“Ο Πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας θα γίνει δεκτός στις 17:00 (τοπική ώρα), από την Καγκελάριο της Γερμανίας κ. Άνγκελα Μέρκελ. Στις 19:00 θα δοθεί κοινή συνέντευξη Τύπου από τη Γερμανίδα Καγκελάριο κ. Άνγκελα Μέρκελ και τον Έλληνα Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα. Στις 20:00 θα ακολουθήσει δείπνο εργασίας”.
Πρόκειται για τo ενημερωτικό δελτίου Τύπου του Μεγάρου Μαξίμου όσον αφορά το κρίσιμο ταξίδι του πρωθυπουργού στο Βερολίνο όπου θα έχει την “τύχη” ή την “ατυχία” μέσα σε 3 ώρες να συναντήσει δις την Γερμανίδα Καγκελάριο, η οποία επιθυμεί διακαώς να γνωρίσει από κοντά τον “αριστερό” ηγέτη που επιχειρεί να ανατρέψει τις ισορροπίες στη ευρωζώνη.
Εκτός όμως από μια τυπική συνάντηση γνωριμίας στην οποία όπως είπε η κ. Μέρκελ “θα έχουν την ευκαιρία να μιλήσουν και ίσως να συζητήσουν”(!), οι δύο ηγέτες έχουν την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν μια σειρά ζητημάτων που τους ενώνουν και τους χωρίζουν σε “πρακτικό” επίπεδο που άπτονται και των διμερών σχέσεων, γιατί και στην πολιτική “οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους”
Τέτοια “πρακτικά” ζητήματα είναι:
– η προώθηση της ιδιωτικοποίησης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων καθώς τον σχετικό διαγωνισμό έχει κερδίσει η γερμανική εταιρεία FRAPORT και το Βερολίνο αναμένει εναγωνίως τις τελικές υπογραφές ώστε να πατήσει επιτέλους πόδι και γεωπολιτικά στην ευαίσθητη και ενεργειακά πλούσια ευρύτερη περιοχή
– η προώθηση του πανάκριβου γερμανικού μοντέλου για τη κοστολόγηση των ιατρικών πράξεων (DRGs), γεγονός που σύμφωνα με τους επικριτές του μοντέλου θα οδηγήσει στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ
το αναγκαστικό “κατοχικό δάνειο” (ύψους 11 δισ. ευρώ περίπου, σύμφωνα μάλιστα με τους υπολογισμούς της προηγούμενης κυβέρνησης) που πήραν οι Ναζί και το οποίο δε εξοφλήθηκε ποτέ από τη Γερμανία.
Βέβαια το μείζον θέμα της συνάντησης θα είναι η πορεία της Ελλάδας εντός του ευρώ και πως αυτή δεν θα αμφισβητηθεί περαιτέρω και αυτό σύμφωνα με την καγκελάριο Μέρκελ μπορεί να γίνει μόνο με την αποδοχή από ελληνικής πλευράς της«ερμηνείας Eurogroup» στη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.
Αυτό “πρακτικά” και πάλι σημαίνει ότι η χώρα:
– θα πρέπει να ολοκληρώσει την εκκρεμούσα αξιολόγηση, αν και οι δύο πλευρές πρέπει πρώτα να συμφωνήσουν τι εννοούν αξιολόγηση και επί ποιού πακέτου μέτρων-μεταρρυθμίσεων, και
να προχωρήσει σε διαμόρφωση νέων όρων και μίγματος πολιτικής με τους “θεσμούς”.
Το Βερολίνο σύμφωνα με πληροφορίες είναι πιθανόν να δώσει στην ελληνική κυβέρνηση το περιθώριο “ευελιξίας” κινήσεων που επιθυμεί:
– να αποδεχτεί δηλαδή το στόχο του μειωμένου πρωτογενούς πλεονάσματος πλεονάσματος στο 1,5% για το 2015, και
– να αποδεχτεί την θέση της Αθήνας να έχει τη πρωτοβουλία των κινήσεων στη λήψη των όποιων νέων μέτρων σε αντιυφεσιακή λογική, αλλά με ισοδύναμο αποτέλεσμα.
Πάντως Αθήνα και Βερολίνο φαίνεται να συμφωνούν προκατοβολικά σε ένα πράγμα: στην γενναία φορολόγηση των πλουσίων, ενώ η λίστα Βαρουφάκη θα αποτελέσει τον “οδικό χάρτη” των μεταρρυθμίσεων μόνο που ο Έλληνας πρωθυπουργός με βάση και τις συσκέψεις του Σαββατοκύριακου στο Μέγαρο Μαξίμου λέγεται ότι θα τις παρουσιάσεις “πιο εξειδικευμένα, κοστολογημένα και με ορίζοντα υλοποίησης το αργότερο μέχρι τον Ιούνιο”.
Άλλωστε αυτό που «καίει» περισσότερο τους Γερμανούς είναι όχι κάποιες περικοπές σε συντάξεις και μισθούς αλλά το πεδίο των μεταρρυθμίσεων σε όλα τα επίπεδα και της αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας προς όφελος φυσικά των γερμανικών οικονομικών συμφερόντων.
Απέναντι στις αναμενόμενες πιέσεις της Καγκελαρίου ο Αλέξης Τσίπρας θα επιχειρήσει για τις προθέσεις της κυβέρνησης του και στο πλαίσιο αυτό θα προτάξει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης:
– για δομικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το πολιτικό σύστημα
– για να δρομολογήσει πάραυτα τη διαδικασία συλλογής φόρων,
– για να μπει φρένο σε οριζόντιες πολιτικές περικοπών
– για συνεργασία στο μέτωπο καταπολέμησης της διαφοράς (βλέπε υπόθεση Siemens).
Το τι θα δώσει στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων για να κερδίσει κάτι στα εργασιακά, στο ασφαλιστικό και στο δημοσιονομικό σκέλος είναι ίσως το μεγάλο ζητούμενο της συνάντησης, με την “εσωκομματική αριστερή αντπολίτευση” να καραδοκεί.
Εν κατακλείδι η πτώση του ευρώ, η γεωπολτική αναβάθμιση της χώρας λόγω ενεργειακών αποθεμάτων και λόγω ISIS, η δυναμική του τουρισμού, το “χαμηλό” ευρώ αλλά και η αναμονή σημαντικών επενδύσεων για τις οποίες το Μέγαρο Μαξίμου είναι ενήμερο, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια διλημμάτων στην Αθήνα με σκοπό έναν “έντιμου συμβιβασμού”, αναγκαστικά μέσω Βερολίνου.