Η αρετή, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι έννοια υποκειμενική. Ο κος Πανάρετος επικαλείται μια δική του αντίληψη περί της εν λόγω, μόνο που δεν αναφέρεται στο κόστος που έχει η εφαρμογή της.
Για να το πούμε απλά. Ο κος Πανάρετος είναι άνθρωπος με πολύ σίγουρες απόψεις. Το διαπιστώσαμε από την άποψη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, από την διαμάχη του περί οικογενειοκρατίας με πανεπιστημιακούς.
Για την επικράτηση των απόψεων- ή των εμμονών του- φαίνεται να μην υπολογίζει το κόστος, ούτε το πολιτικό-άλλωστε είναι φίλος μακράς πορείας του πρωθυπουργού- ούτε όμως και το κόστος που αφορά στην κοινωνία και τελικά στους φορολογούμενους.
Για μεν το πρώτο-το πολιτικό είναι ίσως προς τιμήν του και αφορά εκείνον και τον Μεγάλο φίλο του.
Για το άλλο το κόστος, που γεννά η ακαμψία όπως στην περίπτωση της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης ή η απραξία όπως στην περίπτωση του γραμματέα που μπούχτισε και παραιτήθηκε μας πέφτει λόγος.
Γιατί μέρος της ελπίδας που δεν μπορούμε να χτίσουμε, είναι η ανάπτυξη της καινοτομίας, η επιδότηση επιτέλους του θετικού δυναμικού, του ανθρώπινου κεφαλαίου που αναμφισβήτητα η χώρα διαθέτει.
Όταν 1.2 δις μένουν στο συρτάρι του υφυπουργού γιατί, ενώ έχει ορισθεί υπεύθυνος για την διαχείρισή τους, ο κος Πανάρετος δεν έχει την τόλμη να τον εμπιστευθεί, δηλαδή να εμπιστευθεί την επιλογή του, τότε εμείς χάνουμε. Και χάνει και η χώρα και οι νέοι υπέρ των οποίων σε όλες τις κλίσεις και εγκλίσεις κόπτεται ο πανάρετος υφυπουργός.
Να πούμε δυο λόγια για τον κο Α. Μητσό τον οποίο δεν εμπιστεύθηκε ο υφυπουργός.
Στα καλύτερα- κατά κοινή και όχι μόνο Ελληνική γνώμη- στελέχη της τελευταίας εικοσαετίας που η χώρα ανέδειξε. Και εντός συνόρων και στις Βρυξέλλες.
Δέχθηκε την θέση της έρευνας και τεχνολογίας με μια απόφαση, που περιείχε μεγάλη δόση προσφοράς, συνεισφοράς στα δύσκολα που περνάμε.
Τον τέλειωσε ο Πανάρετος, ο πρωθυπουργικός φίλος.
Εμείς τώρα, γιατί και σε τι να ελπίζουμε;
Όταν οι δημόσιοι υπάλληλοι και μη είναι μέτριοι τους λέμε ανίκανους και δικαίως (;) αγανακτούμε.
Όταν ξεχωρίζουν τους αποβάλλουμε, διότι βγάζουν το κεφάλι πάνω από τη μετριότητα υφισταμένων και προϊσταμένων.
Στην προκείμενη περίπτωση ποιος είναι ο κοπρίτης κε Πάγκαλε;