Τρίτη, 19 Μαρ.
18oC Αθήνα

Το μάθημα της ιστορίας που δείχνει στον Αλέξη το δρόμο της διαπραγμάτευσης για το χρέος

Το μάθημα της ιστορίας που δείχνει στον Αλέξη το δρόμο της διαπραγμάτευσης για το χρέος

Οταν στις 9 Νοεμβρίου 1923 ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας (ήταν και Μεγάλη τότε) Μπάλντουιν υπενόησε σε λόγο του, πως δεν θα πάρει η Ελλάδα το δάνειο που ζητούσε αν ανακινήσει πολιτειακό ζήτημα, η πολιτική ηγεσία που επιθυμούσε την εκθρόνιση του τότε βασιλιά Γεωργίου, πάγωσε.

Και για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν οι Βρετανοί μεταξύ άλλων, που λίγα χρόνια νωρίτερα εκβίαζαν και με στρατιωτικά μέσα, την εκθρόνιση και εξορία του προηγούμενου βασιλιά που ήταν γερμανόφιλος.

Είναι ένα επίκαιρο μάθημα της ιστορίας για όσα συμβαίνουν και στις μέρες μας, που η Ελλάδα ζητά τη ρύθμιση του χρέους.
Είναι ένα μάθημα που δείχνει πως στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν συναισθηματισμοί, παρά μόνο στεγνά συμφέροντα, τα οποία στο βάθος δεν υποκρύπτουν παρά οικονομικά συμφέροντα, όποιον μανδύα και αν έχουν ενδυθεί.

Ο κυνισμός του Μπάλντουιν, αποκαλύπτει τον κυνισμό του Σόιμπλε και των άλλων Γερμανών που θεωρούν ότι το συμφέρον της χώρας τους θέλει μία διαφορετική Ευρώπη με την Ελλάδα εκτός, όχι όμως μία οποιαδήποτε γερμανική Ευρώπη, αλλά εκείνη που υπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά τους και δεν είναι άλλη από μία μικρότερη Ευρώπη με κέντρο τη Γερμανία και τριγύρω της να περιστρέφονται δίκην δορυφόρων άλλες χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης με κοινά συμφέροντα. Ανιστόρητη επιδίωξη θα πείτε; Ισως. Αλλά Γερμανοί είναι αυτοί και παρά τα απανωτά χτυπήματα της ιστορίας μυαλό δεν βάζουν.

Η λιτότητα δεν είναι ένα γερμανικό καπρίτσιο. Είναι μία συνειδητή επιλογή οικονομικής πολιτικής που υπηρετεί πολύ καλύτερα από την ανάπτυξη τα γερμανικά συμφέροντα, τη γερμανική οικονομική πολιτική. Και για να ανατραπεί απαιτείται μία πιο ισχυρή συμμαχία δυνάμεων που έχουν συμφέρον να αντικατασταθεί από αναπτυξιακές πολιτικές.

Συνεπώς κι εμείς πολύ καλά θα κάνουμε να αφήσουμε στην άκρη τους συναισθηματισμούς και τις ιδεολογικές προσεγγίσεις των συμμαχιών στην Ευρώπη και να επιχειρήσουμε συμπορεύσεις στη βάση συμφερόντων με άλλες χώρες.
Οι αριστεροί ή οι δήθεν αριστεροί ή οι σοσιαλιστές Νότιοι δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συμπήξουν στέρεες συμμαχίες, αλλά μόνο ευκαιριακές, όσο τα πάγια συμφέροντά τους δεν συμβαδίζουν με τα ελληνικά.

Αν ρωτήσετε οποιονδήποτε διπλωμάτη που έζησε στις Βρυξέλλες, θα σας πει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι παρά ένα τεράστιο ανατολίτικο παζάρι με συνεχείς διαπραγματεύσεις με στόχο τα κέρδη σε εθνικό επίπεδο.

Η Ευρώπη δεν είναι καθόλου αυτή που φαίνεται από τις δηλώσεις των πολιτικών, δεν έχει μετεξελιχθεί, ούτε πρόκειται να μετεξελιχθεί αν δεν ξεπεραστούν και δεν απαλυνθούν τα εθνικά συμφέροντα και οι εθνικισμοί, που βάζουν τη σφραγίδα τους στις αποφάσεις των οργάνων.

Κι αν ανατρέξουμε πάλι στον Μπάλντουιν, θα δούμε πως ο Σόιμπλε 93 χρόνια μετά, εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος και ας αυτοπαρουσιάζεται σαν φανατικός Ευρωπαίος. Σαν να μην άλλαξε τίποτα ύστερα από ένα δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και το πείραμα της Ευρώπης που μετράει περισσότερα από 60 χρόνια.

Τι συμπέρασμα; Το ευρωπαϊκό πείραμα των έξι δεκαετιών διδάσκει πως πορευόμαστε ουσιαστικά μόνοι στη διακεκαυμένη ζώνη της Ευρώπης και πως οφείλουμε βγάλουμε τους ιδεολογικούς φακούς και να υιοθετήσουμε τη σκληρή ακόμα και κυνική προσέγγιση στη βάση των εθνικών συμφερόντων και του ρεαλισμού.

Πολιτική Τελευταίες ειδήσεις

Σχολιάστε