Καθόλου άδικα οι «δασμοί» του Τραμπ που πάνε κι έρχονται, πότε μπαίνουν πότε βγαίνουν, πότε αυξάνονται πότε μειώνονται, συγκεντρώνουν την προσοχή της κοινής γνώμης και συνεχίζουν να προκαλούν σύγχυση.
Στο μεταξύ όμως άλλα πράγματα συμβαίνουν πολύ πιο ξεκάθαρα ορατά και σταθερά, όσον αφορά την διάρκειά τους, γεγονότα και μεταβολές, που επηρεάζουν δραστικά την καθημερινότητά μας.
Να αναφέρουμε για παράδειγμα δύο από αυτά που είναι περισσότερο από πολλά άλλα συνδεδεμένα με την καθημερινότητά μας και με την διαβίωσή μας: το κόστος των καυσίμων και το κόστος του χρήματος.
Όσον αφορά τα καύσιμα παρατηρούμε ότι η τιμή του πετρελαίου έχει μειωθεί εδώ και λίγο καιρό κατά σχεδόν 25%. Και κατά πως φαίνεται μετά τις αποφάσεις του ΟΠΕΚ θα συνεχίσει να κινείται ίσως και σε χαμηλότερα επίπεδα από τα σημερινά παρά τις μικρές αυξομειώσεις των τελευταίων 24ωρων.
Όλες οι εκτιμήσεις αναφέρουν πλέον την πτωτική τάση της τιμής του πετρελαίου σαν τον βασικό παράγοντα που μπορεί να αντισταθμίσει έστω και εν μέρη τις πληθωριστικές πιέσεις που δημιουργούνται από τους δασμούς του Τραμπ. Όταν βέβαια αυτή φτάνει στον καταναλωτή.
Η τελευταία ανακοίνωση της Fed με την οποία διατήρησε τα επιτόκια σταθερά, αναφέρει ότι ο κίνδυνος του στασιμοπληθωρισμού έχει αυξηθεί (στις ΗΠΑ) όπως και της ανεργίας. Ο μοναδικός παράγοντας που μπορεί να μειώσει αυτόν τον κίνδυνο είναι η πτωτική τάση της τιμής του πετρελαίου.
Έχει δει κανείς καμιά τέτοια αξιοπρόσεκτη διαφορά (20% – 25%) στην τιμή του πετρελαίου και της βενζίνης στα πρατήρια;
Στις ΗΠΑ ναι. Εδώ «όχι».
Και γιατί δεν μιλάει κανείς γι’ αυτό παρά το ότι μας αφορά όλους; Γιατί από αυτό το ποσοστό της μείωσης της τιμής που δεν καταλήγει στην τσέπη του καταναλωτή επωφελούνται τόσο οι παραγωγοί όσο και το δημόσιο το οποίο από αυτή την διαφορά απολαμβάνει τόσο τον ΕΦΚ, όσο και τον ΦΠΑ πάνω στον φόρο αυτό (!).
Να πάμε τώρα στο κόστος του (δανειακού) χρήματος. Έχουν προηγηθεί αλλεπάλληλες μειώσεις των επιτοκίων από την ΕΚΤ, αν δεν κάνω λάθος επτά τον αριθμό.
Το επιτόκιο με το οποίο χρηματοδοτούνται οι τράπεζες από την ΕΚΤ έχει πέσει σχεδόν στο μισό, καθώς τα τρία βασικά επιτόκια της ΕΚΤ κινούνται μεταξύ 2,20, 2,40% και 2,65%.
Έχει πάρει κανείς δάνειο από τράπεζα με λιγότερο από υπερδιπλάσιο ή τριπλάσιο επιτόκιο; Όταν βέβαια καταφέρει να πείσει την τράπεζα να του δώσει δάνειο… Την ίδια στιγμή βέβαια οι τράπεζες έχουν απαλλαχθεί από το βάρος της μεγαλύτερης αδυναμίας τους, τα περιβόητα «κόκκινα δάνεια» δεκάδων δισ. ευρώ, με την απλόχερη εγγύηση του ελληνικού δημοσίου (ΗΡΑΚΛΗΣ Ι και ΙΙ και ΙΙΙ). Δηλαδή τα χρήματα που προέρχονται από τους φόρους και τον εφιαλτικό ΦΠΑ (24%) που πληρώνουν ακόμα και για να αναπνεύσουν οι φορολογούμενοι.
Αυτή η πρωτοφανής ανισορροπία στην «λειτουργικότητα» της οικονομικής δραστηριότητας, που διατηρείται και συντηρείται από το καθεστώς λειτουργίας της οικονομίας, είναι αδύνατο να μη σπάσει τα όρια αντοχών της κοινωνίας αργά ή γρήγορα.
Ή για να το πούμε με σύγχρονους όρους, είναι αδύνατο αυτή η ανισορροπία να μη συναντήσει στο διάβα της αιτίες και παράγοντες που αναδύονται από το απολύτως ασταθές εξωτερικό/διεθνές περιβάλλον, που να μη την οδηγήσουν σε δραματικό αδιέξοδο…
