Τον θυμόμαστε σαν έναν χαρισματικό μεσοεπιθετικό με όμορφο στυλ και άναρχο παιχνίδι. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού τον λάτρεψαν γιατί ο “μικρός” Νέρι έκανε δημόσιες σχέσεις με την εξέδρα κάθε φορά που πετύχαινε γκολ. Η αλήθεια είναι πως ήρθε παιδάκι (16 ετών) στην ομάδα κι ως ένα σημείο έγινε ο ίδιος οπαδός της. Πιθανόν να έπαθε κι ένα είδος ιδρυματισμού. Όπου κι αν πήγε στην Ευρώπη (πέρασε κι από την Μάντσεστερ Σίτι) έκανε μία τρύπα στο νερό. Μόνο στον Ολυμπιακό και στην Εθνική του Μεξικού μπόρεσε να διακριθεί.
Αλήθεια είναι επίσης ότι ο Καστίγιο από την ημέρα που έφυγε έψαχνε να βρει τρόπο για να γυρίσει. Για να το πετύχει δέχτηκε να χάσει λεφτά. Άρα θέμα διάθεσης για μπάλα δεν υπάρχει. Θέμα αγωνιστικής ετοιμότητας υπάρχει και με το παραπάνω. Ο ίδιος ισχυρίστηκε πως σε δύο εβδομάδες θα μπορεί να παίξει. Η διαβεβαίωση του φαντάζει υπερβολική. Πρόκειται όμως για παίκτη που παίρνει ενέργεια από την εξέδρα. Με αυτόν και τον Λούα Λούα ο Ολυμπιακός βάζει ένα νέο στοιχείο στο παιχνίδι του, γίνεται απρόβλεπτος.
Ο Καστίγιο και ο Λούα Λούα παίζουν ποδόσφαιρο της αλάνας. Ξεφεύγουν από τα συστήματα των προπονητών (αν υπάρχουν) και μπορούν με προσωπικές ενέργειες έξω ή και κόντρα στη συλλογική προσπάθεια να πετύχουν γκολ, να αναστατώσουν την αντίπαλη άμυνα. Εδώ που έφτασε ο Ολυμπιακός και με αμφισβητούμενη την ικανότητα του προπονητή να… προγραμματίσει αγωνιστικά την ομάδα, η “τρέλα” του Καστίγιο και του Λούα Λούα ίσως είναι μια κάποια λύση…