Κοινό σημείο; Εκπροσωπούν επάξια -οι δύο πρώτοι τον κλαψιάρικο- κι ο τρίτος τον ναρκισσσιστικό λαικισμό.
Ενδέχεται να αποτελέσουν την Αγία Τριάδα του γαλάζιου Καλλικράτη. Η Μεταπολίτευση καλλιέργησε ως κυρίαρχο μοτίβο επιτυχίας ένα συνοθύλευμα αξιών συντηρητικών: εξισωτισμός, ατομισμός, περιφρόνηση θεσμών. Ο συντηρητισμός καλύφθηκε από αριστερή φρασεολογία.
Έτσι βαφτίσθηκε ο εξισωτισμός κοινωνική δικαιοσύνη.
Ο ατομισμός έγινε αντίσταση στον αυταρχισμό του κοινού συμφέροντος .
Η περιφρόνηση θεσμών και κανόνων ήταν η επαναστατική υπέρβαση ενός σάπιου συστήματος.
Έτσι η συνενοχή μεταμορφώθηκε σε αλληλεγγύη και η ασυδοσία ονομάσθηκε ελευθερία.
Η αργομισθία και η ρεμούλα στο δημόσιο, έγιναν συνώνυμα της κοινωνικής ευαισθησίας και της προστασίας των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Σϊγουρα ο πολιτικός που περισσότερο στηρίχθηκε και κοινωνικά υποστήριξε -αν δεν καθοδήγησε- τις διεργασίες αυτών των μετασχηματισμών ήταν ο Α.Παπανδρέου. Το ΠΑΣΟΚ έχει σε μεγάλο βαθμό διαποτισθεί με τις ιδεολογικές-αξιακές αναφορές αυτής της περιόδου.
Η ΝΔ από το 1985 και μετά, αφαιρώντας κάθε στοιχείο παραδοσιακού Καραμανλισμού αποδύθηκε σε αγώνα ταχύρρυθμης συμμετοχής και εμπέδωσης του νέου συστήματος. Ακόμη και ο παγερός ορθολογισμός του οικονομικού φιλελευθερισμού που κυριαρχούσε διεθνώς, στην Ελληνική έκδοση είχε κύριο στοιχείο το ανεξέλεγκτο των αγορών και όχι την συνεργασία για την εύρεση σημείων ισορροπίας.
Η χρεοκοπία μας, διαπιστωμένη από πέρυσι στο οικονομικό σκέλος- μεταφράζεται στην ερπετική του λαικισμού με πολύ απλό τρόπο:
Το μνημόνιο είναι στοιχείο ξενικής επιβολής, είναι αιτία όχι μέσο ανάταξης. Η μη τήρησή του-ανυπακοή- συνιστά λαική και εθνική επιταγή.
Η φοροδιαφυγή και τα παρόμοια είναι πράξεις επιβιωσης των λαικών στρωμάτων απέναντι στους ισχυρούς του κεφαλαίου (ΔΝΤ, Γερμανούς, τραπεζίτες). Είναι στην ουσία κοινωνική αυτοδικία απέναντι στους πουλημένους πολιτικούς που δεν τολμούν να φορολογήσουν τους πλούσιους.
Η τρόικα είναι το ισοδύναμο ενός στρατού κατοχής. Την πολεμάμε με το όπλο της ψήφου, δηλαδή την υπερψήφιση κάθε “αντιμνημονιακού” λεβέντη.
Στον ΟΣΕ, στις μεταφορές γενικά, όπου η αυτοδικία της ρεμούλας στερεί από το κοινωνικό σύνολο αξιόλογους πόρους και βέβαια αξιοπρεπή τρένα, βλέπουμε το ίδιο ακατάληπτο έργο να ξετυλίγεται όπως το ζήσαμε για 15 χρόνια με την Ολυμπιακή. Απεργίες, κωλυσιεργίες, καταγγελίες. Φωνάζουν, με αριστερή φρασεολογία για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας που βέβαια τις πληρώνουμε όλοι οι υπόλοιποι.
Με τις ΔΕΚΟ έχει να συγκρουστεί ο Γ.Παπανδρέου. Τα δικά του παιδιά ή έστω ανήψια. Το δικό του κόμμα και ίσως κάποιους δικούς του υπουργούς.
Δυστυχώς έχει την πρόσθετη ατυχία της πιο ανεύθυνης και ερπετικής αντιπολίτευσης που είδαμε μετά τη Δικτατορία.
Γι αυτό επισείει το δίλημμα των εκλογών. Αφήνοντάς το όμως στην άκρη σας καλώ σε μια χρήσιμη άσκηση πριν την Κυριακή.
Θα ψηφίσετε συνέχεια ή αλλαγή;
Συνέχεια είναι η Αγία Τριάδα που προανέφερα. Συνέχεια στο αδιέξοδο της αξιακής χρεοκοπίας.
Αλλαγή είναι να ξαναορίσουμε την ευγένεια των αξιών μας γιατί το μονοπώλιο της καρδιάς δεν τόχει κανένας κερατάς, ούτε φυσικά Δημαράς.
Ο Καμίνης κι ο Μπουτάρης σίγουρα εκφράζουν δυο επιλογές αξιοπρέπειας και αλλαγής. Ίσως κι άλλοι που προσωπικά δεν γνωρίζω.
Όμως σκεφτείτε σ΄αυτό το δίλημμα. Συνέχεια ή αλλαγή; Δεν στέλνουμε τα αυγά του φιδιού στο χώρο της ανυπαρξίας που τους αξίζει;