Σε εποχές δύσκολες για τον ελληνικό στίβο, όπου οι διακρίσεις σπάνιζαν, η Πατουλίδου δούλεψε σκληρά και άρχισε να διαγράφει μια λαμπρή πορεία, που κορυφώθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, τότε που ολόκληρη η Ελλάδα δάκρυσε μαζί της από συγκίνηση και περηφάνια, καθώς ήταν η πρώτη φορά από το 1912, που η ελληνική σημαία κυμάτιζε στον υψηλότερο ιστό του στίβου, αλλά και η πρώτη φορά που ακουγόταν στον στίβο ο ελληνικός εθνικός ύμνος.
Η παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες άρχισε το 1988 στη Σεούλ, όπου μετείχε στον προκριματικό των 100μ. (11.85) και στη σκυταλοδρομία 4×100μ. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, αποφάσισε να πάρει μέρος στα 100μ. εμπόδια και ουδείς φανταζόταν μέχρι πού μπορούσε να φτάσει αυτό το κορίτσι. Η ίδια ήξερε ότι έχει τις δυνατότητες για κάτι καλό και με τους χρόνους που έφερνε στις προπονήσεις έβλεπε ότι μπορούσε να μπει τουλάχιστον στον τελικό, όμως δεν έλεγε σε κανέναν τίποτα, γιατί φοβόταν πως ουδείς θα την πιστέψει.