Μένει κάτι λιγότερο από μία εβδομάδα για να εξαντληθεί το χρονικό περιθώριο (1η Αυγούστου) που έχει δοθεί από τον Τραμπ σαν όριο για την εφαρμογή των νέων δασμών στην Ευρώπη.
Και η κατάσταση στις διαπραγματεύσεις έχεις ως εξής. Από την πλευρά της Κομισιόν διοχετεύονται «διαρροές» που δείχνουν πως ευνοείται ένα σενάριο δασμών που κινείται στα όρια του 15%. Την ίδια στιγμή όμως η αμερικανική πλευρά αφ’ ενός δεν διστάζει να διαψεύσει ότι υπάρχει τέτοιο στοιχείο σύγκλισης στις μέχρι στιγμής διαπραγματεύσεις και αφ’ εταίρου επιβεβαιώνει κάτι ακόμα χειρότερο. Επιβεβαιώνουν ότι οι μέχρι στιγμής συζητήσεις γίνονται σε ένα περιβάλλον στο οποίο ο πρόεδρος Τραμπ δεν έχει πει ακόμα την δική του άποψη ούτε κατά προσέγγιση!
Με απλά λόγια οι διαπραγματεύσεις μέχρι στιγμής, όπου και αν καταλήξουν μεταξύ των διαπραγματευτών ευρωπαίων και αμερικανών, μπορούν να ανατραπούν ακόμα και την τελευταία στιγμή από την συνήθη απρόβλεπτη παρέμβαση Τραμπ…
Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο αυτό. Η Κομισιόν και οι άνθρωποί της διαπραγματεύονται για μία ενιαία ευρωπαϊκή στάση, όσο αφορά προϊόντα και υπηρεσίες εξαγωγών, αλλά και εισαγωγής από τις ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή παραμένουν ισχυρές οι διαφοροποιήσεις συμφερόντων των τριών βασικών εταίρων, Γερμανίας, Ιταλίας και Γαλλίας, για να μη προσθέσουμε και τους «μικρότερους».
Από τις Βρυξέλλες οι άνθρωποι της Κομισιόν που σηκώνουν μέχρι σήμερα το βάρος των διαπραγματεύσεων επιμένουν στο να εξασφαλίσουν προς τα έξω μία επίφαση ενιαίας «γραμμής», η οποία αν και με δυσκολία διασφαλίζεται, όσο ακόμα δεν είναι σαφές τι θα προκύψει σαν απαίτηση από την Ουάσιγκτον.
Όπως χαρακτηριστικά σχολιάζεται αρμοδίως, αυτή η φαινομενικά συνεκτική στάση, μπορεί ανά πάσα στιγμή να θρυμματιστεί, αν η αμερικανική απαίτηση είναι τέτοια που να υπερβαίνει τις ανοχές της δεδομένης διαφορετικότητας των ευρωπαϊκών συμφερόντων…
Επιπλέον υπάρχει και ένα άλλο σημαντικό ζήτημα το οποίο αποφεύγεται μέχρι στιγμής να συνυπολογίζεται, αυτό της υποτίμησης του δολαρίου. Το αμερικανικό νόμισμα την περίοδο που τέθηκε το θέμα της επιβολής δασμών από τις ΗΠΑ έχει ένα εύρος υποτίμησης της τάξης των 14% με 15%.
Αυτό σημαίνει ότι ανεξαρτήτων του ύψους των δασμών που προαγγέλθηκαν στις 2 Απριλίου και εκείνων που θα ισχύσουν τελικά μετά την 1η Αυγούστου, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι επαυξημένο επιπλέον κατά 15%. Με άλλα λόγια ακόμα και αν υλοποιηθεί το σενάριο που διαχέεται από τις Βρυξέλλες για πιθανή συμφωνία της τάξης του 15% το τελικό αποτέλεσμα θα είναι 30% συνυπολογίζοντας την ήδη ισχύουσα υποτίμηση του δολαρίου.
Κάπου εδώ βέβαια θα πρέπει να καταλάβει κανείς ότι η διστακτικότητα της ΕΚΤ να ανακοινώσει το τι θα κάνει περαιτέρω με τα επιτόκια επηρεάζεται σαφώς και από το που θα καταλήξουν οι δασμοί, για να αναλάβει και η ίδια η ΕΚΤ τον δικό της ρόλο όσο αφορά την ισορροπία που θα πρέπει να εξασφαλίσει για το ευρώ έναντι του δολαρίου. Που πάει να πεί ότι περιμένει να δει πόσο θα χρειασθεί να «πειράξει» τα ευρωπαϊκά επιτόκια για να εκτονώσει την συναλλαγματική πίεση από το υποτιμημένο δολάριο.
Αλλά αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να περιμένει για τον Σεπτέμβριο στην καλύτερη περίπτωση, αφού και η Fed φαίνεται πως – παρά τις κόντρες Τραμπ/Πάουελ – δεν πρόκειται να αλλάξει στάση μέχρι τότε.
Τελικά αν δεν υπάρξουν άλλες εκπλήξεις στον ορίζοντα των γεωπολιτικών εξελίξεων, οι διαπραγματευτές ΗΠΑ – Ε.Ε. θα παραμείνουν – και μαζί τους οι διεθνείς αγορές – σε μία χαοτική αβεβαιότητα μέχρι να αποφασίσει ο Τραμπ, κατά τον συνήθη πλέον τρόπο, να επιβεβαιώσει ή να ανατρέψει, το τοπίο των σεναρίων που στο μεταξύ διαρρέονται από τις Βρυξέλλες.
