Όλα ξεκίνησαν από τον πρώην Ισπανό πρωθυπουργό Χ. Θαπατέρο που στα απομνημονεύματά του, κατέγραψε το κλίμα που συνάντησε ο Γιώργος Παπανδρέου στις Κάννες, μετά την αλησμόνητη ιδέα του για δημοψήφισμα.
Στο βιβλίο «To Δίλημμα» (El Dilema) ο Θαπατέρο αναφέρει ότι ο Σαρκοζί, σε έξαλλη κατάσταση, προσπάθησε να ανέβει στο τραπέζι ενώ φώναζε στον Παπανδρέου «Είσαι ένας γ@….νος ψυχοπαθής!».
Ο Γ. Παπανδρέου απάντησε πριν από λίγο, μέσω στενού του συνεργάτη, πως τα ”γαλλικά” του Σαρκοζί δεν απευθύνονταν σε εκείνο αλλά στον Ελληνικό λαό και τους λαούς της Ευρώπης!
”Ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, ορθά επισημαίνει ότι, η Ευρώπη αντέδρασε αργά,
νοθρά και κυρίως, συντηρητικά, στην κρίση που ταλανίζει χώρες και
λαούς της Ευρώπης.
Και επίσης, ορθά επισημαίνει ότι, αυτή η στάση είναι ασυγχώρητη, καθώς
υπήρξαν ηγέτες που κατέθεσαν από την πρώτη στιγμή σοβαρές και
συγκροτημένες προτάσεις, οι οποίες δεν έγιναν αποδεκτές – μεταξύ των
οποίων η έκδοση ευρωομολόγων, όπως αναφέρει και ο Χ. Θαπατέρο.
Και βεβαίως, η αλήθεια είναι ότι, η συντηρητική Ευρώπη, με αυτή της τη
στάση, δεν έδωσε τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η κρίση με τον τρόπο
που έπρεπε, δηλαδή, να προκρίνει την αντιμετώπιση των αιτιών της
κρίσης, κάτι που θα έδινε ουσιαστικές και μόνιμες απαντήσεις στα
προβλήματα και θα καθιστούσε βιώσιμες τις οικονομίες, αλλά επέλεξε την
πολιτική της αυστηρής λιτότητας έναντι των μεταρρυθμίσεων. Έτσι όμως,
επέλεξε και την βίαιη προσαρμογή έναντι της ανάπτυξης.
Όλα αυτά έχουν επισημανθεί από την πρώτη στιγμή της κρίσης και ας
κάνουν κάποιοι ότι ανακαλύπτουν σήμερα την πυρίτιδα. Μια ματιά στις
δηλώσεις του Γιώργου Παπανδρέου από τα τέλη του 2009, αρκεί για να
επιβεβαιωθεί του λόγου το αληθές.
Όσον αφορά τον κ. Σαρκοζί και τις όποιες τοποθετήσεις του, αν και δεν
γνωρίζουμε κατά πόσον αυτές ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, ένα
μόνο σχόλιο:
Είναι πραγματικά κρίμα να μην κατανοούν ορισμένοι, ότι τα όποια
“γαλλικά”, από όπου και αν προέρχονται, απευθύνονται στους λαούς της
Ευρώπης. Γιατί αυτούς υποτιμούν όταν δεν θέλουν οι πολίτες να έχουν
αποφασιστικό λόγο.
Αυτή είναι και η μεγάλη μας διαφορά.
Τέλος, αν και δεν είναι αναγκαίο, αλλά χρειάζεται για την ιστορία,
καλό θα ήταν οι εγχώριοι αναλυτές και σχολιαστές να αποφασίσουν
επιτέλους κάτι απλό:
Όταν ομιλούν και υπερασπίζονται δήθεν τον Ελληνικό λαό το πράττουν
επειδή τον εμπιστεύονται ή για να του ρίξουν στάχτη στα μάτια;
Έχει σημασία η απάντηση, γιατί από αυτήν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, αν
όταν ομιλούν για διαπραγμάτευση το κάνουν με επίγνωση ή για να
προκαλέσουν εντυπώσεις.
Γιατί κάποιοι άλλοι, το έχουν απαντήσει. Και όχι μόνον δεν ήταν
εντολοδόχοι, όπως αποδεικνύεται περίτρανα, αλλά και έκαναν σκληρές
διαπραγματεύσεις και δεν υπολόγισαν κόστος”.
Διαβάστε επίσης:
