Το αίτημα των κατοίκων της περιοχής, με πρωτεργάτες την Αδελφότητα Πηγιωτών Άρτας, ως μέλους της Οργανωτικής Επιτροπής για την Αναστήλωση της Γέφυρας, που είχε υποβληθεί εγγράφως στην αντιπεριφέρεια Άρτας, υλοποιήθηκε.
Η αντιπεριφέρεια Άρτας προχώρησε στην ανάσαση των τμημάτων της θρυλικής γέφυρας, τα οποία βρισκόταν στην κοίτη του Αχελώου, με υπαρκτό τον κίνδυνο να παρασυρθούν από νέες «’κατεβασιές του Αχελώου». Με την παρέμβαση αυτή σώθηκαν πολύτιμα κομμάτια της, αφού μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει καμία προσπάθεια διάσωσης της γέφυρας, με αποτέλεσμα μεγάλα τμήματά της να χαθούν για πάντα. Το επόμενο βήμα θα είναι η προστασία αυτών των τμημάτων, η τοποθέτησή τους σε σημείο ασφαλές, προσβάσιμο και επισκέψιμο, με προοπτική να ενσωματωθούν στην ανακατασκευή της.
Με δήλωσή του, ο αντιπεριφερειάρχης Άρτας, Βασίλης Ψαθάς, τονίζει: “Η ανάσυρση των τμημάτων της γέφυρας από την κοίτη του Αχελώου ήταν ένα πρώτο θετικό βήμα για την αποκατάσταση και ανακατασκευή της ιστορικής γέφυρας Κοράκου. Έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι την πλήρη αναστύλωση, αλλά η προσπάθεια εκ μέρους της Περιφέρειας Ηπείρου θα συνεχιστεί. Η γέφυρα Κοράκου είναι ένα πολιτιστικό μνημείο που πρέπει να διασωθεί, να συντηρηθεί και να παραδοθεί στις επόμενες γενιές”.
Στην ιστορία της Γέφυρας του Κοράκου, αποτυπώνονται τα σημάδια της ταραγμένης πορείας της στο χρόνο, των κατά καιρούς διχασμών και ιδεολογικών αντιπαραθέσεων στην σύγχρονη ελληνική ιστορία. Η γέφυρα που βρίσκεται στο σύνορα της Άρτας με την Καρδίτσα, εκεί όπου ο Αχελώος χωρίζει δύο νομούς, ανατινάχθηκε το 1949 από άνδρες του Δημοκρατικού Στρατού, σε μια προσπάθεια να ανακόψουν την επίθεση που δέχονταν. Έζησε για 435 χρόνια αντέχοντας σε σεισμούς και τις μανιασμένες κατεβασιές του Αχελώου, μέχρι που έπεσε κι αυτή θύμα του Εμφυλίου.
Το ιστορικό γεφύρι χτίστηκε το 1514-1515, από το μητροπολίτη των γεφυριών Βησσαρίωνα, το Β΄ μητροπολίτη Λάρισας, που δεν τον ενδιέφερε η υστεροφημία, γι’ αυτό και δεν έβαλε το όνομά του, ως χορηγού, παρά την ονόμασε του Κοράκου, λόγω του ύψους της. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, “επειδή την ημέρα των εγκαινίων σταθείς εις το μέσον της γέφυρας και ερωτών: “πώς με βλέπετε;”, οι μαστόροι του απήντησαν: σαν κόρακα, αυτός τους είπε: “ε, τότε γέφυρα του Κοράκου να είναι το όνομά της”.
Οι περιοχές Αργιθέας και Τετραφυλλίας και γενικότερα οι νομοί Καρδίτσας – Άρτας, αν και συνορεύουν, αποκόπηκαν έως το 1961, οπότε και κατασκευάσθηκε η σημερινή αμαξογέφυρα. Η γέφυρα ήταν κτισμένη πάνω στον άξονα της αρχαίας οδού Τρίκκης – Γόμφων – Αργιθέας – Αμβρακίας και είχε μεγάλη στρατηγική και εμπορική σημασία. Ήταν η μεγαλύτερη μονότοξη γέφυρα των Βαλκανίων, καθώς το άνοιγμα στην βάσης της ήταν 48 μέτρα, το μεγαλύτερο ύψος της 26, το πλάτος της 2,30, ενώ η απόσταση από την μία άκρη έως την άλλη ήταν 80 μέτρα.
Λέγεται μάλιστα, ότι ειδικά τις μέρες της βαρυχειμωνιάς, το πέρασμα της γέφυρας προκαλούσε φόβο και δέος. Οι ηλικιωμένοι της περιοχής θυμούνται, ότι σε πολλές περιπτώσεις, όσους είχαν υψοφοβία τους έδεναν τα μάτια. Τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιηθεί επιστημονικές ημερίδες, με θέμα την προώθηση του ζητήματος για την ανακατασκευή του γεφυριού.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το γεγονός, ότι την προσπάθεια έχει αναλάβει αμιγώς η κοινωνία της περιοχής, εκπροσωπούμενη από τους φορείς και τους συλλόγους, οι οποίοι οργανώνουν ημερίδες, δημόσιες συναντήσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, ενώ εξέδωσαν βιβλία, ενημερωτικά και εκπαιδευτικά έντυπα.
Το σημαντικό αυτή την περίοδο είναι η έναρξη μιας νέας συνεργασίας -πρωτοβουλίας, στην οποία συμμετέχουν ευρωπαϊκοί θεσμοί και διεθνώς αναγνωρισμένες προσωπικότητες στα πολιτισμικά θέματα, οι οποίες και ζητούν με δηλώσεις τους την ανακατασκευή της ιστορικής γέφυρας Κοράκου. Στο πλαίσιο αυτό δημιουργείται ένα ευρωπαϊκό κίνημα, για την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς της κοιλάδας του Αχελώου.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ