Παρασκευή, 29 Μαρ.
15oC Αθήνα

Κρήτη: Συγκίνηση για τον θάνατο του Γιώργου Φλουρή – Η πορεία της ζωής του!

ΦΩΤΟ από το neakriti.gr
ΦΩΤΟ από το neakriti.gr

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που με την ευωδία της ψυχής τους αφήνουν ανεξίτηλα το σημάδι της ύπαρξής τους. Το ότι περπάτησαν σε αυτή τη γη σιωπηλά και σεμνά εξηγεί το γιατί ο αποχαιρετισμός μοιάζει με πάταγο…

με ισχυρό σοκ, καθώς ο απόηχος μιας απώλειας αντηχεί σε όλους όσοι είχαν την τύχη να γνωρίσουν αυτούς τους σπάνιους, χαρισματικούς ανθρώπους, που είχαν το δικό τους τρόπο να αλληλοεπιδρούν με τους γύρω τους. Έτσι ήταν και ο Γιώργος Φλουρής. Ο «δάσκαλος», όπως τον ήξεραν οι περισσότεροι λόγω του λειτουργήματος που ασκούσε. Αγαπητός σε όλους, φιλικός, πνευματώδης, ευφυής, με ένα πάθος προς τη μουσική, μια βαθιά πνευματικότητα και μια γαλήνη ψυχής ακόμη και στις πιο ταραγμένες στιγμές της πονεμένης από την απώλεια του γιου του ζωής. Και όμως, έφυγε ξαφνικά, απρόσμενα, ξεκινώντας τη σκληρή διαδρομή που τον έφερε στο νοσοκομείο και από εκεί το μεγάλο ταξίδι, από την εκκλησία της Θεοτόκου στην Αμμουδάρα, την ίδια στην οποία επέστρεψε χθες για τον ύστατο αποχαιρετισμό.

Σε ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας, το τέλος ξεκίνησε να γράφεται από το στασίδι που τόσο αγαπούσε, ψέλνοντας με το δικό του μοναδικό τρόπο, και σε ένα ακόμα πιο τραγικό γύρισμα της τύχης τη Μεγάλη Πέμπτη, τη στιγμή του μεγάλου θρήνου για τον Εσταυρωμένο Χριστό. Όμως Εκείνος που κινεί τα νήματα από εκεί ψηλά, που επιλέγει ποιο άνθος θα κόψει από το ανοιξιάτικο λιβάδι του και πότε, δε μας δίνει εξηγήσεις για τις αποφάσεις του, δε μας αφήνει περιθώρια να καταλάβουμε τις προθέσεις του, φέρνοντάς μας ενώπιον της συνειδητοποίησης της θνητότητας, του περιορισμένου χρόνου που μας έχει δοθεί για να αφήσουμε το στίγμα μας στον τόπο και τους ανθρώπους που επέλεξαν οι Μοίρες. Δεν έχει νόημα να αναζητεί κανείς εξηγήσεις. Πολύ απλά γιατί δε θα τις βρει πουθενά.

Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, όσοι γνωρίζουμε και συναντάμε, εκείνοι που μας συγκλονίζουν ή απλά μας προσπερνούν έχουν κάποιο ρόλο στη ζωή μας και τη δική τους, όμως αυτός ο σκοπός παραμένει ένα μεγάλο μυστήριο, ανεξήγητο και γριφώδες. Τόσο όσο η ίδια η ζωή και ο θάνατος. Οι ίδιες οι λέξεις μοιάζουν φτωχές όταν πρέπει να καταγράψουν συναισθήματα και σκέψεις που αφορούν σε ανθρώπους τόσο σπάνιους, όπως ο Γιώργος. Και απλά αφήνονται να κυλήσουν αυθόρμητα σαν ένα ποτάμι που κυλάει αιώνια, χαράσσοντας τη διαδρομή του πάνω στις πέτρες, στα βράχια, στο χώμα, στην ψυχή. Ανεξίτηλα όπως πια οι αναμνήσεις, που αποτελούν ένα θησαυρό για τη μνήμη, για εκείνους που ταξίδεψαν αλλά δε θα φύγουν ποτέ. Γιατί ζουν μέσα στην καρδιά, την ίδια που ζέσταναν με την καλοσύνη που τόσο απλόχερα σκορπούσαν γύρω τους. Δύσκολοι αποχαιρετισμοί και ακόμη πιο δύσκολες οι μέρες που έρχονται για τους οικείους του.

Πηγή: neakriti.gr

 

Τοπικά Νέα Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε