Επεισόδιο σημειώθηκε το απόγευμα της Δευτέρας (24.3.2025) στο νεκροταφείο στο Καστράκι Καλαμπάκας, όταν η βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Κατερίνα Παπακώστα, βρέθηκε σε κηδεία συγγενικού προσώπου της. Εκεί βρισκόταν και ο Δημήτρης Πλακιάς, ο χαροκαμένος πατέρας της Αναστασίας και θείος της Χρύσας και της Θώμης, που σκοτώθηκαν στα Τέμπη.
Σύμφωνα με το trikalavoice.gr, ο Δημήτρης Πλακιάς την πλησίασε και της ζήτησε να ανάψει κεριά για τα θύματα των Τεμπών. Η Κατερίνα Παπακώστα δεν αντέδρασε αλλά επενέβη συγγενικό της πρόσωπο και ακολούθησε μεγάλη ένταση με σπρωξίματα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η οικογένεια Πλακιά κατηγορεί την Κατερίνα Παπακώστα για «απαράδεκτη και προκλητική στάση» στην Προανακριτική για Τέμπη. Η ίδια υπήρξε υφυπουργός Κοινωνικής Συνοχής αλλά μετά τον νέο ανασχηματισμό βρέθηκε εκτός κυβέρνησης.
Ο αδελφός του, Νίκος Πλακιάς, είχε θεωρήσει την απομάκρυνση της από την κυβέρνηση ως δικαίωση στον αγώνα για τα Τέμπη.
Ο Νίκος Πλακιάς με μια ανάρτησή του στο Facebook είχε γράψει για την Κατερίνα Παπακώστα: «Το δίκιο κερδίζει το άδικο. Το φως το σκοτάδι. Η αλήθεια το ψέμα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Και για να μην νομίζετε ότι έχουμε κάποια εμπάθεια με την συγκεκριμένη. Δεν θα με πειράξει καθόλου από εδώ και πέρα τι θα κάνει με την καριέρα της. Να δουλέψει να ξαναπάρει την θέση της και να πάει και ακόμα ψηλότερα» συνέχισε.
Και κατέληξε: «Θέση, όμως, που όπως αποδείχτηκε δεν ήταν με την αξία της αλλά με τον πόνο τον δικό μας και στο όνομα των παιδιών μας! Θέση που δεν ήταν δίκαια».
Η απάντηση της Κατερίνας Παπακώστα
«Η τραγωδία των Τεμπών συγκλόνισε και σημάδεψε ανείπωτα την ελληνική κοινωνία. Πάνω από όλα, όμως, προκάλεσε αβάσταχτο πόνο στις οικογένειες των θυμάτων και τους τραυματισθέντες, έναν πόνο που κανείς δεν επιτρέπεται να υποτιμήσει, να προσβάλει. Κατανοώ απόλυτα την οργή και τον θυμό τους. Τον σέβομαι. Για αυτό και μέχρι σήμερα, παρά τις άδικες, ανηλεείς, προσβλητικές και χυδαίες επιθέσεις, που έχουν εκτοξευθεί εναντίον μου δεν απάντησα. Σιώπησα.
Έσκυψα με αξιοπρέπεια και σεβασμό το κεφάλι στο βαρύ τους πένθος. Με σεβασμό, όχι με ενοχή…
Όμως η οργή, όταν μετατρέπεται σε στοχοποίηση αθώων, παύει κάποια στιγμή να είναι δικαιολογημένη αντίδραση και γίνεται αδικία. Στην αδικία δεν χωρούνε μισόλογα ή υποχωρήσεις. Όταν η αλήθεια παραβιάζεται, το μόνο που μένει είναι, να στέκεσαι με περηφάνια στο πλευρό της Δικαιοσύνης.
Σήμερα στο νεκροταφείο Καστρακίου Καλαμπάκας, κατά την διάρκεια της τελετής ταφής συγγενικού μου προσώπου, σε μια ιερή στιγμή πένθους τόσο για την οικογένεια της θανούσης, της οικογένειάς μου, όσο και για το πλήθος συγγενών και προσφιλών προσώπων αυτής, που παρίσταντο στην εξόδιο ακολουθία και κατά την οποία βίωνα τον πόνο της απώλειας, απεκδυόμενη της βουλευτικής μου ιδιότητας, γίναμε μάρτυρες μιας πρωτοφανούς απρόκλητης, χυδαίας, εξυβριστικής, σεξιστικής και απειλητικής επίθεσης τόσο εναντίον μου, όσο και εναντίον συγγενικού μου προσώπου, στο οποίο συγγενής θύματος της τραγωδίας των Τεμπών δεν δίστασε να χειροδικήσει…
Υπηρέτησα, ως Αντιπρόεδρος της Εξεταστικής Επιτροπής με ήθος, ευσυνειδησία και βαριά αίσθηση ευθύνης , έχοντας πλήρη συνείδηση του υψηλού καθήκοντος, που μου ανατέθηκε. Δεν έκανα συμβιβασμούς, δεν αποσιώπησα αλήθειες, δεν έκρυψα ευθύνες και προφανώς δεν ξεπουλήθηκα για το οποιοδήποτε officio, όπως συκοφαντικώς κατηγορήθηκα, όπως άλλωστε δεν έχω κάνει ποτέ στην ζωή μου μέχρι και σήμερα.
Οι Τρικαλινοί και οι Τρικαλινές το γνωρίζουν αυτό. Γνωρίζουν τους αγώνες μου, γνωρίζουν την διαδρομή μου, τις αρχές μου, την πίστη μου σε αξίες και θεσμούς, την πολιτική στάση ζωής , που με διακρίνει απέναντι σε ανθρώπους και πράγματα από την πρώτη στιγμή της ενασχόλησής μου με τα κοινά. Γνωρίζουν επίσης, ότι παρά τον ανηλεή πόλεμο που έχω δεχθεί κατά καιρούς, στην όποια πολιτική μου διαδρομή, δεν λύγισα, δεν συμβιβάστηκα, δεν συναλλάχθηκα, δεν ποδοπάτησα τις αρχές μου, δεν τις πρόδωσα και δεν τους πρόδωσα ούτε στιγμή, παρά το δυσβάσταχτο πολλές φορές προσωπικό ή πολιτικό κόστος.
Αν κάποιοι πιστεύουν λοιπόν σήμερα, εάν έστω και ένας πιστεύει, ότι έπραξα τα αντίθετα απ’ τα ανωτέρω, ας μιλήσει με στοιχεία και με αποδείξεις, όχι με ύβρεις, προσβολές, χυδαιότητες και απειλές.
Ίσα και παληκαρίσια λοιπόν, όπως μου έμαθαν οι γονείς μου και όπως δίδαξα και εγώ στο δικό μου παιδί να στέκεται απέναντι σε θέματα αρχής. Γιατί η συκοφαντία ούτε Δικαιοσύνη αποδίδει, ούτε τιμά την μνήμη των θυμάτων. Σε αντίθεση με την αλήθεια που πάντα αντέχει, όση λάσπη και εάν δεχθεί.
Η μνήμη των θυμάτων απαιτεί σεβασμό. Πάνω και πέρα απ’όλα όμως απαιτεί Αλήθεια και Δικαιοσύνη. Ο πόνος των οικογενειών τους είναι ανείπωτος και ιερός. Όμως δεν επιτρέπεται σε κανέναν να διαστρέφει την αλήθεια. Όσο και εάν κατανοεί κανείς το πένθος, η αδικία, το ψέμα και η συκοφαντία δεν μπορούν να γίνουν ποτέ αποδεκτά από κανέναν.
Σε αυτή μου την αρχή ως γυναίκα, ως μητέρα, ως συλλειτουργός της Δικαιοσύνης, ως ασκούσα το λειτούργημα της βουλευτού δεν κάνω βήμα πίσω. Δεν εκφοβίζομαι. Δεν φιμώνομαι. Δεν απειλούμαι και το σημαντικότερο δεν επιτρέπω σε κανένα να αμαυρώνει και να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή μου. Με οποιοδήποτε κόστος. Με οποιοδήποτε τίμημα…».
