Όπως συνέβη και με το νομοσχέδιο για την βιοποικιλότητα, οι συγκεκριμένοι βουλευτές αρνήθηκαν να υπερψηφίσουν ρύθμιση στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, που κατά τη γνώμη τους θα έθιγε τα στενά συντεχνιακά συμφέροντα των δικηγόρων της περιφέρειας, στους οποίους οι περισσότεροι ανήκουν.
Η κυβέρνηση υπό την πίεση τους αναγκάσθηκε να αποσύρει την διάταξη. Ο λόγος είναι προφανής. Ο υπουργός Οικονομικών, που δέχεται τρομερή πίεση τις τελευταίες μέρες, νιώθει ιδιαίτερα αδύναμος να επιμείνει στην επιβολή μέτρων, που απορρίπτονται από μέρος έστω της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας του ΠΑΣΟΚ. Αυτό έχει δύο επιπτώσεις.
Η πρώτη έχει να κάνει με τη νοοτροπία αυτών των βουλευτών. Οι ίδιοι άνθρωποι, που δεν έφεραν την παραμικρή αντίρρηση στην συνολική και χωρίς διακρίσεις περικοπή των μισθών και συντάξεων, αντιδρούν όποτε θίγονται συντεχνιακά συμφέροντα των ισχυρών καρτέλ των εκλογικών τους περιφερειών. Αυτό αποτελεί ευτελισμό της κοινοβουλευτικής και δημοκρατικής διαδικασίας και θέτει σοβαρά ερωτήματα για τη λειτουργία του συστήματος γενικότερα. Είναι προφανές ότι ορισμένοι πολιτικοί έχουν μείνει αγκιστρωμένοι στη λογική του «βαθέος ΠΑΣΟΚ», που επί χρόνια βύθισε την χώρα στα σημερινά της χάλια.
Η δεύτερη όμως επίπτωση είναι ακόμα πιο επικίνδυνη για τον τόπο. Αφορά την ίδια τη λειτουργία της κυβέρνησης, που σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης, εμφανίζεται εξαιρετικά αδύναμη να ανταποκριθεί στις μεγάλες υποχρεώσεις της.
Όπως κατέδειξε ο πανικός με τον οποίον ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου κι ο υπουργός του των Οικονομικών αντέδρασαν στην περίπτωση της «αξιοποίησης» της δημόσιας γης αλλά και στην επιεικώς ανόητη εγκύκλιο του υφυπουργού Εσωτερικών Γιώργου Ντόλιου για τους ημιυπαίθριους, η κυβέρνηση δεν δείχνει να ελέγχει την κατάσταση και να μπορεί να επιβάλει τις θέσεις της.
Ούτε καν στους ίδιους τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Όπως μας έλεγε παλιός κοινοβουλευτικός, οι υπουργοί υποφέρουν για να κατορθώσουν να περάσουν μια διάταξη, κι ορισμένες φορές, όπως στην περίπτωση της Τίνας Μπιρμπίλη και του Γιώργου Παπακωνσταντίνου, δεν τα καταφέρνουν. Η κατάσταση αυτή είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει στην κατάρρευση της κυβέρνησης. Και τούτο είτε κάποια στιγμή η αντίδραση θα εκδηλωθεί σε κάποιο κρίσιμο νομοσχέδιο, που αν καταψηφισθεί δεν θα μπορέσει να σταθεί η κυβέρνηση, είτε γιατί ο κ. Παπανδρέου κι οι υπουργοί του δεν θα έχουν τα ψυχικά αποθέματα να συνεχίσουν να ασκούν μια αμφίβολη εξουσία υπό συνθήκες γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής διάλυσης. Κι υπό τις συνθήκες αυτές δεν αποκλείεται ο πρωθυπουργός να υποχρεωθεί να καταφύγει στις κάλπες πρόωρα εκών άκων. Κι αν αυτό συμβεί υπό τις παρούσες συνθήκες θα είναι καταστροφικό για τον τόπο και την οικονομία.
Οι εξελίξεις αυτές είναι αναμφίβολα προϊόν της πλέον σύνθετης και δύσκολης αντικειμενικής κατάστασης στην οποίαν βρίσκεται η χώρα από την μεταπολίτευση κι έπειτα. Αλλά αυτό δεν είναι αρκετή δικαιολογία για την κυβέρνηση να μην πράξει το καθήκον της. Όμως είναι πλέον φανερό διά γυμνού οφθαλμού ότι στην κυβερνητική πολιτική δεν πιστεύουν ολοένα και περισσότεροι βουλευτές του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ αλλά ακόμα και των ίδιων των υπουργών, που καλούνται να την εφαρμόσουν.