Ως σκηνοθέτης σημάδεψε το ελληνικό μεταδικτατορικό θέατρο και ως συγγραφέας ανέσκαψε την ιστορική μνήμη, ο Γιώργος Μιχαηλίδης άφησε την τελευταία του πνοή το βράδυ της Κυριακής (21.10.2018) στο Νοσοκομείο Σωτηρία από λοίμωξη του αναπνευστικού.
Συλλυπητήριο μήνυμα του Υπουργείου Πολιτισμού για τον Γ. Μιχαηλίδη
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης υπήρξε ένας σκηνοθέτης με πλούσια παρουσία και προσφορά στο ελληνικό θέατρο. Το ιδιαίτερο στίγμα του είναι εμφανές ήδη από το ξεκίνημά του, το 1965, και τη δημιουργία του Θεάτρου της Νέας Ιωνίας. Το θέατρο αυτό, το πρώτο λαϊκό περιφερειακό θέατρο στην Ελλάδα, λειτούργησε μόνο για δύο χρόνια, αλλά κατάφερε να δώσει ένα εμφανές στίγμα με τις ιδιαίτερες παραστάσεις του, που αγαπήθηκαν από μια ολόκληρη γενιά.
Το θέατρο της Νέας Ιωνίας έγινε κτήμα της ζωής στη γειτονιά, σπάζοντας στεγανά και φέρνοντας με ουσιαστικό τρόπο τον κόσμο σε άμεση επαφή με τη θεατρική τέχνη.
Το 1972, μέσα στη δικτατορία, ο Μιχαηλίδης θα δημιουργήσει το Ανοιχτό Θέατρο και παράλληλα εκδίδει το περιοδικό “Ανοιχτό Θέατρο”, μηνιαία επιθεώρηση πολιτικού θεάτρου.
Ο μεγάλος αριθμός παραστάσεων που θα ακολoυθήσουν, η ιδιαίτερη σκηνοθετική του προσέγγιση σε κλασικά και σύγχρονα έργα, μαζί με την προσφορά του στη θεατρική διδασκαλία και τη συγγραφή, περιγράφουν την πολύπλευρη προσφορά του στο σύγχρονο νεοελληνικό θέατρο.
Το Υπουργείο Πολιτισμού & Αθλητισμού εκφράζει θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
Ποιος ήταν ο Γ. Μιχαηλίδης
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης γεννήθηκε στη Νέα Ιωνία Αττικής το 1938. Σπούδασε αρχιτεκτονική αλλά δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του και στράφηκε στο θέατρο. Αποφοίτησε από τη Σχολή του Εθνικού και ρίχτηκε στην μεγάλη περιπέτεια του θεάτρου. Προδικτατορικά δημιούργησε το “Θέατρο Νέας Ιωνίας”, που, όμως, το έκλεισε η Χούντα.
Ιδρυτής και ψυχή του “Ανοιχτού θεάτρου” με τις παραστάσεις του έκανε τομή στη νεοελληνική σκηνή, φέρνοντας το μεγάλο ρεπερτόριο στην περιφέρεια της θεατρικής Αθήνας, σύστησε στο ευρύ κοινό τον Μπέρτολντ Μπρεχτ, τον Μπέργκμαν, ενώ έριξε μια νέα ματιά τόσο στην αρχαιοελληνική τραγωδία, ανεβάζοντας σε κλειστό χώρο την “Ορέστεια” – όσο και στον Σαίξπηρ.
Οι μεγάλοι δραματουργοί και ειδικά οι Ρώσοι, υπό τη σκηνοθετική μπαγκέτα του αναδείχτηκαν σε ένα άλλο επίπεδο, πιο εσωτερικό και ψυχογραφικό, στην ελληνική σκηνή.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης, ο “εικαστικός του θεάτρου” μας, όπως τον χαρακτήριζαν, ευγενής, επίμονος και χαρισματικός ήταν πληθωρικός στη σκηνή και στη ζωή.
Από τους πλέον σημαντικούς μιας μεγάλης γενιάς σκηνοθετών ουσιαστικά “δίδαξε” το ευρύ κοινό τόσο στην θεατρική τελετουργία όσο και στα μεγάλα έργα του διεθνούς ρεπερτορίου.
Σημαντική, παράλληλα, υπήρξε η προσφορά του στην ανάδειξη του νεοελληνικού θεάτρου. Έβαλε το στίγμα του και στην τηλεόραση με σειρές όπως ο “Συμβολαιογράφος”, τα “Λαυρεωτικά”, “Η κάθοδος”.
Η συγκυρία το έφερε, να δει το “Ανοιχτό Θέατρο” να κλείνει το 2006, λόγω χρεών, μετά από 40 χρόνια λειτουργίας.
Το υπόγειο στη συμβολή Γκύζη και Κάλβου δεν ήταν μόνο μια θεατρική σκηνή, επί της ουσίας ήταν ένα πνευματικό καφενείο, τα σκαλιά του οποίου πολύ συχνά κατέβαιναν οι Ιάκωβος Καμπανέλλη, Παύλος Μάτεσις, Μένης Κουμανταρέας, Θόδωρος Αντωνίου, Ματθαίος Μουντές, Γιώργης Παυλόπουλος, Γιάννης Κοντός, Πέτρος Μάρκαρης και πολλοί άλλοι.
Αυτό το θέατρο υπήρξε, επίσης, φυτώριο μιας φουρνιάς άξιων ηθοποιών, όπως ο Μηνάς Χατζησσάβας, η Χρύσα Σπηλιώτη, η Καρυοφυλιά Καραμπέτη και πολλοί ακόμα.
Ο Γιώργος Μιχαηλίδης επί της ουσίας ήταν ένας διανοούμενος του θεάτρου μας, με παράλληλη ερευνητική και συγκραφική δραστηριότητα, αλλά και εκδοτική, αφού υπήρξε συνιδρυτής των εκδόσεων “Κάλβου”. Ήταν ένας άνθρωπος που δεν χωρούσε σε ένα μόνο “σακάκι”, με τις κεραίες ανοιχτές στον κόσμο και την τέχνη του.
Το τελευταίο αντίο στον Γ. Μιχαηλίδη είπαν το απόγευμα της Δευτέρας (22.10.2018) συγγενείς, συνάδελφοι και φίλοι στο νεκροταφείο Μεταμόρφωσης.