Το όνομά του Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα. Η αλλιώς Τσε Γκεβάρα. Ο άνθρωπος που όλοι νομίζουν πως ήταν Κουβανός αλλά ήταν Αργεντίνος. Ο άνθρωπος που συνέδεσε το όνομά του με την επανάσταση της Κούβας όσο (αν όχι περισσότερο) και ο Φιντέλ Κάστρο. Ο νεαρός γιατρός από την αστική οικογένεια, που τον άλλαξε ένα ταξίδι με μοτοσικλέτα στη Λατινική Αμερική, που έφτασε ως την Αφρική (Κονγκό) και πέθανε στις 9 Οκτωβρίου 1967 στη Βολιβία.
Ο άνθρωπος που έγινε σύμβολο για εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο, κυρίως εφήβους που ονειρεύονταν όπως κι εκείνος να αλλάξουν τον κόσμο. Ο μπερές του, τα μακριά μαλλιά, τα μούσια ήταν σήμα κατατεθέν του. Για όλους ήταν ο Τσε. Όχι ο Γκεβάρα. Όχι ο Ερντέστο. Ο Τσε. Στην πορεία, βέβαια, όπως συμβαίνει με όλα τα είδωλα, “χάθηκε” η… μπάλα. Έγινε τατουάζ στο μπράτσο του Μαραντόνα και του Χουάν Σεμπάτσιαν Βερόν, έγινε σημαία, έγινε στάμπα σε μπλουζάκι και σε πορτοφόλι, έγινε τραγούδι, έγινε κονκάρδα, ακόμη και ταινία (τον έχουν ενσαρώσει ο Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ και ο Μπενίσιο ντε Τόρο).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Τσε. Μόνο μια λέξη: Τσε. Στην αργεντίνικη αργκό είναι προσφώνηση του τύπου “ρε”. Ο Ερνέστο Γκεβάρα γεννήθηκε στο Ροζάριο της Αργεντινής στις 14 Ιουνίου (οι απόψεις διίστανται, ο βιογράφος του Τζον Λι Άντερσον υποστηρίζει πως γεννήθηκε 14 Μαΐου και δεν ήταν βιολογικός γιος του πατέρα του) του 1928. Ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά του Ερνέστο Γκεβάρα Λιντς και της Σέλια ντε λα Σέρνα.
Οι γονείς του μπορεί να ήταν αστοί, μέλη της ολιγαρχίας αλλά ποτέ δεν έχασαν την επαφή τους με τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Έπασχε από άσθμα, ασθένεια που τον ακολουθούσε μέχρι το θάνατό του και εξαιτίας της οποίας δεν φοίτησε κανονικά στο σχολείο αλλά παρακολουθούσε μαθήματα στο σπίτι. Αν και άρχισε σπουδές στην εφαρμοσμένη μηχανική, η ασθένεια και ο θάνατος της γιαγιάς του Άνας τον οδήγησαν στο να σπουδάσει ιατρική. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Μπουένος Άιρες το 1953 αλλά από το 1950 ταξίδευε με πλοία του εμπορικού στόλου της Αργεντινής και έκανε πολλά ταξίδια στη νότια και κεντρική Αμερική. Αυτά τα ταξίδια των επηρέασαν βαθιά και άρχισε να ασχολείται περισσότερο με τον Μαρξισμό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μετά τα ταξίδια του σε Γουατεμάλα, Βολιβία, Περού, Κόστα Ρίκα, Νικαράγουα, Ελ Σαλβαδόρ καταλήγει στη Γουατεμάλα και τάσσεται υπέρ του κομμουνιστικού κόμματος. Η δράση του τον βάζει για πρώτη φορά στο στόχαστρο της CIA. Μια… “σχέση” χρόνων ξεκινά και θα τελειώσει στις 9 Οκτωβρίου 1967.
Στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1954 το οδοιπορικό του στη νότια και κεντρική Αμερική τον βγάζει στο Μεξικό και το καλοκαίρι του 1955 γνωρίζει τον αδερφό του Φιντέλ Κάστρο, Ραούλ, νυν πρόεδρο της Κούβας. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου γνωρίζει και τον Φιντέλ, ο οποίος είχε καταφύγει στο Μεξικό μετά τη χάρη που του δόθηκε από το καθεστώς Μπατίστα. Ο Φιντέλ τον έπεισε και ο Τσε τον ακολούθησε και συμμετείχε στο Κίνημα της 26ης Ιουλίου, που το 1959 πέτυχε την ανατροπή του καθεστώτος στην Κούβα.
Ο Φιντέλ, ο Τσε και άλλοι 80 επαναστάτες αποβιβάστηκαν στην Κούβα στις 2 Δεκεμβρίου 1956 και αφού δέχτηκαν επίθεση και αποδεκατίστηκαν, ανασυντάχθηκαν και κατέφυγαν στα βουνά της Σιέρρα Μαέστρα. Γρήγορα ανέβηκε στην ιεραρχία του αντάρτικου στρατού, κερδίζοντας τον σεβασμό των πάντων. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1958 (λίγο πριν την είσοδο του Κάστρο στην Αβάνα) ο Γκεβάρα καταλαμβάνει τη Σάντα Κλάρα. Ήταν η πιο σημαντική νίκη του, ο τόπος με τον οποίο συνδέθηκε, ο τόπος όπου τελικά θάφτηκε. Την Πρωτοχρονιά του 1959 ο δικτάτορας Μπατίστα εγκατέλειψε την Κούβα και ο Φιντέλ με τους επαναστάτες του μπήκαν στην Αβάνα.
Ο Κάστρο έδωσε κυβερνητική θέση στον Γκεβάρα, αφού πρώτα με νόμο τον είχε κάνει Κουβανό πολίτη. Αλλά η σχέση τους δεν άργησε να αποκτήσει… ρήγματα. Ο Τσε είχε περισσότερο κομμουνιστικές ιδέες από τον Κάστρο, διαφώνησε με το νόμο για τη ριζική αγροτική μεταρρύθμιση, χαρακτηρίζοντάς τον μετριοπαθή. Ο Κάστρο πάντως τον έκανε υπουργό Βιομηχανίας και αργότερα διοικητή της Εθνικής Τράπεζας της Κούβας. Πριν φτάσει στο υπουργείο Βιομηχανίας είχε ταξιδέψει στη Μόσχα για να δει τον Νικήτα Χρουστσόφ, στην Κίνα για να δει τον Μάο Τσετούνγκ, στην Κορέα, στην Ανατολική Γερμανία. Εξασφάλισε ευνοϊκές συμφωνίας για εξαγωγή 4 εκατ. τόνων ζάχαρης και γενικώς όπου πήγε, έτυχε θερμής υποδοχής.
Η ομιλία του στον ΟΗΕ στις 11 Δεκεμβρίου του 1964 έμεινε στην ιστορία, με τον Τσε να επιτίθεται στις ΗΠΑ και τα δικτατορικά καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής. Ύστερα από τρίμηνη περιοδεία, τον Μάρτιο του ’64 επέστρεψε στην Αβάνα. Η σχέση του με τον Κάστρο, όμως, δεν ήταν πια η ίδια. Διαφωνούσαν για τη σχέση της Κούβας με την ΕΣΣΔ και για την οικονομική πολιτική. Ο Τσε πήρε την απόφαση να εγκαταλείψει την Κούβα. Το γράμμα του στον Φιντέλ Κάστρο έχει επίσης περάσει στο πάνθεον της Ιστορίας.
Ο πρώτος του σταθμός μετά την Κούβα ήταν ο Κονγκό, όπου εντάχθηκε στις τάξεις του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Θεωρούσε ότι η Αφρική ήταν ο αδύναμος κρίκος του ιμπεριαλισμού. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο οργανωμένα και ο Τσε απέτυχε. Στο τέλος του 1965 έφυγε και μετά από σύντομη παραμονή στην Αβάνα, εγκαταστάθηκε στη Βολιβία. Στην ορεινή περιοχή Νιανκαουασού οργάνωση πυρήνα αντάρτικου στρατού. Η προσπάθειά του να κάνει επανάσταση στη Βολιβία απέτυχε, όπως κι εκείνη το Κονγκό. Δεν πήρε ποτέ με το μέρος του τους χωρικούς. Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βολιβίας δεν τον υποστήριξε, ενώ οι ΗΠΑ στήριζαν τον Στρατό.
Ήταν 8 Οκτωβρίου όταν η ομάδα των ανταρτών του Γκεβάρα περικυκλώθηκε. Ο Τσε τραυματίστηκε στη δεξιά κνήμη. Συνελήφθη και μεταφέρθηκε στον οικισμό Λα Ιγκέρα. Την πορεία και την καταδίωξη του Αργεντίνου επαναστάτη παρακολουθούσε στενά η CIA με επικεφαλής τον πράκτορα Φέλιξ Ροντρίγκες. Δεν άργησε να πάει και ο ίδιος στο σημείο όπου κρατούνταν ο Γκεβάρα. Τον κρατούσαν στο σχολείο του χωριού. Μετά από ανακρίσεις, στις 9 Οκτωβρίου δόθηκε η εντολή να εκτελεστεί. Τη σκανδάλη πάτησε ο υπαξιωματικός του βολιβιανού στρατού Μάριο Τεράν. Αν και δίστασε, εκτέλεσε τον Γκεβάρα. Ήταν 9 Οκτωβρίου 1967. Λέγεται πως τα τελευταία λόγια του Γκεβάρα ήταν προς τον εκτελεστή του: “Ήρθατε να με σκοτώσετε. Ρίξε, δειλέ, έναν άντρα θα σκοτώσεις”.
Όταν το άψυχο σώμα του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Σαν Χοσέ ντε Μάλτα και έγινε νεκροψία, καταγράφηκαν εννέα πληγές από πυροβολισμούς. Ο θάνατός του προκλήθηκε από τραύματα στο θώρακα και αιμορραγία. Το πτώμα του, υπήρχε εντολή, να εξαφανιστεί. Τον έθαψαν κρυφά, 30 χιλιόμετρα από τη Λα Ιγκέρα, κοντά στο αεροδρόμιο. Πριν τον θάψουν, του έκοψαν τα χέρια και τα διατήρησαν στη φορμόλη για να μπορούν αργότερα να τον αναγνωρίζουν. Η σορός του έμεινε στον μυστικό τάφο μέχρι τις 12 Ιουλίου 1997 όταν ανακαλύφθηκε στο Βιγιεγκράντε της Βολιβίας. Μεταφέρθηκε στην Κούβα και με τιμές και την κουβανική σημαία στο φέρετρό του, κηδεύτηκε στη Σάντα Κλάρα, την πόλη με την οποία συνέδεσε το όνομά του και στην οποία υπάρχει ένα από τα πιο διάσημα γλυπτά με την εικόνα του.
Με πληροφορίες από Wikipedia – Πηγή φωτογραφιών: ΑΠΕ – ΜΠΕ
