“Υπάρχουν και κάποιες σκοτεινές στιγμές στο βιβλίο, όπου περιγράφω το ρατσιστικό εκφοβισμό που υπέφερα ως παιδί. Ο ρατσισμός μπορεί να καταστρέψει την αυτοεκτίμηση ενός ατόμου, να δημιουργήσει δυσαρμονία μέσα στις οικογένειες και να καταστρέψει ζωές. Για τα παιδιά είναι ένα ιδιαίτερο πρόβλημα επειδή δεν έχουν τη δυνατότητα να τον καταπολεμήσουν. Ο εκφοβισμός και η διάκριση είναι αιώνια προβλήματα και κάθε κοινωνία έχει την ευθύνη να τα σταματήσει”.
Με αυτά τα λόγια ο ομογενής δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βικτώριας, Αιμίλιος Κύρος περιγράφει όσα ένιωθε ως παιδί, όταν έπεφτε θύμα ρατσιστικής αντιμετώπισης .
“Ο ρατσισμός με ανάγκασε ν’ αλλάξω τ’ όνομα μου και να αρνηθώ την ταυτότητα μου. Με έκανε να ντρέπομαι για την Ελληνική μου καταγωγή” είπε κατα τη διάρκεια της ομιλίας του, στην παρουσίαση του αυτοβιογραφικού βιβλίου του με τίτλο «Αιμίλιο να με λες» στο Ελληνικό Μουσείο της Μελβούρνης.
“Ευτυχώς όλα αυτά άλλαξαν όταν ήμουν 15 χρονών. Κατάλαβα ότι θα έπρεπε να είμαι περήφανος για τους γονείς μου και να τους σέβομαι για τις θυσίες που είχαν κάνει. Κατάλαβα επίσης πόσο λάθος έκανα που ντρεπόμουν για την Ελληνικότητα μου. Οι Έλληνες έχουν μια πλούσια και αξιέπαινη ιστορία και κατά πολλούς τρόπους έστησαν τα θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού. Οι Ελληνοαυστραλοί έχουν κάνει αξιοσημείωτες εισφορές εδώ και δεκαετίες μέσα στην Αυστραλιανή κοινωνία. Αυτά είναι θέματα που πρέπει να γιορτάζονται φανερά αντί να μένουν κρυφά”.
Βοσκός ο πατέρας του, Γιάννης, εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία οκτώ ετών και η μητέρα του Στεργιανή, που εργαζόταν στο βαμβάκι και στα καπνά, άφησε το σχολείο μόλις εννέα ετών.
Η καταγωγή τους ήταν από το χωριό Σφυκιά Ημαθίας και στην Αυστραλία μετανάστευσαν μαζί με τον Αιμίλιο και τον άλλο τους γιο, Θεόδωρο, που σήμερα είναι γιατρός.
Μιλώντας μπροστά σε ένα εντυπωσιακό πλήθος, κυρίως Αυστραλών νομικών, ο δικαστής Κύρου σημείωσε μεταξύ άλλων: “Ο κυριότερος σκοπός του βιβλίου είναι να τιμήσω τους μετανάστες της γενιάς των γονιών μου. Αυτοί είναι οι ήρωες γιατί εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και ταξίδεψαν σε μια ξένη και άγνωστη χώρα με σκοπό να προσφέρουν στον εαυτό τους και στα παιδιά τους την ευκαιρία μιας καλύτερης ζωής”.
“Η Αυστραλία έχει προοδέψει πολύ από τότε που έφτασα εδώ το 1968. Εξωτικά ονόματα, τροφές και έθιμα που κάποτε τα κορόιδευαν οι Αυστραλοί είναι τώρα της μόδας. Όμως πρέπει πάντα να προσέχουμε για να βεβαιωθούμε ότι η χώρα μας συνεχίζει να δέχεται και να γιορτάζει τον κάθε άνθρωπο. Γι αυτό που είναι και γι’ αυτό που έχει να προσφέρει, παρά να αποκλείεται επειδή είναι διαφορετικός. Εύχομαι ότι το βιβλίο μου θα βοηθήσει στην κατανόηση των ζητημάτων αυτών”
Διαβάστε
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
