Τα 300 ευρώ που έβγαζε στη χώρα του ως μηνιαίο εισόδημα, δεν του έφταναν για να συντηρήσει τον εαυτό του και την οικογένεια του. Έτσι αναζήτησε, την τύχη του στη χώρα μας. Παρότι βιολιστής του σαλονιού, πάντα τον έλκυε και ο δρόμος. Αυτή η προσωπική επαφή με τον κόσμο, η ζεστασιά με το κοινό και τα ανεπιφύλακτα μπράβο που κανένα φίλτρο και καμιά …σάλα δεν μπορεί να σου προσφέρει.
Πριν από το Ηράκλειο ήτανε στην Πάτρα, στη δημοτική ορχήστρα της πόλης, ωστόσο έληξε η σύμβαση του και έτσι βρέθηκε στο Ηράκλειο. Σύμφωνα με το cretalive.gr, η βίζα του λήγει σε λίγες μέρες και προσπαθεί να μαζέψει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί για να γυρίσει στη γυναίκα του και τα δύο παιδιά του.
Ώρες- ώρες μοιάζει σαν τη μύγα μες το γάλα. Ανάμεσα σε επαγγελματίες επαίτες, ΄΄αγάλματα΄΄ και πλανόδιους κιθαρίστες και μπουζουξήδες, ο Νικολάι αποτελεί την εξαίρεση και την αρχοντιά στους γυρολόγους του δρόμου. Οι τέσσερις εποχές του Βιβάλντι, από το βιολί του Νικολάι, ακούγονται παράξενα στα αυτιά μας, θυμίζοντας μας πως εκτός από το γκρίζο της καθημερινότητας υπάρχει και το… λευκό της μουσικής.