Τετάρτη, 24 Απρ.
23oC Αθήνα

Ποιοί, τελικώς, υπονομεύουν τους θεσμούς και το σύστημα;

Ποιοί, τελικώς, υπονομεύουν τους θεσμούς και το σύστημα;

Το φθινόπωρο του 2009, την προεκλογική περίοδο της έκθεσης στη Θεσσαλονίκη, τότε που το οικονομικό βαρομετρικό χαμηλό πλησίαζε απειλητικά, αλλά μόνο οι ασκημένοι διαισθάνονταν την κακοκαιρία, στέλεχος των ελεγκτικών μηχανισμών σχολίαζε πικρά, σε συζητήση.

«Αν όλοι αυτοί οι σπουδαιοφανείς που επιστρέφουν πανευτυχείς από την έκθεση και τα γεύματα ελεγχθούν στο αεροδρόμιο, ή στα διόδια από τα Μάλγαρα μέχρι το Καπανδρίτι, θα γεμίσουμε ένα τρένο με άτομα που έχουν εκκρεμοδικίες ή καταδικαστικές αποφάσεις».

Βεβαίως, δεν είχαν απεργία τα τρένα, ούτε τα αυτόφωρα και οι αστυνομικές υπηρεσίες. Καρδιά της προεκλογικής περιόδου ήταν μεταξύ του, «λεφτά υπάρχουν» και της εξωφρενικής εκτίναξης του ελλείμματος, γεγονός που είχε θεμελιώσει τα κοινωνικά δεινά των ημερών μας. Το θυμήθηκα με αφορμή την κατάθεση ερώτησης στη Βουλή, ύστερα από σχετικό δημοσίευμα, με την οποία ερωτάται ο αρμόδιος υπουργός κ. Δένδιας γιατί δεν εκτελέστηκε καταδικαστική απόφαση σε βάρος του Ι. Καρούζου, που εκδόθηκε το 2011.

Μια πρώτη άτυπη απάντηση από τους αρμοδίους είναι ότι η συγκεκριμένη απόφαση κοινοποιήθηκε στις αστυνομικές αρχές και στη βάση δεδομένων της υπηρεσίας αναζητήσεων μόλις πριν από τρείς μέρες! Δηλαδή μετά το ξέσπασμα της πολύκροτης υπόθεσης Μεϊμαράκη και τα σχετικά δημοσιεύματα. Μια υπόθεση, που ανακινεί συζητήσεις για την υπονόμευση και την απονομιμοποίηση του πολιτικού συστήματος, και στρέφει το ενδιαφέρον στην αναζήτηση εξωγενών παραγόντων για τέτοιο είδους αποσταθεροποιήσεις.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός για το σύστημα και πιο αποτελεσματικός μηχανισμός για την αποσταθεροποίηση του, από τη ίδια την λειτουργία του, για την ακρίβεια την μη λειτουργία του ή την υπολειτουργία του. Το ίδιο ισχύει και για όλες τις θεσμικές λειτουργίες φορέων, οργανισμών, συνδικάτων και επαγγελματικών τάξεων. Από τους ανώτερους πολιτειακούς άρχοντες, έως τους δικαστές, τους πολιτικούς, τους δημοσιογράφους…

Δυστυχώς ισχύει το ίδιο με τα …άπαρτα κάστρα, που συνήθως πέφτουν από μέσα, απ’ όπου προλειαίνεται το έδαφος για κάθε εξωγενή επίβουλο ή υπονομευτή. Οι τελευταίοι πραγματικά γίνονται επικίνδυνοι, όταν οι γραμμές είναι όχι διασπασμένες, αλλά μπερδεμένες σαν κουβάρι. Και όταν, πολιτικοί ταγοί και θεσμικοί λειτουργοί καταντούν σαν κάποιοι τους οποίους οι κανονικοί άνθρωποι απεχθάνονται, όπου τους συναντήσουν. Στο γήπεδο, στη λαχαναγορά, στη εκκλησία, στο ξενυχτάδικο ή στο απλό καφενείο.

Υ.Γ. Πριν οι κ.κ. Δένδιας και Ρουπακιώτης εξηγήσουν επαρκώς πως μια σημαντική καταδίκη του ’11 καταχωρίζεται στις αναζητήσεις προς ο τέλος του ’12 και αφού προκύψει πολιτικός θόρυβος, καλό θα ήταν να συνεργαστούν για να κατεβάσουν τις κουκούλες από τις παράκτιες εταιρείες και αυτούς που υποθάλπονται κάτω από αυτές. Και ύστερα να συζητήσουν για την προληπτική σύλληψη των λοιπών κουκουλοφόρων.

Πολιτική Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε