Κάποιοι μας λένε, η Ελλάδα δεν ενδιαφέρεται που θα πάνε οι αποδόσεις των ομολόγων, αφού δεν χρειάζεται να δανειστεί για τουλάχιστον δύο χρόνια. Κάποιοι άλλοι αναφέρουν ότι οι τράπεζες είναι θωρακισμένες και η βουτιά της κεφαλαιοποίησης δεν επηρεάζει την πορεία τους.
Οι φήμες έλεγαν και τις τροφοδοτούσαν και οι κυβερνητικοί βουλευτές, πριν από περίπου 10 ημέρες, ότι ο Αλ. Τσίπρας από την ΔΕΘ θα ανακοίνωνε μονομερώς την αναστολή του μέτρου περικοπής στις συντάξεις που είναι προγραμματισμένη για την 1η Ιανουαρίου του 2019.
Ο πρωθυπουργός στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης θα παίξει τα ρέστα του. Θέλει να πείσει ένα μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ότι πράγματι βγήκαμε από το Μνημόνιο και ότι η Ελλάδα σε ένα βαθμό μπορεί να ορίζει τις τύχες της.
Το Καλοκαίρι του 2014, η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά εφαρμόζει για πρώτη φορά τον ΕΝΦΙΑ, σε αντικατάσταση του ΕΕΤΗΔΕ, γνωστό και ως χαράτσι μέσω ΔΕΗ. Τα σοβαρά λάθη, έστω και αν μετά διορθώθηκαν, έμελλε να αποτελέσει ουσιαστικά και η ταφόπλακα στα όνειρά της τότε κυβέρνησης για εκ νέου διεκδίκηση της εξουσίας.
Το ασφαλιστικό είναι αναμφίβολα μία κινούμενη και απασφαλισμένη βόμβα για την ελληνική οικονομία. Το γεγονός ότι αυτοί που έχουν κληθεί στο πρόσφατο παρελθόν να διαχειριστούν την κατάσταση στην πλειονότητά τους, ήταν ανίκανοι, άτολμοι και πολιτικοί παλαιάς κοπής, είναι αναμφίβολο. Εκείνο που προκαλεί εντύπωση όμως είναι ότι οργανισμοί όπως ο ΟΟΣΑ, προτείνουν την αύξηση των ορίων ηλικίας για να δοθεί λύση στο οξυμένο πρόβλημα.
Οι οικονομολόγοι ανά τον πλανήτη συμφωνούν στην άποψη ότι τα υψηλά πλεονάσματα για μεγάλο χρονικό διάστημα πλήττουν την ανάπτυξη της οικονομίας και για τον λόγο αυτό λένε πως θα πρέπει να αποφεύγονται.
Ο Νόμος Κατρούγκαλου, όταν «κατασκευάστηκε» είχε συγκεντρώσει σειρά από σφοδρές αντιδράσεις, κυρίως από τους ελεύθερους επαγγελματίες, οι οποίοι ήταν κατά κάποιο τρόπο επιτυχημένοι στην ζωή τους, όχι απαραίτητα πλούσιοι. Τότε οι κυβερνώντες έλεγαν ότι αυτό αποτελεί κοινωνική δικαιοσύνη, να τα πάρουν από τους λίγους και να τα δώσουν στους πολλούς. Δεν εξέτασαν βέβαια ότι αυτοί οι λίγοι ήταν αυτοί που είχαν την τύχη να έχουν εισόδημα ετήσιο 20.000 ευρώ ή κάπου εκεί.
Σε όλα τα Οικονομικά Πανεπιστήμια του κόσμου διδάσκουν ένα απλό πράγμα: ότι η αναδιανομή του πλούτου γίνεται με έναν και μοναδικό τρόπο, την φορολογία. Εμείς εδώ στην Ελλάδα και ειδικά τα τελευταία χρόνια που την διακυβέρνηση της χώρας έχει αναλάβει η κατ΄ επίφαση Αριστερά, προσπαθούμε σε όλες τις καταστάσεις να βάλουμε εισοδηματικά κριτήρια και βέβαια το αποτέλεσμα είναι ένα τεράστιο ΜΗΔΕΝ.
Η Ελλάδα βρίσκεται σχεδόν οκτώ χρόνια σε Μνημόνια και δυστυχώς κανείς από εμάς δεν έχει δει την κατάσταση κατάματα και δεν έχει αναλάβει τις ευθύνες του, έστω και κρυφά. Δηλαδή να κάτσει μόνος του στο σπίτι μπροστά στον καθρέφτη του και να πει χαμηλόφωνα ... «φταίω και εγώ λίγο που φτάσαμε ως εδώ».
Δυστυχώς επαληθεύτηκαν οι πλέον δυσμενείς προβλέψεις για την οικονομία. Ο πρωθυπουργός μας έλεγε με περισπούδαστο ύφος από του βήματος της Βουλής, ότι η οικονομία θα λειτουργούσε ως ελατήριο, μετά από την συνεχή πίεση και κάποια στιγμή θα εκτινασσόταν. Την στιγμή αυτή την τοποθετούσε χρονικά στο 2017. Κάποιοι άλλοι υπουργοί μας έλεγαν για επενδύσεις και ανάπτυξη που θα τρίβουμε τα μάτια μας.