«Ήταν το πρωινό της επίθεσης με χημικά στην ανατολική Γκουτα. Όταν έφτασα στο νεκροταφείο, είδα κόσμο να ψάχνει για πτώματα. Δε μπορούσαν να πιστέψουν τι είχε συμβεί στη διάρκεια της νύχτας. Έψαχναν συγγενείς ανάμεσα στο σωρό από πτώματα που είχαν φτάσει από τη Ντούμα, τη Ζαμάλκα και την Εϊν Τάρμα, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τους παράσχουν φροντίδα πριν πεθάνουν. Αυτός ο άνδρας κρατά ένα μικρό κορίτσι. Δεν έμοιαζε νεκρή, έμοιαζε σα να κοιμόταν. Σήκωσε το σώμα της και προσπάθησε να καταλάβει αν όντως ήταν νεκρή. Μετά, άφησε το σώμα της εκεί που ήταν, κοντά στα πτώματα του πατέρα και του αδερφού της που επίσης είχαν πεθάνει από τη χημική επίθεση στα περίχωρα της Δαμασκού».
«Ήταν το πρωινό της επίθεσης με χημικά στην ανατολική Γκουτα. Όταν έφτασα στο νεκροταφείο, είδα κόσμο να ψάχνει για πτώματα. Δε μπορούσαν να πιστέψουν τι είχε συμβεί στη διάρκεια της νύχτας. Έψαχναν συγγενείς ανάμεσα στο σωρό από πτώματα που είχαν φτάσει από τη Ντούμα, τη Ζαμάλκα και την Εϊν Τάρμα, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τους παράσχουν φροντίδα πριν πεθάνουν. Αυτός ο άνδρας κρατά ένα μικρό κορίτσι. Δεν έμοιαζε νεκρή, έμοιαζε σα να κοιμόταν. Σήκωσε το σώμα της και προσπάθησε να καταλάβει αν όντως ήταν νεκρή. Μετά, άφησε το σώμα της εκεί που ήταν, κοντά στα πτώματα του πατέρα και του αδερφού της που επίσης είχαν πεθάνει από τη χημική επίθεση στα περίχωρα της Δαμασκού».