Και είναι ενοχλημένα υψηλόβαθμα στελέχη, γιατί τελικά δεν μπήκε τέλος και με τη βούλα στην αξιολόγηση, ώστε να κλείσει και τυπικά μία εκκρεμότητα η οποία μπορεί να δώσει, έστω και πρόσκαιρα επικοινωνιακά επιχειρήματα στην αντιπολίτευση. Και είναι αυτό, ένα από τα μεγαλύτερα κακά.
Οπως κακό είναι η παράταση της αβεβαιότητας, έστω για τρεις εβδομάδες, γιατί θα χαθεί και το δεύτερο τρίμηνο του χρόνου για την οικονομία.
Το πιο μεγάλο βεβαίως είναι πως δεν έκλεισε η συμφωνία για το χρέος. Παρότι δεν υπήρχαν μηνύματα ότι μπορεί να υπάρξει επιτυχής κατάληξη, στην κυβέρνηση έτρεφαν ελπίδες ότι
θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να υπάρξει σύμπτωση, καθότι οι διαφορές πλέον εντοπίζονται στα πρωτογενή πλεονάσματα μετά το 2022 και αριθμητικά δεν είναι μεγάλες.
Ομως, μπορεί με την πρώτη όψη να μην είναι, αλλά μερικές δεκάδες της μονάδας μπορεί να κρίνουν τη μαγική φράση ¨θα ληφθούν μέτρα αν χρειαστεί”.
Πληροφορίες ανέφεραν ότι το ΔΝΤ θα μπορούσε να προχωρήσει σε συμβιβασμό (ζητάει πλεονάσματα 1,5%) και να συμφωνήσει για πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2060, αν το Βερολίνο υποχωρούσε κάτω από το 2%.
Ομως, αυτό δεν έγινε, γιατί τα σενάρια που επεξεργάζονται με μέσο ρυθμό ανάπτυξης 1,3% δείχνουν ότι κάτω από το 2% θα πρέπει μετά τη λήξη του προγράμματος να ληφθούν μέτρα, κάτι που δεν θέλει με τίποτα ο Σόιμπλε, ιδίως σε προεκλογική περίοδο, ενώ με πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από 2% δεν χρειάζονται μέτρα.
Και όπως επισημαίνουν πηγές από τις Βρυξέλλες το μπρα ντε φερ των κάποιων δεκαδικών πρωτογενούς πλεονάσματος θα κρίνει την τελική συμφωνία για το χρέος και αν θα συμμετάσχει το ΔΝΤ. Οι ίδιες πηγές αναφέρουν ότι ανάμεσα στις δύο πλευρές υπήρξε τουλάχιστον προσέγγιση και ξεκαθάρισαν όλες σχεδόν οι υπόλοιπες διαφορές.
Την ανυποχώρητη στάση του Σόιπλε την αποδίδουν και σε πολιτικούς λόγους. Ο πρώτος έχει σχέση με το εσωτερικό της Γερμανίας και την κόντρα με τον αντικαγκελάριο και υπουργό Οικονομίας Ζίγκμαρ Γάμπριελ, ο οποίος ζητά επίμονα να κλείσει η συμφωνία για το χρέος.
Ο δεύτερος έχει σχέση με το νέο πρόεδρο της Γαλλίας. Και όπως λένε αναλυτές ο Σόιμπλε ήθελε να στείλει ένα μήνυμα για το ποιος είναι το αφεντικό. Να σημειωθεί ότι ανάμεσα στον Μακρόν και στον Σόιμπλε υπάρχουν χαώδεις διαφορές, αναφορικά με την αναγκαιότητα για μεταρρυθμίσεις στην ευρωζώνη και το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων.
Τέλος, το παράδοξο καλό, η αν προτιμάτε η καλή ερμηνεία ενός κακού είναι πως δεν αποφασίστηκε η καταβολή της δόσης, πράγμα που όπως λένε κυβερνητικές πηγές στη χειρότερη περίπτωση θα αποφασιστεί στις 15 Ιουνίου.
Και θεωρείται καλό, γιατί αν είχε βρεθεί λύση και φόρμουλα για τη δόση, τότε ο Σόιμπλε θα μπορούσε να …κλωτσήσει ακόμα πιο μακριά το τενεκεδάκι της συμφωνίας για το χρέος, όπως θα έλεγε και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος.