Η επιστολή που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Πελοπόννησος” περιγράφει με γλαφυρό τρόπο την καθημερινότητα του τραγικού αυτόχειρα στο Λύκειο όπου εργαζόταν καθώς και την ιδιαίτερη σχέση που είχε αναπτύξει με τους μαθητές του:
“Κύριε Διονύση,
Χθες, γυρίζοντας σπίτι απ’ το σχολείο άνοιξα τον υπολογιστή κι όπως συνηθίζω ξεκίνησα να διαβάζω τα νέα της πόλης μας. Είδα έναν τίτλο: «Αυτοκτονία καθηγητή στον Ομπλό». Δε σας κρύβω πως ταράχθηκα και ενδιαφέρθηκα αμέσως να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες. Καθώς λοιπόν διάβαζα το κείμενο, σε κάποιο σημείο έγραφε: «Συγκεκριμένα πρόκειται για τον Διονύση Ευσταθίου, υποδιευθυντή του 2ου Γενικού Λυκείου της Πάτρας». Τότε ήταν η στιγμή που ένιωσα έναν κόμπο στο στομάχι μου. Χρειάστηκε να περάσουν πολλά λεπτά για να συνειδητοποιήσω το συμβάν. Διάβαζα, ξαναδιάβαζα το κείμενο μα…Εκεί, το όνομα έμενε πάντα ίδιο και τόσο γνώριμο…
Ξαφνικά άρχισε να χτυπά το τηλέφωνό μου και αν ακούω συμμαθητές, δικούς σας μαθητές να μιλούν για σας με λύπη. Πλέον είχα συνειδητοποιήσει πως ήσασταν εσείς! Εσείς που καθημερινά βλέπαμε πριν ξεκινήσουμε το μάθημα, εσείς που καθόσασταν στο γραφείο και ερχόμασταν συνεχώς να σας ενοχλήσουμε για οτιδήποτε προέκυπτε, εσείς που ήσασταν δίπλα μας πάντα, στις όμορφες στιγμές μα και στις δύσκολες…
Οι αναμνήσεις όλων μας μαζί σας αμέτρητες!
Πολλοί από εμάς δεν είχαμε την τιμή και τη χαρά να βρεθούμε στην ίδια αίθουσα μαζί σας, μα δεν μετράει αυτό. Δάσκαλος δεν είναι αυτός που μπαίνει στην τάξη και προσπαθεί απλά και μόνο να μεταγγίσει γνώσεις στους μαθητές! Δάσκαλος είναι αυτός που καταφέρνει να είναι δίπλα στον μαθητή, προστάτης και φρουρός του. Αυτό είχατε πετύχει εσείς στο μέγιστο βαθμό που μπορούσατε.
Η συμπάθεια, η αγάπη, ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη όλων μας ήταν, είναι και θα είναι κτήμα σας. Θα σας συνοδεύει αιώνια στο νέο σας σπίτι.
Καλό ταξίδι, αγαπημένε μας δάσκαλε, παιδαγωγέ, άνθρωπε!
Η ανάμνησή σας θα παραμείνει ζωντανή για πάντα στη μνήμη όλων μας!
Η μορφή σας, το γέλιο σας, η φωνή σας δε θα πάψουν να υπάρχουν στις καρδιές μας.
Σας ευχαριστούμε για όλα…
Ας αναπαυτεί η ψυχή σας και είμαστε βέβαιοι πως θα συνεχίζετε να κάνατε αυτό που κάνατε πάντα ακόμα κι από εκεί ψηλά που βρίσκεστε… να μας προσέχετε!
Αντίο…
Με πολλή αγάπη, οι μαθητές σας…”