Απόδειξη, για ακόμη μια φορά της δύναμής της, αποτελεί έκταση 5.632 στρεμμάτων στην επαρχία Λαγκαδά Θεσσαλονίκης που είχε καεί τον Αύγουστο του 2007 και μελετήθηκε, δύο χρόνια μετά, στο πλαίσιο της μεταπτυχιακής διατριβής της, από την δασοπόνο Ελένη Αβραμίδου με επιβλέποντα καθηγητή τον Βασίλη Παπαναστάση, ομότιμο καθηγητή του Εργαστηρίου Λιβαδικής Οικολογίας της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Τα αποτελέσματα της διατριβής παρουσιάστηκαν στο 6ο διεθνές συνέδριο της European Society for Soil Conservation (ESSC), με θέμα τις “Καινοτόμες Στρατηγικές και Πολιτικές για τη Συντήρηση των Εδαφών” που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.
Η περιοχή έρευνας αποτελείται από ένα μωσαϊκό τύπων βλάστησης, που περιλαμβάνει εγκαταλειμμένους αγρούς, ποολίβαδα και θαμνώνες διαφορετικής πυκνότητας. Οι εγκαταλειμμένοι αγροί είναι ιδιωτικές εκτάσεις, οι οποίες έπαψαν να καλλιεργούνται γεωργικά και χρησιμοποιούνται πλέον ως κοινόχρηστοι βοσκότοποι. Τα ποολίβαδα, οι αραιοί και οι πυκνοί θαμνώνες αποτελούν κοινόχρηστες δημόσιες εκτάσεις, οι οποίες βόσκονται επίσης κοινόχρηστα.
“Διαπίστωσα στην μελέτη μου ότι η ίδια η φύση αποκατέστησε σιγά- σιγά την καμένη έκταση όπου υπήρχαν κυρίως πουρνάρια, παρά το γεγονός ότι πήγαιναν ζώα για βόσκηση, κάτι που απαγορεύεται για 10 χρόνια μετά από πυρκαγιά” εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ.Αβραμίδου.