Ο γκουρού της επικοινωνίας του Ντόναλντ Τραμπ συνεργάζεται με τον Σαλί Μπερίσα εναντίον του Έντι Ράμα στις εκλογές της Αλβανίας, σύμφωνα με δημοσίευμα του Politico.
Ο Κρις ΛαΤσιβίτα, σύμβουλος της καμπάνιας του Τραμπ και «γκουρού» των ρεπουμπλικανικών εκλογικών στρατηγικών, στηρίζει, τον πρώην πρόεδρο της Αλβανίας, Σαλί Μπερίσα, στο πλαίσιο της προσπάθειας της αντιπολίτευσης να επιστρέψει στην εξουσία ύστερα από 12 χρόνια διακυβέρνησης του Έντι Ράμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Μπερίσα ελπίζει και ο ίδιος σε μια πολιτική επιστροφή, παρά τις κατηγορίες διαφθοράς που τον βαραίνουν, ενόψει των κρίσιμων εθνικών εκλογών της Κυριακής 11.05.2025.
Η επιλογή του ΛαΣιβίτα να στηρίξει τον Μπερίσα ενισχύει έναν πολιτικό πόλο που ευθυγραμμίζεται ανοικτά με τη ρητορική του Τραμπ, σε μια χώρα στρατηγικής σημασίας για τις ΗΠΑ και την Ευρώπη, γιατί ακριβώς θεωρείται ευάλωτη σε ρωσική και κινεζική επιρροή.
Όπως ανέφερε στο Politico ο εκπρόσωπος του Δημοκρατικού Κόμματος, Άλφρεντ Λέλα, «τα δύο πρόσωπα που συμβούλευσε τα τελευταία δύο χρόνια ο ΛαΣιβίτα είναι ο Τραμπ και ο Μπερίσα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κατά τον ίδιο, και οι δύο άνδρες έχουν «εκπληκτικά παρόμοια προφίλ», καθώς «διώχθηκαν από τα κατεστημένα, χαρακτηρίστηκαν επικίνδυνοι από τις ελίτ και παρουσιάστηκαν ως ξένοι που έπρεπε να εξαλειφθούν πολιτικά με κάθε τρόπο».
Σε δημόσια εκδήλωση, ο ίδιος ο ΛαΣιβίτα είχε δηλώσει: «Με μια ακμάζουσα δημοκρατία και αληθινή φιλία με την Αμερική, μπορούμε να κάνουμε την Αλβανία μεγάλη ξανά», υιοθετώντας ξεκάθαρα την πολιτική γλώσσα του «Make America Great Again».
Ο Μπερίσα, που είχε διατελέσει πρόεδρος και δύο φορές πρωθυπουργός, αποσύρθηκε από την ηγεσία του κόμματος το 2013.
Όμως, το 2021, η κυβέρνηση Μπάιντεν τον κήρυξε persona non grata λόγω «σοβαρής διαφθοράς», στοχοποιώντας τον ίδιο, την κόρη του και τον γαμπρό του. Κατηγορήθηκε για υπεξαίρεση δημόσιων πόρων και πολιτικό νεποτισμό εις βάρος της εμπιστοσύνης του αλβανικού λαού στους θεσμούς.
Ο Άντονι Μπλίνκεν, ως Υπουργός Εξωτερικών, δεν δημοσιοποίησε αποδείξεις παρά τις επίμονες απαιτήσεις τόσο του Μπερίσα όσο και Αμερικανών βουλευτών.
Ο Μπερίσα αποβλήθηκε από την κοινοβουλευτική ομάδα, αντιμετώπισε δικαστική έρευνα, κατηγορήθηκε για διαφθορά και τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό. Κατά τη διάρκεια των περιοριστικών μέτρων, απηύθυνε λόγους στους υποστηρικτές του από το παράθυρο του διαμερίσματός του στον όγδοο όροφο, με τη βοήθεια μικροφώνου και μεγαφώνων. Το φθινόπωρο του 2024, το δικαστήριο του αναγνώρισε και πάλι την ηγεσία του κόμματος.
Παρά τη δημοσκοπική υστέρηση – οι Σοσιαλιστές φέρονται να συγκεντρώνουν 48%, με προβάδισμα τουλάχιστον 10 μονάδων – η ψήφος της διασποράς και η χαμηλή αξιοπιστία των μετρήσεων αφήνουν ανοιχτό παράθυρο ανατροπής. Εάν ο Μπερίσα τα καταφέρει, θα πρόκειται για μια εντυπωσιακή πολιτική επαναφορά ενός προσώπου που πολλοί θεωρούσαν οριστικά τελειωμένο.
Απέναντί του, ο Έντι Ράμα, ο οποίος κυριαρχεί στο πολιτικό σκηνικό από το 2013, επιδιώκει να ανανεώσει τη θητεία του προβάλλοντας την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας ως προτεραιότητα. Από δήμαρχος των Τιράνων, εξελίχθηκε σε σοσιαλιστή ηγέτη, με ρητορική που συνδυάζει τον λαϊκισμό με τον φιλοευρωπαϊσμό.
Παράλληλα, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει επαφή με το τραμπικό στρατόπεδο, ο Ράμα έχει δηλώσει ότι ο Τραμπ είναι «καλός για όλους» και ότι «ο Θεός τον έσωσε» από την απόπειρα δολοφονίας το 2024 «όχι μόνο για να ξανακάνει μεγάλη την Αμερική, αλλά και για να ξυπνήσει η Ευρώπη».
Επιπλέον, ο Ράμα παραχώρησε στον Τζάρεντ Κούσνερ, γαμπρό του Τραμπ, δύο από τα μεγαλύτερα επενδυτικά έργα στην ιστορία της χώρας: έναντι 99ετούς μίσθωσης το νησί Σαζάν, πρώην στρατιωτική βάση, και έκταση στις εκβολές του ποταμού Βιόσα, για τουριστική αξιοποίηση.
Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ διατηρούνται υψηλά στην ατζέντα – η Αλβανία είναι μια από τις πιο φιλοαμερικανικές χώρες της Ευρώπης – αλλά ο τρόπος που ο καθένας από τους δύο βασικούς διεκδικητές επιχειρεί να προσεγγίσει την Ουάσινγκτον, διαφέρει ριζικά, σχολιάζει το δημοσίευμα.
Το μεγαλύτερο διακύβευμα, ωστόσο, είναι η ένταξη της Αλβανίας στην ΕΕ. Ο Ράμα έχει δεσμευθεί για ένταξη έως το 2030, όμως οι σφοδρές αντιπαραθέσεις με την αντιπολίτευση, και ο χαρακτήρας του πολιτικού ανταγωνισμού, θέτουν σε κίνδυνο τις μεταρρυθμίσεις.
