Μυστήριο, ίντριγκα και θεϊκά σημάδια μέσα στους αιώνες. Η επιλογή ενός νέου Πάπα στο Βατικανό δεν ήταν ποτέ απλή υπόθεση. Εδώ μιλάμε για μία από τις πιο μυστικοπαθείς και τελετουργικές διαδικασίες στον κόσμο, με αυστηρά πρωτόκολλα, που προκαλεί δέος.
Στα πρώτα χρόνια της Εκκλησίας, τους Ποντίφικες συχνά όριζαν οι προκάτοχοί τους πριν τον θάνατό τους, ή αναλάμβαναν το αξίωμα με αυτοκρατορική παρέμβαση ή και με στρατιωτική επιβολή. Κάποιοι, μάλιστα, αναγνωρίστηκαν ως εκλεκτοί του Βατικανού μέσα από «προφητικά σημάδια»… Για παράδειγμα ο Πάπας Φαβιανός (Pope Fabian) φέρεται να εξελέγη όταν ένα περιστέρι κάθισε ξαφνικά στο κεφάλι του, σημάδι ότι είχε επιλεγεί από το Άγιο Πνεύμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με το πέρασμα των αιώνων, η διαδικασία σταδιακά τυποποιήθηκε και πήρε τη μορφή του Κονκλαβίου που γνωρίζουμε σήμερα. Για σχεδόν μία χιλιετία, το παπικό Κονκλάβιο συνδυάζει ιεροτελεστία, πολιτικές ίντριγκες και ανθρώπινο δράμα πίσω από κλειστές πόρτες – μια μυσταγωγία που εξακολουθεί να συναρπάζει τον έξω κόσμο.
Με τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου και τη Ρώμη σε καθεστώς sede vacante (η έδρα είναι κενή) – η περίοδος από τον θάνατο του Πάπα και της εκλογής του νέου – ο κόσμος παρακολουθεί με αγωνία καθώς οι καρδινάλιοι ετοιμάζονται να μπουν στο Κονκλάβιο στις 7 Μαΐου, για να επιλέξουν τον επόμενο ηγέτη της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ακολουθούν μερικά από τα πιο συναρπαστικά, αμφιλεγόμενα και καθοριστικά Κονκλάβια της ιστορίας της Εκκλησίας – από απρόβλεπτες εκλογές μέχρι παρασκηνιακές συνωμοσίες που άλλαξαν όχι μόνο το Βατικανό, αλλά και τον κόσμο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το Κονκλάβιο του 1268 -1271: Κράτησε σχεδόν 3 χρόνια
Όταν πέθανε ο Πάπας Κλήμης Δ’ το 1268, 18 καρδινάλιοι ακολούθησαν το έθιμο και μαζεύτηκαν στη γραφική πόλη Βιτέρμπο, μακριά από τη Ρώμη για να εκλέξουν τον διάδοχό του. Το κονκλάβιο, που έπρεπε να διαρκέσει λίγες εβδομάδες, κράτησε σχεδόν 3 χρόνια, χωρίς αποτέλεσμα.
Οι καρδινάλιοι ήταν βαθιά διχασμένοι από φατρίες και εξωτερικές παρεμβάσεις, απορρίπτοντας κάθε πιθανό συμβιβασμό.
Μετά από δύο χρόνια στασιμότητας, οι κάτοικοι της πόλης έχασαν την υπομονή τους. Έκλεισαν τους καρδινάλιους μέσα στο Παλάτσο ντέι Πάπι, σφραγίζοντας πόρτες και παράθυρα και τους άφησαν μόνο με ψωμί και νερό μήπως και τους πιέσουν να καταλήξουν σε μία απόφαση. Όταν ούτε η πείνα έφερε αποτέλεσμα, αφαίρεσαν την οροφή της γοτθικής αίθουσας, αφήνοντάς τους εκτεθειμένους σε αέρα, βροχή και κρύο, ελπίζοντας ότι η θεία έμπνευση – ή η απελπισία – θα έλυνε το αδιέξοδο.
Τελικά, την 1η Σεπτεμβρίου 1271, οι παγωμένοι και πεινασμένοι καρδινάλιοι συμφώνησαν στον Τεομπάλντο Βισκόντι, που δεν ήταν καρδινάλιος. Πήρε το όνομα Πάπας Γρηγόριος Ι‘, που καθιέρωσε τον κανόνα του εγκλεισμού των καρδιναλίων, ο οποίος ισχύει μέχρι σήμερα: αυστηρή απομόνωση, καθημερινή ψηφοφορία και καμία πολυτέλεια μέχρι να βρεθεί Πάπας.
Το Κονκλάβιο του 1305: Όταν η παποσύνη μπήκε στην εξορία
Το 1304, η Ρώμη «έβραζε» λόγω της σύγκρουσης ανάμεσα στις οικογένειες Κολόννα και Ορσίνι, φεουδάρχες που κυβερνούσαν την πόλη σαν μαφιόζοι. Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΑ’ κρίνοντας τη Ρώμη επικίνδυνη, κατευθύνθηκε στην οχυρωμένη Περούτζια. Ωστόσο, εκεί πέθανε μέσα σε λίγους μήνες, πιθανώς από δυσεντερία – ή, όπως ψιθυριζόταν, από δηλητηριασμένα σύκα.
