“Είναι αποτέλεσμα σκληρών και επίπονων διαπραγματεύσεων προκειμένου να υπάρξει συμφωνία που δεν θα θίγει τα εργασιακά δικαιώματα, δεν θα διαλύει τον κοινωνικό ιστό και θα δίνει προοπτική” ισχυρίζεται, κάνοντας λόγο επίσης για “Μια πρόταση, που, όμως, δεν καταδικάζει τη χώρα σε σκληρή λιτότητα και συνιστά μία βιώσιμη λύση για την ελληνική οικονομία, χωρίς επιβάρυνση για τα χαμηλά και τα μεσαία εισοδήματα”.
Σίγουρα η συμφωνία που έρχεται μπορεί να χαρακτηριστεί “επώδυνη” ιδίως για τα “υψηλά” εισοδήματα και τις επιχειρήσεις και λιγότερο για τα “χαμηλά” και “μεσαία” εισοδήματα και παράλληλα μια σειρά προεκλογικών υποσχέσεων (ΕΝΦΙΑ, κατώτατος μισθός, 13η σύνταξη….) παραπέμπονται απ΄ ότι φαίνεται στις καλένδες.
Το μείζον ωστόσο για την κυβέρνηση είναι ότι στο πακέτο της “συμφωνίας” δεν θα υπάρχει όπως όλα δείχνουν πρόβλεψη-δέσμευση για το ζήτημα του χρέους κάτι το οποίο επιθυμούσε διακαώς, καθώς παραπέμπεται στο μέλλον, προκειμένου να διαχειριστεί πολιτικά και επικοινωνιακά τη “συμφωνία” και απέναντι στην κοινωνία αλλά και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.
Τρία θα είναι λοιπόν τα βασικά επιχειρήματα της κυβέρνησης προκειμένου να διασκεδάσει τις εντυπώσεις απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους που μιλούν ήδη “Μνημόνιο της Αριστεράς” και την “αριστερή” πτέρυγα του κόμματος:
– το αναπτυξιακό πακέτο Γιούνκερ ύψους 35 δισ. ευρώ μέχρι το 2020
– ο “πλούτος” θα πληρώσει και όχι τα συνήθη υποζύγια των τελευταίων 5 ετών
– το mail Χαρδούβελη αν εφαρμοζόταν με πλεονάσματα 3,8% για το 2015 και 4,5% για το 2016 θα επέφερε μέτρα πάνω από 12 δισ. ευρώ.
Η νέα συμφωνία σε λίγα 24ωρα θα ‘ρθει στη Βουλή προς ψήφιση και το ζητούμενο είναι αν θα ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία, διαφορετικά οι πολιτικές εξελίξεις είναι ante portas και αν στη πράξη θα εφαρμοστεί και θα αποτελέσει βιώσιμη λύση στο ελληνικό ζήτημα. Σε αντίθετη περίπτωση η κρίση θα επιδεινωθεί σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο με ευθύνη αυτή τη φορά και της Αριστεράς.
