Την εποχή αυτή τα αμπέλια είναι τρυγημένα, συνεπώς δεν έχουν μεγάλη σημασία οι φράχτες.
Νόημα έχουν ,όταν οι αμπελώνες είναι καλλιεργημένοι , παραγωγικοί και φορτωμένοι . Παλιά γίνονταν φόνοι στα αμπέλια την εποχή του ώριμου καρπού και για να νομιμοποιήσουν κάποιους απ’ αυτούς, έβαζαν περιφράξεις , όπως ιστορούσε ένας παππούς, που γεννήθηκε το 1875 !
Ερχόμενος από το Παρίσι ο πρωθυπουργός, Αντ . Σαμαράς, επανέλαβε εμφατικά το αφόρητο κλισέ ,«δεν θα αφήσω τη χώρα να γίνει ξέφραγο αμπέλι »,που μόλις πριν από τρείς μέρες εκφώνησε ,από την Πάτρα, ο Νικ. Δένδιας και παλαιότερα είχαν βροντοφωνάξει ο Μιχ. Χρυσοχοίδης και αρκετοί άλλοι αρμόδιοι υπουργοί και κυβερνήτες .
Μετά από τόσες αποφασιστικές διαβεβαιώσεις στο πέρασμα των χρόνων λογικά δεν θα υπήρχαν αστοχίες στην περίφραξη ,τόσο υψηλή τρωτότητα στην περίμετρο και τόση ακαταστασία στις βραγιές . Μετά και την τελευταία αξιοσημείωτη παρέμβαση του πρωθυπουργού μπορεί να μην ξανακούσουμε σύντομα την έκφραση «ξέφραγο αμπέλι».
Βεβαίως είναι πολύ πιθανό , μάλλον βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός εννοούσε αυτή την φορά την αντοχή των εσωτερικών περιφράξεων , όπως αυτή της κύριας πύλης του Πενταγώνου που ανασήκωσαν εύκολα προχθές οι τελούντες σε αγανάκτηση , απλήρωτοι εργαζόμενοι των ναυπηγείων και όχι οι αγανακτισμένοι απόστρατοι ,όπως πέρυσι . Γεγονός που θεωρήθηκε υποκριτικά από πολλούς ως ένδειξη ανυπαρξίας του κράτους , της άμυνας και της ασφάλειας .
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι διάγουμε περίοδο δημοσιονομικής και κοινωνικής ασφυξίας , που ταυτοχρόνως νομιμοποιεί και απονομιμοποιεί δράσεις . Ακόμη δοκιμάζει αντοχές και στρατηγικές έντασης και βίας σε πολλά μέτωπα. Στο έδαφος αυτό ,το χειρότερο είναι η πύκνωση των συμβάντων κοινωνικού εκτραχηλισμού και συμμορίτικης δράσης ομάδων , τα οποία πρέπει να διαχωρίζονται και να αντιμετωπίζονται διαφορετικά από τις έντονες διαμαρτυρίες εργαζομένων .
Στο τεταμένο κλίμα , το οποίο είναι φανερό ότι διαρκώς θα επιδεινώνεται δεν χωρούν πλειοδοσίες περί της νομιμότητας και μάλιστα από το καθ ύλη αρμόδιο υπουργείο όπως της Δημόσιας Τάξης ,αλλά ούτε και επιχειρησιακοί ή διοικητικοί συμψηφισμοί . Χωρίς να το επιδιώκει το νευραλγικό υπουργείο μοιάζει να έχει περιπλεχθεί για να μην πούμε παγιδευτεί στις πολλαπλές εστίες των τεχνητών ή αυθόρμητων εντάσεων και κατά κάποιο τρόπο τις ανατροφοδοτεί .
Αυτή η εμπλοκή κατευθύνει την ένταση στην κορυφή της κυβέρνησης , όπως άλλωστε γινόταν πάντοτε , με τη διαφορά ότι το κοινωνικό τοπίο είναι το πιο θολό και επιβαρυμένο της τελευταίας 25ετίας . Δηλαδή το αμπέλι δεν είναι ξέφραγο , αλλά πρωτίστως άγονο , παρασιτοκρατούμενο και χέρσο . Γιατί εδώ τα περισσότερα χρόνια ασχολούμασταν κατ επίφαση με τις περιφράξεις και καθόλου με τις καλλιέργειες .