Το μείζον πολιτικό, όχι κομματικό θέμα, αποτυπώνεται από την πρώτη ερώτηση:
– Με ποιο κριτήριο θα ψηφίσετε στις επόμενες εκλογές;
Οι πολίτες χωρισμένοι στα δύο. 41% επιλέγουν “διαμαρτυρία για το μνημόνιο και τα κόμματα που το ψήφισαν”, ενώ ένα άλλο 46% “την ανάγκη να παραμείνουμε στην Ευρώπη και στο Ευρώ”. Απομένει ένα 13% του δεν ξέρω- δεν απαντώ, που μάλλον δεν έχει αποφασίσει ανάμεσα στα δύο.
Το αποτέλεσμα συνάδει με των υπολοίπων πρόσφατων δημοσκοπήσεων. Η διαιρετική τομή, προς στιγμή, είναι ανάμεσα στην οργή και στην εκλογίκευση, τη διαμαρτυρία και την σωτηρία των ουσιωδών.
Λέω προς στιγμή γιατί όλοι ευχόμαστε η προεκλογική περίοδος να συνοδευθεί από τοποθέτηση των κομμάτων στα ακόλουθα 4 ζητήματα
1. Αλλαγές πολιτικού συστήματος και διοίκησης
2. Ασφάλεια πολιτών και λαθρομετανάστευση
3. Δίχτυ προστασίας ασθενέστερων και κοινωνικό κράτος
4. Ανάπτυξη και απασχόληση
Σε αυτή την περίπτωση η θετική, παραγωγική ψήφος θα μετατοπίσει τις διαιρετικές τομές, τα διλήμματα που λέμε, των ψηφοφόρων σε πιο γήινες αναζητήσεις που αφορούν κυρίως στο πως θα ζήσουμε από εδώ και πέρα και όχι μόνο στο ότι έγινε μέχρι σήμερα.
Με τα στοιχεία της δημοσκόπησης πάντως, το μπλοκ της διαμαρτυρίας συγκροτείται από ψηφοφόρους ΣΥΡΙΖΑ (75% θα ψηφίσουν με βάση το τη διαμαρτυρία για το μνημόνιο), Ανεξάρτητων Ελλήνων (71%) και ΚΚΕ (70%), ενώ σε χαμηλότερα ποσοστά κυμαίνονται Χρυσή Αυγή (59%), Οικολόγοι (52%) και Δημοκρατική Αριστερά (48%) .
Το μπλοκ της παραμονής στην Ευρώπη και το ευρώ συγκροτούν ΠΑΣΟΚ (78%), Ν.Δ. (71%), Δημοκρατική Συμμαχία (59%) και ΛΑΟΣ (53%).
Η δίσημη συγκρότηση του ΛΑΟΣ (29% διαμαρτυρία και 53% υπέρ Ευρώπης) δείχνει ανάγλυφα και τις σημερινές δυσκολίες αυτού του κόμματος να συσπειρώσει τα συνήθη από το παρελθόν δημοσκοπικά του ποσοστά
Σε δυο βάρκες πατάει κανονικά και η ΔΗΜΑΡ με 48% διαμαρτυρίας κατά του μνημονίου και 40% υπέρ Ευρώπης και ευρώ. Εδώ η αμφιθυμία μεγαλώνει και οπωσδήποτε θα επηρεάσει , εάν συνεχισθεί, την τελική απήχηση του κόμματος.
Σε ότι αφορά στα πρόσωπα- ηγέτες των κομμάτων, τώρα που ο κ. Παπανδρέου απουσιάζει, ο κ. Καρατζαφέρης συγκεντρώνει τις περισσότερες αρνητικές γνώμες (83%), ακολουθούμενος κατά πόδας από την κ. Μπακογιάννη(81%). Για τόσο προσωποπαγή κόμματα τα ποσοστά αυτά δεν προοιωνίζουν θετικά εκλογικά αποτελέσματα.
Ο κ. Βενιζέλος και ο κ. Σαμαράς συναγωνίζονται με 68% και 67% αντίστοιχα αρνητικές γνώμες. Η ισοπαλία σημαίνει πως προς το παρόν ο παράγοντας ηγεσίας εξισορροπείται και ακυρώνεται στον κομματικό τους ανταγωνισμό.
Το γενικά αξιοσημείωτο για την ολική απαξίωση του κομματικού συστήματος είναι πως για το σύνολο της κομματικής ηγεσίας οι θετικές γνώμες κυμαίνονται μεταξύ 11% (Κατσέλη) και 25% (Σαμαράς) με μόνη επιεικέστερη κρίση για τον Φ. Κουβέλη (30%).
Στην πρόθεση ψήφου τα ποσοστά ακολουθούν την δημοσκοπική …πεπατημένη, χωρίς καμμιά αξιοσημείωτη μεταβολή από την πριν 10 ημέρες τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας.
Ν.Δ. με 20.9% και ΠΑΣΟΚ με 13.6% προηγούνται ενώ ένα δεύτερο κύμα ποσοστών περίπου ταυτόσημων ακολουθεί με : ΚΚΕ (7.9%), ΔΗΜ.ΑΡ (7.2%), Αν. ΕΛΛ(7.2%) και ΣΥΡΙΖΑ (6.7%).
Το τρίτο κύμα των οριακών του 3% συναποτελούν : ΛΑΟΣ (3.1%), ΔΗ.ΣΥ. (2.2%), ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ (2.6%) και ΧΡ.ΑΥΓΗ (2.7%).
Εξακολουθεί η άρνηση ψήφου και συμμετοχής να υπερβαίνουν το 15%.
Το πιο ενδιαφέρον μέχρι στιγμής δημοσκοπικό εύρημα παραμένει η “σφήνα” Καμμένου στο χώρο της δεξιάς-ακροδεξιάς, όπου όμως ο ασαφής, πατριωτικο-κινηματικός λόγος του φαίνεται να επηρεάζει και στρώματα χωρίς ισχυρή κομματική ταυτότητα, που έβρισκαν προτίμηση ακόμη και στον κ. Κουβέλη!!
Οι συσπειρώσεις των δύο προπορευόμενων (ποιος να μιλήσει για μεγάλα!) κομμάτων τραβούν αργά-αργά την ανηφόρα με την Ν.Δ. να μαζεύει το 64% των ψηφοφόρων της του 2009 που όμως κατά 13% μετακινούνται στον κ. Καμμένο ενώ το ΠΑΣΟΚ, που ξεκίνησε από το αδιανόητο 22% βρίσκεται σήμερα στο 33%, αιμοδοτώντας κυρίως την ΔΗΜ.ΑΡ. (13%) και την αποχή 16%).
Η Βουλή θα έχει, απ ότι φαίνεται αρκετά κόμματα. Ίσως όχι εννιά και δέκα αλλά σίγουρα έξι.
Η αυτοδυναμία της Ν.Δ. δεν μοιάζει πιθανή αλλά ούτε και ακατόρθωτη κι έτσι περίπου έξι εβδομάδες πριν τις εκλογές (υπόθεση 6ης Μαΐου), οι εξελίξεις επαφίενται :
α) στην ικανότητα των δύο προπορευόμενων κομμάτων και κυρίως του ΠΑΣΟΚ που έχει την μηδενική συσπείρωση του 33%, να συγκροτήσουν λόγο, κύρος, νόημα και ικανότητα παραγωγής εκλογικών διλημμάτων εξουσίας.
β) στις δυνατότητες των κινηματικών σχηματισμών να φέρουν στις κάλπες το οργισμένο τσουνάμι που ηλικιακά προσδιορίζεται σε νεώτερες ηλικίες κάτω των 40 ετών, οπότε η επιρροή τους θα αυξηθεί σημαντικά.
γ) στην πιθανότητα της Ν.Δ. να αναδειχθεί, από έναν κακόηχο,οδυνηρό πολυμέτωπο προεκλογικό εμφύλιο σε μοναδική, έστω και με πολύ αμφισβήτηση, δύναμη σταθερότητας. Αν δηλαδή ξεφύγουν τα πράγματα, μια ψύχραιμη Ν.Δ. μπορεί να καθησυχάσει τους νοικοκυραίους.
Τον αστάθμητο παράγοντα αυτών των εκλογών τον λένε ΙΝΤΕΡΝΕΤ.
Θα το δείτε και θα το απολαύσετε, σας βεβαιώ.