Του χρωστάμε ανεπανάληπτες στιγμές κυρίως στους Ολυμπιακούς του 2000 αλλά και του 2004. Και τα προστάγματα του επίσης χαρισματικού Ιακώβου “κάτσε κάτω από τη μπάρα” έγιναν συνθήματα και ατάκες στα χείλη όλων.
Χρωστάμε στον Πύρρο με ή χωρίς αστερίσκους.
Υποσημειώσεις που μπήκαν σε μια εθνική ομάδα άρσης βαρών που κατέρρευσε μετά, υπό το βάρος των σκανδάλων ντόπινγκ κι όπου ο εμβληματικός προπονητής Χρήστος Ιακώβου βρέθηκε στη φυλακή.
Τα Carmina Burana είναι εδώ και αιώνες από τα πιο παρακινητικά χορωδιακά μουσικά δημιουργήματα. Το ΠΑΣΟΚ τα χρησιμοποίησε στις περισσότερες εκλογικές αναμετρήσεις.
Χρωστάμε στον Καρλ Ορφ που τα συνέθεσε και στους βενεδικτίνους μοναχούς που τα παρήγαγαν τον 13ο αιώνα.
Χρωστάμε στον Πύρρο, στον Ορφ. Όχι στο ΠΑΣΟΚ
Η χρήση συμβόλων είναι μέρος της πολιτικής. Όχι η ουσία της, όχι σήμερα.
Ο Πύρρος θα βγει βουλευτής. Τι θα προσθέσει στο νομοθετικό σώμα; Που θα είναι χρήσιμος για την Ελλάδα;
Το ΠΑΣΟΚ θέλει να κερδίσει από τον Πύρρο και ίσως και ο ίδιος από την βουλευτική ιδιότητα. Η Βουλή και η Ελλάδα πως μπαίνουν στην εξίσωση;
Ο κ. Αθανασίου είναι ο πιο συνδικαλισμένος δικαστικός της χώρας. Σε ένα χρόνο, αρεοπαγίτης, συνταξιοδοτεί το ευδοκίμως και με την επιπλέον ιδιότητα του επί δεκαπενταετία προέδρου της ένωσης δικαστών και εισαγγελέων.
Μέρος του συστήματος εξουσίας και ως αρεοπαγίτης και ως συνδικαλιστής.
Επελέγη για να σηματοδοτήσει την ανάγκη κάθαρσης, απόδοσης δικαιοσύνης και εμπέδωσης του αισθήματος δικαίου των πολιτών.
Το πρόσωπο αγνώστως σεβαστό. Η επιλογή ρηχή και περιορισμένη.
Εδώ γίνεται το ανάποδο από το ΠΑΣΟΚ.
Με τον Πύρρο ένα σύμβολο μεταφράζεται σε κομματική σκοπιμότητα.
Με τον κ. Αθανασίου ένα πρόσωπο σκοπιμότητας εξουσίας ανάγεται σε σύμβολο
Η δικαιοσύνη καταρχήν δεν είναι άμοιρη ευθυνών για το σημερινό κατάντημα, οι δε αρεοπαγίτες επικεφαλής της πολύ περισσότερο. Η βραδυπορία στην απόδοσή της έχει καταντήσει περίπου ευφημισμό την λέξη κι έχει εμπεδώσει την ατιμωρησία.
Η διαπλοκή της με την πολιτική εξουσία , παρά τις κορώνες ή και σπανιότερα τις ειλικρινείς προσπάθειες αυτονόμησης και ανεξαρτητοποίησης, είναι δεδομένη.
Απεργίες δικαστικών είδαμε για τα μισθολογικά, όχι για την επιλογή της ηγεσίας τους και τις παρεμβάσεις από τους πολιτικούς.
Η επιλογή είναι ρηχή γιατί εκείνο που χρειάζεται να αλλάξει είναι η ασυλία του πολιτικού συστήματος. Από τους πολιτικούς τους ίδιους. Ασυλία, πολιτικό χρήμα, αριθμός βουλευτών και ειδικών συμβούλων, ευθύνη υπουργών, ασυμβίβαστο εκτελεστικού/ νομοθετικού αξιώματος, κατάργηση της πλειοψηφίας πολιτικών στην επιτροπή ελέγχου των οικονομικών κομμάτων.
Αυτά τα αυτονόητα δεν θέλουν δικαστές ούτε χωροφύλακες, πολιτικούς θέλουν. Και πολιτική δέσμευση για την επιλογή της ηγεσίας των δικαστών έως ότου γίνει συνταγματική μεταρρύθμιση.
Δεν είναι η γκιλοτίνα, το “αίμα που διψάει” η τιμωρία το θεσμικό αίτημα της χώρας. Οι 5 Τσοχατζόπουλοι , που δικαίως θα προσφερθούν βορά, θα καταλαγιάσουν ένστικτα, δεν θα φτιάξουν τη χώρα.
Ο νόμος και η τάξη δεν φτάνουν, δεν επαρκούν. Η τιμωρία κι ο εισαγγελέας δεν μπορεί να είναι η θεσμική απάντηση της κεντροδεξιάς παράταξης στο αίτημα αλλαγής του κομματικού συστήματος.
Παραμένει η προσωρινή , φτωχή επιλογή του κ. Σαμαρά.
Οι δίκες και η κάθαρση έρχονται όταν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, σαν μέρος της διαδικασίας παραγωγής του καινούργιου.
Όταν απλώς το υποκαθιστούν ελλείψει σχεδίου, τότε είναι κοροϊδία και ανθρωποφαγία.
Τα ψηφοδέλτια επικρατείας, δηλαδή η πρόταση των αρχηγών κομμάτων για το με ποιες αξίες και προτεραιότητες θα κυβερνήσουν, είναι σε ότι αφορά τους επικεφαλής ΠΑΣΟΚ και ΝΔ στο ύψος του δικομματισμού. Χαμηλής επαφής με τις ανάγκες της κοινωνίας και παλιάς, δικομματικής κοπής.