To Claw back είναι ένα έμμεσο φορολογικό PSI δηλαδή είναι ένας «αυτόματος μηχανισμός επανείσπραξης θα εγγυάται ότι η δαπάνη για τα εξωνοσοκομειακά φάρμακα για την περίοδο 2012 – 2015 δεν θα ξεπερνά τα όρια του προϋπολογισμού». Το Claw back επιβλήθηκε το 2012 από το υπουργείο Υγείας στις φαρμακευτικές εταιρείες που είναι κάτοχοι αδειών κυκλοφορίας φαρμακευτικών προϊόντων, ως έκτακτο οικονομικό μέτρο σε μια προσπάθεια να ελεγχθεί η αλόγιστη συνταγογράφηση εξωνοσοκομιακων ιδιοσκευασμάτων. Εκτός από τον ΕΟΠΥΥ το μέτρο καταλαμβάνει και άλλους φορείς κοινωνικής ασφάλισης (Ταμεία) που είναι υπό την εποπτεία του κράτους.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει φαρμακευτικές εταιρείες οι οποίες υποστήριζαν ότι το Claw back παραβιάζει μια πλειάδα συνταγματικών αρχών και διατάξεων (αρχές οικονομικής ελευθερίας, αναλογικότητας, κράτους δικαίου και ασφάλειας δικαίου, προστασίας δημόσιας υγείας, κ.λπ.), την ΕΣΔΑ, την συνθήκη για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και άλλα νομοθετήματα.
Στο σκεπτικό των αποφάσεων του ΣτΕ επισημαίνεται προς τις φαρμακευτικές εταιρείες πως εάν με τη θέλησή τους έχουν τα φαρμακά τους στη λίστα του ΕΟΠΥΥ και πως μπορούν, εάν το επιθυμούν, να φύγουν προκειμένου να μην εφαρμόζεται για αυτούς το μέτρο.
Επίσης, ο μηχανισμός του Claw back υποχρεώνει τις φαρμακευτικές εταιρείες να επιστρέψουν τα ποσά που υπερβαίνουν τον προϋπολογισμό της φαρμακευτικής δαπάνης των φορέων της κοινωνικής ασφάλισης. Το ανώτατο πλαφόν του προϋπολογισμού της φαρμακευτικής δαπάνης καθορίζεται με απόφαση του υπουργού Υγείας.
Το ΣτΕ έκρινε ότι «ο εν λόγω περιορισμός χρηματικών απαιτήσεων δεν αντιβαίνει στο Σύνταγμα και στο άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, το οποίο ορίζει ότι η περιουσία κάθε φυσικού ή νομικού προσώπου είναι σεβαστή, εάν τηρείται και η αρχή της δίκαιης ισορροπίας μεταξύ του γενικού συμφέροντος που αφορά το κοινωνικό σύνολο και των αξιώσεων για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ατόμου». Αλλωστε το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης «δεν αποκλείει να τίθενται περιορισμοί στη δημόσια φαρμακευτική δαπάνη, να γίνονται εκπτώσεις κατά τις πωλήσεις, ειδικώς, των φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων με κάλυψη της σχετικής δαπάνης από Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης (ΦΚΑ) ή να περιορίζονται κατ’ άλλο τρόπο οι σχετικές κατά των ΦΚΑ χρηματικές απαιτήσεις των επιχειρήσεων».
