Το μεγαλύτερο θέαμα του αιώνα τράβηξε τα βλέμματα χιλιάδων ανθρώπων από όλο τον κόσμο που έσπευδαν να το δουν στο St. Louis World’s Fair το 1904.
Δύο χρόνια αργότερα, ο μικρόσωμος νεαρός μοιραζόταν το κλουβί με έναν ουρακοτάγκο στο New York Zoological Gardens, γνωστός σήμερα ως ο ζωολογικός κήπος του Μπρονξ.
Αγκαλιάζονταν και πάλευαν σε άγριους αγώνες πάλης στο κλουβί, ενώ μιλούσαν σε μια γλώσσα που ο ουρακοτάγκος φαινόταν να κατανοεί.
Λόγω εθίμου της φυλής του στο Κονγκό, τα δόντια του Ota είχαν σκαλιστεί αιχμηρά, γεγονός που χρησιμποιήθηκε για να μπορέσουν να τον παρουσιάσουν ως έναν άγριο άνθρωπο που μπορεί να κατασπαράξει το θήραμά του.
Χωρίς παπούτσια αλλά με μοντέρνα ρούχα, ο Ota διασκέδαζε το πλήθος ρίχνοντας βέλη με τόξο σε στόχο. Με το εισιτήριο να είναι στα 25 σεντ, ήταν ένα οικονομικό θέαμα και μια ευκαιρία να δουν έναν “γνήσιο άγριο Αφρικανό”.
Χαρακτηριστικοί και οι τίτλοι της εποχής, με τους New York Times να γράφουν “Bushman Shares a Cage with Bronx Park Apes”, ενώ στο Zoological Society Bulletin τον περιέγραφαν σαν εξωτικό ζώο.
Δεν ήταν πρωτόγονος, δεν ήταν άγριος άνθρωπος. Ήταν ένας άνθρωπος από μια φυλή που κατοικούσε σε δάσος του Κονγκό.
Εξοργισμένοι με τον προφανή ρατσισμό, ήταν οι μαύροι κληρικοί που κατάφεραν να σταματήσουν την κακοποίησή του.
Η μοίρα όμως του Ota δεν βελτιώθηκε. Η δημοσιογράφος Pamela Newkirk εξερεύνησε τη συγκλονιστική και σπαρακτική ιστορία πίσω από την κακοτυχία του Ota στο βιβλίο Spectacle: The Astonishing Life of Ota Benga.
Το Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου του 1906 κομψά ντυμένοι άντρες και γυναίκες από τα αρχοντικά κατά μήκος των λεωφόρων Fifth and Madison και άνθρωποι από τα γκέτο διάσχιζαν τον σκοτεινό γεμάτο δυσωδία διάδρομο που οδηγούσε στο Primate House του ζωολογικού κήπου για να δουν τον Ota που φορούσε λευκό παντελόνι και χακί παλτό.
Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου William Temple Hornaday είχε δημιουργήσει το θέαμα που παρακολουθούσαν περισσότεροι από 40.000 άνθρωποι την ημέρα.
Ήταν ο ιεραπόστολος – εξερευνητής Samuel Phillips Verner που αναζητούσε την τύχη του στις χώρες της Αφρικής, ελπίζοντας να βγάλει χρήματα φέρνοντας αντικείμενα για τα αμερικανικά μουσεία.
Είχε παρακαλέσει για να συγκεντρώσει χρήματα προκειμένου να ταξιδέψει στην Αφρική, αφήνοντας σπίτι τη γυναίκα και το παιδί του.
Εφηύρε δεκάδες φανταστικές ιστορίες για το πώς απέκτησε των Ota. Σε μια περίπτωση είχε πει ότι τον διέσωσε από αιχμαλωσία και σε άλλη πως τον αγόρασε για ένα κιλό αλάτι.
Ακολούθησαν και άλλες εκδοχές, με στόχο του να εξασφαλίσει έναν Πυγμαίο που ήθελαν οι διοργανωτές του St. Louis World’s Fair το 1904.
Οι συνθήκες στο Κονγκό ήταν επικίνδυνες. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λεοπόλδου ΙΙ (1885-1905), 10 εκατομμύρια ή περισσότεροι άνθρωποι από τη φυλή του Benga δολοφονήθηκαν και περισσότεροι βασανίστηκαν και υποδουλώθηκαν.
“Οι βαρβαρότητες του καθεστώτος του Λεοπόλδου ανακαλύφθηκαν από τον George Washington Williams, μαύρο υπουργό στο Σινσινάτι που εκλέχθηκε στο νομοθετικό σώμα του Οχάιο.
Πρότεινε ένα ταξίδι στο Κονγκό στον πρόεδρο Benjamin Harrison το 1889 προκειμένου να διερευνήσει τις συνθήκες. Βέλγοι αξιωματούχοι προσπάθησαν να αναβάλουν το ταξίδι, αλλά ο George Washington Williams επέμεινε και επισκέφθηκε χωριά.
Ήταν σοκαρισμένος από τη βάναυση κακοποίηση Κονγκολέζων στο όνομα του Βελγίου. Δολοφονήθηκαν, υποβάλλονταν σε καταναγκαστική εργασία, βιασμούς, βασανιστήρια και άλλες φρικαλεότητες.
Η διεθνής κατακραυγή έριξε τον Λεοπόλδο στα τέλη του 1908, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Είχαν βιαστεί οι φυσικοί πόροι του Κονγκό ενώ οι άνθρωποί του είχαν υποδουλωθεί.
Δεν υπήρχε οικογένεια ούτε σπίτι για να επιστρέψει ο Ota. Η φυλή του είχε καταφύγει στη ζούγκλα ή είχε αφανιστεί.
Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου William Temple Hornaday, κουρασμένος από την αρνητική δημοσιότητα, αποφάσισε να τον στείλει στο Brooklyn Howard Colored Orphan Asylum όπου του έμαθαν πως να τρώει και να μιλά αγγλικά.
Η επόμενη και τελευταία στάση του ήταν Lynchburg, στη Βιρτζίνια, όπου τον φρόντισε μια οικογένεια. Έπαιζε με τα παιδιά και τους μάθαινε πράγματα που είχε ζήσει στην κεντρική Αφρική.
Λαχταρούσε να επιστρέψει στο Κονγκό, αλλά δεν υπήρχε ούτε οικογένεια ούτε σπίτι για αυτόν. Τον Μάρτιο του 1916 έβαλε τέλος στη ζωή του, ρίχνοντας μια σφαίρα στη ραγισμένη του καρδιά.
Ήταν πια ελεύθερος και θάφτηκε σε ανώνυμο τάφο στο Lynchburg. Αυτό φαίνεται να είναι το έπος της υποβάθμισης ενός ανθρώπου. Η ιστορία μιας εποχής…
Πηγή: Dailymail
