Αν δεν ήταν “ληστρικός” ο νόμος θα είχε το πάνελ 10 άτομα.
Ο κάθε καλεσμένος εξηγούσε γιατί έκαναν λάθος οι υπόλοιποι έξι.
Η κ. Τσαπανίδου με ψυχραιμία και στωικότητα όταν έπαιρναν ανάσα στον Φιλιππικό τους, τους επεσήμαινε τις δικές τους αντιφάσεις, αδυναμίες, ανακολουθίες.
Απτόητοι, αγέρωχοι, μοναδικοί.
Η κυρία Δούρου που εκπροσωπούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ηγεμόνευε στη χάβρα. Καθισμένη δίπλα στον κ. Βρούτση της Ν.Δ. σχεδόν διηύθυνε την συζήτηση, αδημονώντας και μεμφόμενη εάν η θεματολογία και ο ρυθμός δεν ήταν ακριβώς του γούστου της.
Οι δυο τους σχεδόν μονοπωλούσαν την συζήτηση έχοντας φανερά διαλέξει ο ένας τον άλλο για αντίπαλο.
Πρόπλασμα της επικείμενης προεκλογικής περιόδου;
Έξι λοιπόν παράλληλοι μονόλογοι, μια γυναίκα με την αυτάρκεια του κλειστού της συστήματος και η …Πόπη.
Όλοι για την Πατρίδα. Η Ν.Δ. επέμενε πως οι αλλαγές της οφείλονται στο ότι περίπου ανά βδομάδα την σώζει, ο ΣΥΡΙΖΑ την κυβερνά, το ΠΑΣΟΚ την αποχαιρετά, το ΚΚΕ την παρατηρεί από το Άγιον Όρος του σοσιαλισμού, και κάπου στο βάθος η ΔΗΜΑΡ αναστενάζει μελαγχολικά κοιτάζοντας με νόημα τη ΔΗΣΥ.
Πως να συνεννοηθούν, τι να πουν. Οι μεν κουβαλούν το βάρος των πεπραγμένων οι δε την ανεπάρκεια του ριζοσπαστισμού τους.
Ο βαθμός αυθάδειας ποικίλλει ανά πρόσωπο και εκπρόσωπο.
Κανείς δεν ξεκινά από τι μπορεί να κάνει για τη χώρα του, από τη δική του ευθύνη.
Όλοι όμως ξέρουν σίγουρα τι πρέπει να γίνει.
Απελπισία σκέτη. Πνίξιμο.
Επειδή ο θυμωμένος αφορισμός του ΣΥΡΙΖΑ φυσικά δεν φτάνει, η φωνή σηκώνεται αντί για επιχείρημα από τη Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό ψηφίσαμε;
Όλοι εξηγούν τι ψήφισε ο λαός, ποιο είναι το μήνυμα, εξηγούν γιατί είναι οι αυθεντικοί εκφραστές τους. Κι η μέρα γίνεται νύχτα, όταν η κ. 16% φέρεται σαν τουλάχιστον 51%, ο 18% που της απαντά μιλά με βεβαιότητα του 100%, ο 13% που επεμβαίνει ζητά να συνεννοηθούμε όλοι αναγνωρίζοντας τα βάσανα που πέρασε και ο 8% φωνάζει μετανοείτε!!! Οι άλλοι δυο είπαμε, αναστενάζουν.
Αυτό το πολιτικό προσωπικό είναι φυσικό να ευτελίζει καταστάσεις και θεσμούς.
Να κάνει τις διερευνητικές εντολές πασαρέλα, ευκαιρία προεκλογικής καμπάνιας.
Ο κ. Τσίπρας που μοιράζει απλόχερα αριστερά και δεξιά ευθύνες σε αυτό το έργο είναι πρωταγωνιστής.
Είμαστε σε κρίση. Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν βοήθησε σε οποιαδήποτε λύση.
Συνεχίζουν τα φαντασιακά συμπληρώματα εκπροσώπησης, τα χάπια ευφορίας, αυτά με τα κούφια λόγια να έχουν πολλή πέραση.
Στο τέλος ξέρουμε τι θα γίνει. Θα την πληρώσουν οι αδύναμοι, όπως σε κάθε κρίση. Όταν θα έχει εξελιχθεί σε καταστροφή.
Δεν φαίνονται να κυκλοφορούν δυνάμεις αποτροπής. Κι εκείνος ο “Θεός” της Ελλάδας μάλλον μετακόμισε.