Η θεραπευτική αντιμετώπιση του ψυχικά άρρωστου στο περιβάλλον του είναι μια μέθοδος που απευθύνεται κυρίως στα οξέα ψυχωσικά επεισόδια, στα οποία μέχρι πρότινος η παραδοσιακή ψυχιατρική αντίληψη επέβαλε τον εγκλεισμό σε ψυχιατρείο.
Στηρίχτηκε στα μεταρρυθμιστικά ρεύματα της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής που αναπτύχθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο και που σκοπό τους είχαν την μετατόπιση της Ψυχιατρικής περίθαλψης από το ίδρυμα στην κοινότητα.
Η τεχνική της θεραπείας από ομάδα θεραπευτών στο σπίτι του αρρώστου έχει τις ρίζες της στις εμπειρίες της τριετίας 1964-1967, στο Αιγινήτειο Νοσοκομείο. Την εποχή εκείνη, με την εποπτεία του τότε επιμελητή της Πανεπιστημιακής κλινικής Παναγιώτη Σακελλαρόπουλου, έγιναν οι πρώτες προσπάθειες κινητοποίησης και κοινωνικοποίησης ψυχωσικών ασθενών.
Διαβάστε περισσότερα στο www.iatropedia.gr
