηχανισμών στο κόμμα της ΝΔ. Αν εκλεγείτε Πρόεδρος, έχετε να μας παρουσιάσετε κάποια συγκεκριμένη δέσμη αναδιαρθρώσεων στον τρόπο λειτουργίας του κόμματος σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο νομαρχιακών οργανώσεων, που να εξασφαλίζει την αξιοκρατία και να δίνει τη δυνατότητα σε άτομα με προσόντα και ιδέες που δεν είναι όμως συγγενείς ή ευνοούμενοι κανενός “τοπικού κομματάρχη”, με την καλή ή και την κακή έννοια, να προωθηθούν σε θέσεις μικρού και μέσου βεληνεκούς προσφέροντας στη δράση του κόμματος και στις κατά τόπους δράσεις για παρέμβαση στις τοπικές κοινωνίες; Διότι σήμερα τα τοπικά στελέχη προωθούνται με βάση κλίκες και μηχανισμούς. Τι θα κάνετε λοιπόν για να εξασφαλίσετε ότι άτομα με πτυχίο ΑΕΙ και πιθανόν μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα, με πολιτικό λόγο και σκέψη, με ιδέες και δημιουργική διάθεση προσφοράς αλλά χωρίς κανένα γνωστό για να τους “σπρώξει” μπορούν να γίνουν κάτι παραπάνω από περιφερόμενοι χειροκροτητές;
ΑΠ: Αυτά όλα θα τα συζητήσουμε στο Συνέδριο Θέσεων και Αρχών, που θα γίνει ως το Πάσχα. Εκεί θα τα λύσουμε όλα αυτά. Δεν θέλω να δεσμεύσω, εκ των προτέρων, τις απαντήσεις που θα δοθούν τότε. Θέλω πρώτα να ακούσουμε την οργανωμένη βάση, που σε τέτοια ζητήματα είναι συχνά «σοφότερη» απο μας.
Μπορώ, όμως, να σας πώ τις βασικές αρχές μας στη μεγάλη αλλαγή του οργανωτικού που σχεδιάζουμε:
— Θα δώσουμε ρόλο στα μέλη μας στη λήψη των αποφάσεων.
— Θα δώσουμε ρόλο στη βάση μας στην ανάδειξη στελεχών.
— Θα αναδείξουμε ισχυρά κομματικά όργανα.
— Θα δώσουμε ευθύνες αλλά θα ζητήσουμε και λογοδοσία, από τα στελέχη και τα κομματικά όργανα.
— Θα ενισχύσουμε την αρχή της αλληλεγγύης μέσα στο Κόμμα.
— Θα αναβαθμίσουμε την ιδεολογική δουλειά και τον πολιτικό σχεδιασμό.
— Θα θέσουμε πολύ υψηλά τον πήχη του δημόσιου ήθους, χωρίς «γκρίζες ζώνες» ανάμεσα στο ηθικό και το νόμιμο.
Και δύο αρχές ακόμα:
— την αξιοποίηση των νέων στελεχών στο κόμμα
— και την ανάδειξη των γυναικών στο κόμμα. Όχι απο την υποχρέωση να τηρήσουμε τις «ποσοστώσεις». Αλλά από ανάγκη να αξιοποιήσουμε ένα πολύτιμο μέρος του ανθρώπινου δυναμικού μας.
— Πάνω απ’ όλα και πέρα απ’ όλα αξιοκρατία. Ώστε να μπορούν απλά μέλη να σταδιοδρομούν, με την αξία τους, ως την κορυφή.
Όλες αυτές οι αρχές πρϋποθέτουν ένα πράγμα κι οδηγούν σε ένα πράγμα: την εξάλειψη των κομματικών μηχανισμών, των κομματικών «φέουδων», που απέκλειαν ικανά στελέχη, διέλυαν οργανώσεις και έδιωχναν τα μέλη.
Οι μηχανισμοί αυτοί ήδη ηττήθηκαν. Κι άνοιξε ο δρόμος να γίνουν κι όλα τα άλλα.
Αλλά ο δρόμος για την ολοκλήρωση αυτής της μεγάλης οργανωτικής μεταρρύθμισης του κόμματος είναι μακρύς. Και οι φιλοδοξίες μας μεγάλες: να φτιάξουμε ένα μεγάλο, δημοκρατικό, λειτουργικό, σύγχρονο ευρωπαϊκό Κεντροδεξιό κόμμα:
Το Κόμμα την Αξιών και των Αξίων, οπως το έχω ονομάσει. Ικανό όχι μόνο να κερδίσει εκλογές. Αλλά και να αλλάξει την Ελλάδα…
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά, είμαι παλαιό κομματικό στέλεχος, δυσαρεστημένο, όχι γιατί δεν με «πρόσεξε» η Ν.Δ., αλλά γιατί δεν «πρόσεξε», δεν «άκουσε» πολλά κομματικά στελέχη, που δεν έβαλαν μπροστά το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά το συμφέρον του κόμματος και του τόπου για τα κακώς κείμενα στην τοπική τους, στο δήμο τους, στη δουλειά τους και όταν έκαναν το λάθος να τα μεταφέρουν στον κομματικό μηχανισμό, σε πολύ-πολύ υψηλόβαθμα στελέχη, άρχισε ο γολγοθάς τους σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο. Πώς θα καταφέρετε να ξυπνήσετε αυτό το επικίνδυνα κοιμώμενο κόμμα; Πώς θα καταφέρετε να διώξετε από αυτό το κόμμα, ανθρώπους που έχουν προσωπικά και μόνο ωφεληθεί από τη θέση τους σε βάρος του κόμματος, των ψηφοφόρων μας και κατ΄ επέκταση και της πατρίδας μας;
ΑΠ: Αυτά που σας πλήγωσαν, αυτά που πλήγωσαν ή απογοήτευσαν, ή έδιωξαν μακριά μας εσάς και χιλιάδες άλλους σαν κι εσάς, ήδη άρχισαν να αλλάζουν. Η εκλογή του νέου αρχηγού απο τη βάση, γίνεται για πρώτη φορά. Και σε αντίθεση με ό,τι συνέβη στο ΠΑΣΟΚ, δεν επιβλήθηκε από τα πάνω, επιβλήθηκε απο τα κάτω. Πράγμα που είναι η ισχυρότερη εγγύηση ότι κάτι σημαντικό έχει αρχίσει να γίνεται…
Δεν ζητώ απλώς να σας πείσω γι’ αυτό. Ζητώ να μας βοηθήσετε να αλλάξουμε, μαζί, όλα αυτά που απογοήτευσαν τόσο πολλούς και μας πήγαν τόσο πίσω.
Δεν μπορώ να σας προσφέρω «εγγυήσεις» ότι όλα θα αλλάξουν από τη μία μέρα στην άλλη. Μπορώ όμως να σας διαβεβαιώσω, ότι εγώ θέλω να αλλάξουν περισσότερο απ’ ό,τι εσείς. Κι ότι δεν μπορώ να τα αλλάξω χωρίς εσάς.
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά είμαι 25 ετών και ως νέος επιχειρηματίας θα θελα να μου πείτε πως θα μπορούσατε να προστατέψετε τις νόμιμες επιχειρήσεις όσον άφορα τα προβλήματα που υπάρχουν με τα συνεχή κρούσματα ακάλυπτων επιταγων. Θα μπορούσαμε κάποια στιγμή να εξευρωπαϊστούμε και να πάψουν οι μεταχρονολογημένες επιταγές να πνίγουν την αγορά?Επίσης τι θα κάνετε για να σταματήσει να βαραίνει όλους τους πολίτες ο βράχνας του δημοσίου και οι συναλλαγές με αυτό;
ΑΠ: Όλη μου η έμφαση στις αρχές του «κοινωνικού φιλελευθερισμού» είναι αυτό ακριβώς: να έχουν όλοι τις ευκαιρίες – ίσες ευκαιρίες – να δημιουργήσουν.
Να μη τους αποκλείουν είτε στρεβλώσεις της αγοράς (καρτέλ, καταχρήσεις δεσπούζασας θέσης, μονοπώλια, ολιγοπωλιακές καταστάσεις κλπ.), είτε παρεμβάσεις του κράτους υπέρ των ισχυρών.
Είναι αυτό που ονομάζουμε «Διάχυση ευκαιριών και ευημερίας».
Που σημαίνει, πέρα από την εξάλειψη των στρεβλώσεων, την εκμετάλλευση των συνεργειών. Όταν επιτυγχάνει ένας κλάδος, να συμπαρασύρει και τους άλλους. Όχι να ευημερούν κάποιοι σε βάρος των υπολοίπων.
Η αγορά είναι παίγνιο «θετικού αθροίσματος» (μπορούν να κερδίζουν ταυτόχρονα όλοι).
Όταν υπάρχουν στρεβλώσεις, όταν υπάρχει ένα κράτος άδικο ή αντιπαραγωγικό, όταν υπάρχουν «αρπαχτές» αντί για επιχειρηματικότητα, τότε γίνεται «παίγνιο μηδενικού αθροίσματος» (μπορούν να κερδίζουν κάποιοι μόνο σε βάρος κάποιων άλλων).
Αυτά θέλω να αλλάξω. Κι όχι «κάποτε». Το γρηγορότερο.
Διότι αυτά έπρεπε να είχαν αλλάξει από χρόνια.
Και δεν έχουμε περιθώρια για άλλη (καθ)υστέρηση…
ΕΡ: Ακόμη και οι εσωτερικοί εχθροί σας, κύριε Σαμαρά, αναγνωρίζουν την εργατικότητα και το ήθος σας. Πως όμως θα απαλλάξετε την χωρά από την τριτοκοσμική διαφθορά που βασιλεύει, ελεω ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, από τον ωχαδερφισμού του Νεοέλληνα και από τις πεπονόφλουδες, που όλοι ξέρουν ποιοι και πως σας έβαλαν στο παρελθόν μέσα από την ΝΔ, για ίδιο όφελος; Με όλη μου την καρδιά σας εύχομαι να είστε ο αυριανός αρχηγός. Θα σας ψηφίσω γιατί έχω εμπιστοσύνη στον χαρακτήρα σας.
ΑΠ: Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια και για την εκτίμησή σας.
Αν φυσήξει φρέσκος αέρας φεύγουν τα μικρόβια.
Αν τρέξει το στάσιμο νερό καθαρίζει ο βάλτος.
Αν λειτουργήσει η δημοκρατία, καθαρίζει η ηθικη καθίζηση.
Κι αν λειτουργήσουν απρόσκοπτα η ανταγωνιστική αγορά και η δικαιοσύνη, καθαρίζει η διαφθορά…
Γιατί η ανοικτή δημοκρατία και η ανταγωνιστική αγορά στηρίζονται στην (και προάγουν την) αξιοκρατία.
Κι όπου έγινε το «θαύμα» να ξεπεραστεί μια περίοδος στασιμότητας (με όλες τις νοσηρές καταστάσεις που περιγράφετε) αυτό έγινε γιατί συνέπεσαν τρείς προύποθέσεις. Λειτούργησε η ανοικτή δημοκρατία, λειτούργησε η ανοικτή αγορά, αποκαταστάθηκε η αξιοκρατία και η ισονομία.
Αυτές οι τέσσερις λέξεις, συνοψίζουν και τη στρατηγική της Ελπίδας, για το Κόμμα, για την Παράταξη και για την Ελλάδα: Η πρώτη άρχισε να γίνεται πραγματικότητα. Η εκλογή νέου αρχηγού πήγε στη βάση. Η ανοικτή δημοκρατία άρχισε να λειτουργεί σπώντας τη λογικη των «μηχανισμών». Νάστε σίγουροι ότι θα επιτύχουμε και τις υπόλοιπες τρείς…
Αλλά αυτό δεν θα το κάνω εγώ.
Θα το κάνουμε όλοι, με τη βοήθεια τη δική σας. Και πολλών σαν κι εσάς.
Με τιμάει η εκτίμησή σας.
Αλλά θέλω και τη έμπρακτη βοήθειά σας.
Ό,τι θα επιτύχω, θα το καταφέρουμε μαζί…
ΕΡ: Κύριε Σαμαρά, πάντα, ήμουν υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης και αυτό με οδήγησε στις τάξεις του ευρωπαϊκού φεντεραλιστικού κινήματος, το οποίο υπηρετώ από το 1995, μέσα από τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές Κρήτης. Σας άκουσα σε διάφορες τοποθετήσεις σας να μιλάτε για εθνοκεντρισμό, σε παλαιότερη συνέντευξη σας είχατε δηλώσει ότι ο αντιευρωπαϊσμός δεν είναι κάτι κακό. Σε μια περίοδο, που η Ευρώπη, έχει ανάγκη περισσότερο από ποτέ την προώθηση της πολιτικής ένωσης, την ποσοτικοποίηση την ομοσπονδιακή προοπτική, εσείς εάν εκλεγείτε, θα κινηθείτε υπέρ της πάγιας ξεκάθαρης, ευρωπαϊκής γραμμής του κόμματος της ΝΔ , που μιλάει για ομοσπονδιακή κατεύθυνση; Θα υπερασπιστείτε τα απορρέοντα απο την Συνθήκη της Λισαβόνας ένα βήμα παραπέρα, τόσο σαν αρχηγός της ΝΔ και πολύ περισσότερο με την ΝΔ που συμμετέχει στην πολιτική ομάδα του ΕΛΚ, θα κινηθείτε στην ίδια πολιτική θέση προωθώντας την περισσότερο, που και εμένα με εκφράζει σαν φεντεραλιστή, που έχω αγωνιστεί για την συγκεκριμένη πορεία ενοποίηση μιας Ευρώπης πιο δημοκρατικής και κοινωνικής; Ή οι θέσεις σας περί εθνοκεντρισμού, ίσως, οδηγήσουν την φιλοευρωπαϊκή αυτή παράταξη , σε έναν ευρωσκεπτικιστή που θα απομακρύνει απ’ την παραδοσιακή ευρωπαϊκή της πλατφόρμα την παράταξη αυτή; Και πως οι θέσεις σας περί εθνοκεντρισμού, εθνοκεντρισμός που πιστεύω ότι είναι ο καλυμμένος ευρωσκεπτικιστές είναι συμβατές με τις πολιτικές θέσεις του ΕΛΚ;
ΑΠ: Μην μονοπωλείτε τον Ευρωπαϊσμό. Ούτε την προσήλωση στην ιδέα της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης. Όλες οι μεγάλες ιδέες βλάπτονται περισσότερο από τους φανατικότερους οπαδούς τους, παρά από τους εχθρούς τους.
Για παράδειγμα, μια ακραία άποψη που έμοιαζε να επικρατεί παλαιότερα και σήμερα βρίσκεται σε αναδίπλωση, είναι η ταύτιση της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης με την κατάργηση του εθνικού κράτους μέσα στην Ευρώπη.
Αυτό ανάγκασε τον πατέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον Σοσιαλιστή Ζάκ Ντελόρ να διακηρύξει (το 2005) ότι «η κατάργηση των εθνών και των εθνικών κρατών ουδέποτε υπήρξε μέρος του Σχεδίου του».
Παρεμπιπτόντως εγώ συμφωνώ απολύτως με τον Ντελόρ.
Εσείς;
Γιατί τάχα ο Ντελόρ, ένιωσε την ανάγκη να το υπογραμμίσει αυτό τόσο εμφατικά;
Διότι απλούστατα υπήρχαν κάποιοι που είχαν καταλάβει στραβά την Ένωση της Ευρώπης
Η οποία θα είναι εθελοντική – δημοκρατική – σύγκλιση όχι γραφειοκρατική ισοπέδωση.
Αυτό ακριβώς, πιστεύω κι εγώ: Ότι η Ένωση της Ευρώπης είναι μια δημοκρατική σύγκλιση εθνών και πολιτισμών, όχι μια ισοπέδωση λαών, κρατών και πολιτισμών.
Αυτό είναι ο πυρήνας της προσέγγισης μου για τα ευρωπαϊκά.
Κι αυτή είναι η κυρίαρχη αντίληψη σήμερα.
Και κάτι ακόμα: Επειδή πιστεύω ακράδαντα στην ενίσχυση των κοινοτικών θεσμών, έδωσα τη μάχη στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο, για να αυξηθεί ο Κοινοτικός Προϋπολογισμός που είναι ελάχιστος και φθίνει.
Η περιβόητη Επιτροπή MacDougall που είχε συσταθεί στα τέλη της δεκαετίας του 70 και την επικαλούνται επισήμως μέχρι και σήμερα, είχε γνωμοδοτήσει, ότι για να προχωρήσει η Ομοσπονδιακή Συγκρότηση της Ευρώπης έπρεπε ο Κοινοτικός Προϋπολογισμός να ξεπεράσει (τότε με 9 μέλη στην ΕΟΚ) το 4-5%.
Σήμερα (με 27 μέλη στην Ένωση) το όριο αυτό φτάνει (με την ίδια ακριβώς υπολογιστική λογική) το 8%.
Αλλά είναι κάτω από 1%! Και συνεχώς πέφτει…
Όταν ο αντίστοιχος Ομοσπονδιακός Προϋπολογισμός στις ΗΠΑ έφτανε (πριν την πρόσφατη κρίση) στο 22% (και σήμερα είναι πολύ μεγαλύτερος).
Το πρόβλημα λοιπόν, δεν το έχετε με όσους, όπως εγώ, θέλουν τη σύγκλιση των εθνικών κρατών στην Ευρώπη κι όχι την κατάργηση ή την ισοπέδωσή τους.
Το πρόβλημα το έχετε με όσους επιμένουν να θέλουν «περισσότερη Ευρώπη με λιγότερα χρήματα».
Όπερ άτοπο…
Εγώ είμαι Ευρωπαϊστής. Και υπήρξα πάντοτε.
Όσοι συμπιέζουν τον Κοινοτικό Προϋπολογισμό στα ψίχουλα του 1% δεν ξέρω πόσο πιστεύουν στην Ευρώπη αληθινά…
Και κάτι τελευταίο: Όλοι σχεδόν οι σύγχρονοι ηγέτες της Ευρώπης, από το Σαρκοζύ ως τη Μέρκελ και από τον Μπράουν ως το Σρέντερ παλαιότερα (και τον Κάμερον που έρχεται) όλοι τους έχουν κατηγορηθεί για «εθνοκεντρισμό».
Φοβάμαι το πρόβλημα δεν το έχουν πλέον οι «κατηγορούμενοι»…
Άλλα όσοι σπεύδουν να τους αποδίδουν τέτοιες… «ρετσινιές»! Όπως η δήθεν δήλωσή μου (που ΔΕΝ γνωρίζω) ότι ο αντιευρωπαϊσμός δεν είναι κάτι κακό.