Lifestyle

Στέφανος Τανιμανίδης: Ακόμα και τώρα κλαίω για την Klavdia και για όλα αυτά που είπε, είναι μέρες μνήμης

"Τόλμησε να βγει μπροστά και με την φωνή της να ενώσει μνήμες" δήλωσε συγκινημένος ο πατέρας του Σάκη Τανιμανίδη, Στέφανος.

Για την επιτυχία της Klavdia στην φετινή Eurovision θέλησε να μιλήσει ο πατέρας του Σάκη Τανιμανίδη και πρόεδρος Εύξεινου λέσχης ευρωπαίων πολιτών, Στέφανος Τανιμανίδης το πρωινό της Κυριακής στους Weekenders του ΑΝΤ1 όπου και μοιράστηκε την έντονη συγκίνηση του.

“Η Klavdia είναι ένα κορίτσι που οι γονείς της έχουν έρθει πρόσφυγες από τη Ρωσία, περιθωριοποιημένοι. Εντάσσεται στην κοινωνία, σπουδάζει, τα καταφέρνει και την είδατε χθες. Καλοχτενισμένη, με χαμόγελα, τραγούδησε σε εκατομμύρια θεατές φορτισμένη με ένα τραγούδι με ρίζες ελληνικές. Μας μάγευσε όλους και οι στίχοι μεταφέρουν μήνυμα ελπίδας για εμάς, ένας ύμνος που αναφέρεται στον ξεριζωμό όλου του κόσμου” τόνισε αρχικά ο πατέρας του Σάκη Τανιμανίδη.

“Ακόμα και τώρα κλαίω. Και δεν κλαίω μόνο από την ερμηνεία αλλά και για όλα αυτά που είπε η Κλαυδία. Είναι μέρες μνήμης. Το τραγούδι αναφέρεται στην καταστροφή της Μικράς Ασίας, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης, του Πόντου και αύριο είναι ημέρα μνήμης” υπογράμμισε, δακρυσμένος, ο πατέρας του Στέφανος Τανιμανίδης και πρόεδρος Εύξεινου λέσχης ευρωπαίων πολιτών.

“Σε μια εποχή που πραγματικά και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη οι ηγέτες ερωτοτροπούν με την Τουρκία, ένα κορίτσι τολμά να βγει μπροστά και με την φωνή της ενώνει μνήμες. Δάκρυα, φως, ιστορία, πόνο δύναμη και πιο πολύ περηφάνια. Μας συγκλόνισε, δεν μπορώ να μιλήσω”.

Σχόλια
Σχολίασε εδώ
50 /50
2000 /2000
Όροι Χρήσης. Το site προστατεύεται από reCAPTCHA, ισχύουν Πολιτική Απορρήτου & Όροι Χρήσης της Google.
Lifestyle
Ακολουθήστε το Νewsit.gr στο Google News και ενημερωθείτε πρώτοι για όλη την ειδησεογραφία και τα τελευταία νέα της ημέρας
Newsit Blogs
Lifestyle: Περισσότερα άρθρα
Marseaux: Η απώλεια της μητέρας μου με επηρέαζε ενεργά – Δεν μπορούσα να το διαχειριστώ, είχα κακή συμπεριφορά
«Από την πρώτη στιγμή ένιωσα οικεία και ασφάλεια ώστε να μιλήσω. Μετά το πρώτο τρίμηνο ένιωθα την ανάγκη να μη χάσω τη συνεδρία μου, να μιλήσω και να ψαχτώ εσωτερικά»
Η Marseaux