Η εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτερη θέση, τα ποσοστά της ακαταλόγιστης ψήφου σε Χρυσή Αυγή και Καμμένο, κατέγραψαν τελεσίδικα την βούληση του κόσμου: δεν πάει άλλο.
Δεν πάει άλλο με τα μέτρα λιτότητας, την έλλειψη ανάπτυξης και προοπτικής.
Δεν πάει άλλο με δικομματικό , βρώμικο πελατειακό δίκτυο, που αποκαλείται εξουσία και διακυβέρνηση.
Στα παραπάνω συμφωνούν όλοι οι Έλληνες. Είναι ο κοινός παρονομαστής. Επιπροσθέτως βέβαια, ο καθένας βάζει τα ιδιαίτερα δικά του.
Το επιχείρημά μου είναι πως στα παραπάνω , εκτός από τους Έλληνες συμφωνούν πλέον και οι Ευρωπαίοι. Και οι Γερμανοί.
Καταρχήν την απόλυτη ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος και τον εκφυλισμό του σε πελατειακά δίκτυα, το έχουν τόσο οι Γερμανοί ηγέτες όσο και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι, τεχνοκράτες και πολιτικοί, επισημάνει ως βασικό αίτιο της ιδιαιτερότητας της Ελληνικής χρεοκοπίας.
Δεύτερον μετά το PSI, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ όχι πλέον οι ιδιώτες, έχουν στα χέρια τους το 75% των ελληνικών ομολόγων.
Έχουν δηλαδή στα χέρια τους το ρίσκο χρεοκοπίας της χώρας. Λογιστικά και μόνο το ρίσκο αυτό είναι περισσότερο από 200δις Ευρώ. Εννοείται ότι πολύ περισσότερο είναι το ρίσκο, σε περίπτωση χρεοκοπίας άτακτης, από τις αλυσιδωτές αντιδράσεις, οικονομικές και πολιτικές στην Ευρωζώνη.
Το ποσό των 200δις € δεν είναι λεπτομέρεια. Σε καμιά περίπτωση δεν θα ήθελαν να χάσουν άμεσα αυτά τα λεφτά.
Επιπλέον γνωρίζουν ότι θα χρειασθεί και άλλο κούρεμα. Η εξίσωση του χρέους, με την παραγωγική ανεπάρκεια της χώρας και την υστέρηση εσόδων, δεν βγαίνει.
Όμως έχοντας το 75% των ομολόγων στα χέρια, το επόμενο κούρεμα, το επόμενο PSI θα είναι πολύ εύκολο, θα έχουν να διαπραγματευθούν μόνο με το 25% που θα κατέχουν οι ιδιώτες.
Κάπως έτσι σκέφτονται στην Ευρώπη.
Πολιτικά, η εκλογή του Ολάντ κυρίως, η “πτώση” της Ολλανδίας , το τραπεζικό κώμα της Ισπανίας και οι ελληνικές εκλογές σαν κερασάκι στην τούρτα έχουν οδηγήσει τη Γερμανία να λέει περίπου ξεκάθαρα :
Κρατήστε τα δημοσιονομικά σταθερά κι ελάτε με συγκεκριμένες προτάσεις συζήτησης για επιμήκυνση του χρέους.
Στην πραγματικότητα, ότι και να λένε οι αμιγώς ντόπιοι πολιτικοί και αναλυτές μας, το πρόβλημα των Γερμανών δεν είναι η Ελλάδα, αλλά το παράδειγμα Ελλάδα.
Πόσο δηλαδή θα τους ξεφύγει η κατάσταση στις άλλες χώρες αν παραχωρήσουν πολλά στην Ελλάδα;
Πόσο γρήγορα θα βγάλουν, γιατί ξέρουν ότι θα βγάλουν, το ευρωομόλογο!
Η Μέρκελ έχει εκλογές το 2013 και φυσικά θα ήθελε το ευρωομόλογο να εκδοθεί μετά, μιας και συνεπάγεται σημαντική επιβάρυνση στον γερμανικό προϋπολογισμό.
Υπάρχει λοιπόν για την Ελλάδα η ευνοϊκή συγκυρία διαπραγμάτευσης. Όσο μπορούσε, ο ελληνικός λαός με την ψήφο του συνέβαλλε σε αυτό.
Και η λύση για τα κόμματα ήταν απλή και σύννομη με το αποτέλεσμα.
“Βρείτε τα, συνεργαστείτε”.
Για έναν σκοπό. Επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου και ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών. Σε οικουμενικό σχήμα.
Τι έκαναν όμως μέχρις σήμερα οι εντολοδόχοι πολιτικοί με τις διερευνητικές εντολές;
Χάνουν χρόνο και ξοδεύουν αξιοπιστία.
Χάνουν χρόνο γιατί η συγκυρία στην Ευρώπη δεν είναι αιώνια και μπορεί το παράθυρο ευκαιρίας αύριο να κλείσει!
Ξοδεύουν αξιοπιστία έναντι πολιτών και εταίρων-συνομιλητών γιατί σκέφτονται κομματικά όχι εθνικά.
Ο πρώτος εντολοδόχος κ. Σαμαράς, απέφυγε στην ουσία την εντολή και την εν γένει εμπλοκή του. Κι έδωσε χαιρέκακα τον Μουντζούρη στον ΣΥΡΙΖΑ.
Αντί σαν πρώτο κόμμα να απευθυνθεί σε ηγεσίες και πολίτες, αναλαμβάνοντας την ευθύνη να τους οδηγήσει σε διακυβέρνηση με στόχο την επαναδιαπραγμάτευση μνημονίου, όπως παραπάνω αναλύσαμε, αυτοπεριορίσθηκε.
Ίσως και να προτιμά εκλογές , διότι αλλιώς κινδυνεύει η θέση του στη Ν.Δ.
Ο κ. Τσίπρας, έδωσε εικόνα παιδικής ανωριμότητας, όχι αξιωματικής αντιπολίτευσης, μπερδεύοντας τα αμφιθέατρα με το θεσμικό δημόσιο χώρο .
Προκλητικός, περιφέροντας την εντολή σε συνδικάτα και λοιπές κοινωνικές δυνάμεις. Τελευταίους είδε τους θεσμικούς συνομιλητές!
Αμετροεπής , μιλώντας για επιστολές στους Ευρωπαίους ηγέτες για να τους πληροφορήσει πως τάχα οι υπογραφές ΠΑΣΟΚ , ΝΔ δεν ισχύουν. Κίνηση άσκοπη, ανύπαρκτη , μιας και 17% και εντολή διερεύνησης είχε, ούτε πλειοψηφία.
Στην ουσία προεκλογική καμπάνια έκανε. Και κατέθεσε βέβαια, “μπλα μπλα μπλα δημοκρατία μπλα μπλα μπλα μ΄ εκλέξανε” κατέθεσε την εντολή “μ’ ένα ταρατατζούμ” που θάλεγε κι ο Σαββόπουλος .
Το πιο αστείο; Στην ουσία μπλοφάρει, δεν θέλει εκλογές τώρα, γιατί ενδέχεται να κερδίσει. Και τότε θα αναγκαστεί να κυβερνήσει, ενώ δεν είναι ακόμη έτοιμος.
Ο κ. Βενιζέλος αν και συνολικά φέρθηκε πιο υπεύθυνα, χάθηκε στην πολύπλοκη σκέψη του. Έδωσε την εντύπωση, πως μοιραζόταν την χαιρεκακία με τον κ. Σαμαρά, πως την “έστηνε “ στον κ. Τσίπρα. Δεν προώθησε ξεκάθαρα την κυβέρνηση διαπραγμάτευσης. Στην ουσία αποσύρθηκε στη γωνία, δηλώνοντας πως δεν θα κάνει χρήση της εντολής του.
Ευτυχώς άλλαξε γιατί βεβαιώθηκε πως ο κ. Τσίπρας δεν θέλει εκλογές.
Η χρήση της εντολής του θα βοηθήσει ώστε να αυξηθούν οι πιθανότητες σχηματισμού κυβέρνησης στην τελευταία προσπάθεια με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Είναι εξάλλου φανερό πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα λόγο να θέλει σύντομα εκλογές.
Υπάρχει μια ευκαιρία για την Ελλάδα.
Μια ευκαιρία , όχι μόνο να βελτιωθεί η ζωή μας. Αλλά κι η χώρα , όπως έγινε από το 2009 αφορμή και πειραματόζωο ώστε να αναπτυχθούν οι μηχανισμοί οικονομικής διακυβέρνησης της Ευρώπης, να γίνει και καταλύτης συμπλήρωσης, εξισορρόπησης τους με κοινωνική ευαισθησία.
Ας ελπίσουμε ότι , για αυτό το σκοπό, σε αυτή την συγκυρία, έστω και την τελευταία στιγμή, οι πολιτικοί μας θα μάθουν να λειτουργούν με κάτι παραπάνω από το άμεσο συμφέρον τους.