Τα σενάρια των πρόωρων εκλογών, το πακέτο της ΔΕΘ και οι «διαρροές»
Όποιον και να ρωτήσεις στην κυβέρνηση για το «πώς τα βλέπει τα πράγματα», στην καλύτερη περίπτωση θα σου πως τα βλέπει «απαισιόδοξα». Είναι για αυτό που ζεσταίνονται ολοένα και περισσότερο σενάρια πρόωρων εκλογών, οι οποίες θα μπορούσαν να προκηρυχθούν εντός του φθινοπώρου του 2025, μαθαίνει η στήλη. Από το βήμα της ΔΕΘ θα εξαγγελθεί ένα εκτεταμένο πακέτο παρεμβάσεων. Ενδεχομένως θα ψηφιστούν κιόλας αμέσως μετά. Έπειτα θα μπορούσε να τεθεί το δίλημμα στους πολίτες, αν επιθυμούν να αμφισβητηθεί η εφαρμογή αυτού του πακέτου μέσω εκλογής ενός άλλου κόμματος πλην της ΝΔ ή ακόμα και μέσω μίας παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας. Όσον αφορά το περιεχόμενο του πακέτου, προτάσεις έχουν πέσει πολλές στο τραπέζι του οικονομικού επιτελείου, θα πέσουν ακόμα περισσότερες έως το Σεπτέμβριο, ενώ ακόμα… περισσότερες θα διαρρεύσουν. Η στήλη συνιστά στους αναγνώστες της να κρατούν «μικρό καλάθι» για τις διαρροές. Γιατί όσοι στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά τις οικονομικές και δημοσιονομικές αντοχές της χώρας, αλλά και τη διεθνή κατάσταση, και διαβάζουν τις διαρροές, βάζουν τα… γέλια. Για να μην παρεξηγούμαστε με όσους αναμεταδίδουν πληροφορίες τους από κυβερνητικά στελέχη: Οι πληροφορίες τους είναι έγκυρες, δηλαδή όντως πηγάζουν από… πραγματικά στελέχη της κυβέρνησης. Μόνο που αυτά τα στελέχη είτε δεν γνωρίζουν τις αντοχές της χώρας, ιδίως μετά την ανάληψη της δέσμευσης για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, είτε δεν… ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να ρωτήσουν, μεθυσμένοι ίσως και από την άτυπη προεκλογική περίοδο στην οποία έχουμε μπει, αλλά και τον αγώνα της δικής τους πολιτικής επιβίωσης.
Με χρώματα… «ΟΠΕΚΕΠΕ» το ελληνικό καλοκαίρι στο «χωριό»
Μένοντας στο νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί υπό τη σκιά του καθεστώτος της «πολεμικής οικονομίας» (το οποίο -όχι με ευθύνη των απλών πολιτών!- κάθε άλλο παρά έχει γίνει ακόμα στοιχειωδώς αντιληπτό, αν και βλέπουμε… δίπλα μας να σκάνε βαλλιστικοί πύραυλοι!), καλό θα ήταν να έχουμε στην προσοχή μας στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ. Όχι μόνο πολιτικά, αλλά και οικονομικά – κοινωνικά: Καθώς οι συντριπτικά περισσότεροι κάτοικοι της χώρας μας ζουν στις πόλεις και σχεδόν οι μισοί στην Αττική, οργανισμοί όπως ο «ΟΠΕΚΕΠΕ», είναι πάνω – κάτω άγνωστοι. Και θα παραμείνει άγνωστος ο «ΟΠΕΚΕΠΕ» ειδικά καθώς σύντομα θα καταργηθεί και ως τέτοιος. Ωστόσο, δεν θα μείνουν για πολύ…άγνωστες οι επιπτώσεις των ελέγχων που κάνει η κυβέρνηση στους αγρότες και τους κτηνοτρόφους που ελάμβαναν παράνομα επιδοτήσεις. Και αυτές θα είναι συνταρακτικές. Οι μικρές κοινωνίες στην ελληνική επαρχία ήδη τις νιώθουν γιατί εκεί δεν μένει τίποτα κρυφό. Και θα τα μάθουμε και όσοι από εμάς (και δεν είμαστε λίγοι)επισκεφτούμε τα χωριά μας φέτος το καλοκαίρι. Και η στήλη μαθαίνει πως σε κάθε χωριό της ελληνικής επαρχίας υπάρχει πάνω – κάτω τουλάχιστον ένας παρανόμως επιδοτούμενος από τον ΟΠΕΚΕΠΕ, κάτι που ισοδυναμεί πρακτικά με τη χρεοκοπία ενός τουλάχιστον συγχωριανού μας, αγρότη και κτηνοτρόφου. Θα σημάνει αυτό το οριστικό «τέλος» του «ελληνικού χωριού» και τι θα σημαίνει αυτό για τις μεγάλες πόλεις και προπαντός για την Αθήνα, η οποία δεν μπορεί πλέον φιλοξενεί πλέον τον πληθυσμό της, μόνιμο και έκτακτο (τουρίστες);
Στεγαστική πολιτική: Συνεχίζει η στροφή προς τη στήριξη της ζήτησης
Από την πρώτη στιγμή που η κυβέρνηση ανακοίνωσε την επιστροφή ενός ενοικίου, η στήλη επισήμανε πως αυτό ήταν -ίσως- ένδειξη αλλαγή πλεύσης σε σχέση με την στρατηγική της για την αντιμετώπιση της στεγαστικής κρίσης στη χώρα μας. Και αυτό γιατί μέσω της επιδότησης αυτής, δεν πριμοδοτούταν η αύξηση της προσφοράς ακινήτων και μέσω αυτής η μείωσης των τιμών των ακινήτων, αλλά η στήριξη της ζήτησης. Θα αναρωτηθεί κανείς: Η στήριξη της ζήτησης δεν θα οδηγήσει σε άνοδο τιμών; Ναι, αλλά τουλάχιστον η κυβέρνηση θα έχει κάνει κάτι συγκεκριμένο και διακριτό για την στήριξη των ενοικιαστών που έχουν γονατίσει από τις αυξήσεις ενοικίων. Στην ίδια γραμμή, προχθές η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίδομα ενοικίου για τους δημοσίους υπαλλήλους (εκπαιδευτικούς, λιμενικούς, κλπ.) που υπηρετούν σε νησιωτικές και ορεινές περιοχές. Πίσω από αυτό το νέο επίδομα, μαθαίνει η στήλη, βρίσκεται η αντίληψη που έχει διαμορφωθεί στην κυβέρνηση, σύμφωνα με την οποία, όχι μόνο πρέπει να υπάρξει κάποια άμεση ανακούφιση στους ενοικιαστές, αλλά και το ότι η ανακαίνιση των εγκαταλελειμμένων δημοσίων κτιρίων προς διάθεση σε δημοσίους υπαλλήλους είναι χρονοβόρα και όχι πολύ ελκυστική για τους ίδιους…
Ο Μυτιληναίος, ο Ντράγκι και …η Κίνα
Ας δούμε τώρα, το Νο1 θέμα. Δηλαδή την άμυνα. Άκρως ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση του Ευάγγελου Μυτιληναίου και του Μάριο Ντράγκι στο πλαίσιο του συνεδρίου του Economist. Θίχτηκαν ζητήματα ευρύτερου μακροοικονομικού ενδιαφέροντος. Ο Έλληνας επιχειρηματίας υπογράμμισε κάτι σημαντικό, αναφορικά με τις παραγωγικές δυνατότητες και την ανταγωνιστικότητα της ΕΕ. «Όταν μιλάμε για άμυνα, για ποια άμυνα μιλάμε; Με τι; Με κινεζικά μέταλλα;», αναρωτήθηκε ο κ. Μυτιληναίος. Και εκεί βρίσκεται και η ουσία του προβλήματος, ενόψει μάλιστα του ράλι εξοπλισμών που θέλει να ακολουθήσει η ΕΕ. Την ίδια στιγμή που ευρωπαϊκές «φωνές» όπως ο Μακρόν θέλουν εξοπλισμό μέσω της αμυντικής βιομηχανίας της ηπείρου (έχοντας κατά νου, προφανώς, την ισχυρή αμυντική βιομηχανία της πατρίδας του…), για να φτιάξουμε «ευρωπαϊκά όπλα» είμαστε αναγκασμένοι να καταφεύγουμε, για πολύ βασικές πρώτες ύλες, σε τρίτες αγορές, όπως η Κίνα… Και αυτό είναι το καλό σενάριο, όπου η ΕΕ θα προσπαθήσει να ανεξαρτητοποιηθεί, ως ένα βαθμό, από τις αμερικανικές προμήθειες και θα αναπτύξει την δική της βιομηχανία, έστω και με «δανεικά» υλικά. Το άλλο, είναι η ΕΕ να συνεχίσει να παραμένει δέσμια των αμερικανικών προμηθειών, δεχόμενη παράλληλα πίεση για παραχωρήσεις στις εμπορικές διαπραγματεύσεις… Μπρος γκρεμό και πίσω ρέμα δηλαδή…
Ισπανικό μοντέλο για τις αμυντικές δαπάνες στο Eurogroup;
Πάντως το θέμα των αμυντικών δαπανών θα μας απασχολεί για πολύ ακόμα, όσο και αν οι περισσότεροι (εν Ελλάδι) σφυρίζουν ακόμα αδιάφορα. Στις 13 Ιουλίου 2025, εκλέγεται νέος επικεφαλής του Εurogroup για τα επόμενα 2,5 χρόνια, δηλαδή την κρίσιμη περίοδο για την επίτευξη του στόχου του 5% που αποφάσισε η σύνοδο του ΝΑΤΟ. Ένας από τους τρεις υποψηφίους για επικεφαλής είναι ο νυν Υπουργός Οικονομικών της Ισπανίας, Κάρλος Κουέρμπο. Για να μην ξεχνιόμαστε: Η κυβέρνηση της Ισπανίας ζήτησε και πήρε απαλλαγή από το στόχο του 5%. Τι δήλωσε ο Κουέρμπο χθες στην Handelsblatt; Δύο πολύ σημαντικά πράγματα, από την άποψη όσων συζητάμε σε αυτό το σχόλιο: Πρώτον, «Στις αρχές Ιουνίου, το ΝΑΤΟ όρισε ποιες δυνατότητες χρειάζεται έως το 2029 για να προστατευτεί από απειλές και πόσες από αυτές τις δυνατότητες πρέπει να συνεισφέρει κάθε χώρα-σύμμαχος. Η Ισπανία, φυσικά, θα εκπληρώσει αυτή τη δέσμευση και θα δείξει αλληλεγγύη με τους άλλους Συμμάχους, όπως έχει κάνει μέχρι στιγμής». Και δεύτερον, δήλωσε πως σε επιστολή που έστειλε προς τους άλλους υπουργούς οικονομίας και οικονομικών του Eurogroup, ξεκαθάρισε ότι η «επιδίωξη στρατηγικής αυτονομίας και πρόσθετων δαπανών για την ασφάλειά μας πρέπει να είναι συμβατή με τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα. Θα προωθούσα περαιτέρω αυτές τις συζητήσεις κατά τη διάρκεια της προεδρίας μου στο Eurogroup, με ένα πρακτικό όραμα για την αύξηση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας». Αυτά για όσους νομίζουν ακόμα πως η Ισπανία ήταν μία εξαίρεση στο νέο ΝΑΤΟϊκό δόγμα και πέρασε, μαζί με την τελευταία σύνοδο κορυφής της βορειο-ατλαντικής συμμαχίας…
Καύσωνας με τις τιμές του ρεύματος
Πάμε πάλι στα δικά μας: Δεν μπήκε με το δεξί ο Ιούλιος, καθώς φέρνει μαζί του πραγματικό καύσωνα στους λογαριασμούς ρεύματος, με αυξήσεις που φτάνουν έως και 15% στα «πράσινα» τιμολόγια, ενώ και η χονδρική τιμή συνέχισε την ανοδική της πορεία, αγγίζοντας τα 85,4 ευρώ ανά MWh τον Ιούνιο. Οι προμηθευτές έσπευσαν να ενσωματώσουν τις εκτιμήσεις για περαιτέρω άνοδο μέσα στο καλοκαίρι, με τις τιμές futures για τον Ιούλιο να ξεπερνούν τα 120 ευρώ ανά MWh. Έτσι, οι καταναλωτές των ελληνικών παρόχων βλέπουν αυξήσεις ως και 2 λεπτά ανά kWh μέσα σε έναν μήνα. Ούτε η προσωρινή αποκλιμάκωση του κόστους του φυσικού αερίου (-2,1% τον Ιούνιο) ήταν αρκετή για να ανακόψει την άνοδο, ενώ το βάρος της ζήτησης και οι περιορισμοί στην προσφορά φθηνής ενέργειας πιέζουν ασφυκτικά τις τιμές. Χρειάζεται να επαναλάβουμε πως ως χώρα δεν βαδίζουμε σε σωστή κατεύθυνση όσον αφορά στον πληθωρισμό; Αν δεν υπάρξει έγκαιρος έλεγχος, οι λογαριασμοί ρεύματος ενδέχεται να καταστούν ξανά κοινωνικό πρόβλημα, ειδικά αν οι αυξήσεις αρχίσουν να περνάνε από τις επιχειρήσεις στα προϊόντα ωθώντας ακόμα πιο ψηλά τις τιμές.
