Το διπλό φονικό που σημειώθηκε στα Ανώγεια, έχει συγκλονίσει την τοπική κοινωνία και ολόκληρη τη χώρα.
Δυο οικογένειες στα Ανώγεια έχουν βυθιστεί στο πένθος, μετά τους τραγικούς θανάτους του 63χρονου Λευτέρη Καλομοίρη και του 29χρονου Γιώργου Ξυλούρη.
Μια τραγική υπόθεση, που -δυστυχώς “κατόπιν εορτής”- επανέφερε την συζήτηση για την οπλοκατοχή, η οποία τόσο στο συγκεκριμένο χωριό, όσο και σε αρκετές ακόμη περιοχές της Κρήτης είναι ανησυχητικά διαδεδομένη.
Click4more: Ανώγεια: Πυροβόλησαν δυο όπλα και υπάρχουν πολλοί αυτόπτες μάρτυρες λέει η δικηγόρος του 29χρονου Καλομοίρη
Κι αν για κάποιους θεωρείται αυτονόητο το να καταδικάζει την ευρεία χρήση των όπλων, όταν παρόμοιες δηλώσεις έρχονται από τους ίδιους τους κατοίκους των Ανωγείων, τότε αυτό αποκτά μια ιδιαίτερη βαρύτητα.
Σε κείμενο που υπογράφει το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων Σταυράκειου Γυμνασίου – Λυκείου Ανωγείων, αναφέρεται προς τιμήν των υπογραφόντων το… αυτονόητο. Ξεκάθαρα, χωρίς αστερίσκους και “θολά” σημεία.
“Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση. Η οπλοκατοχή όπου αυτή υπάρχει, είναι για να καλύψει σκοτάδια, φόβους, κενά και συμπλέγματα. Είναι ο κόκκινος λεκές πάνω στην ομορφιά του άσπρου υφαντού βαμβακερού χασέ, που με κόπο έφτιαξε με τα ίδια της τα χέρια, η πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ανωγειανών”, αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Αναλυτικά αναφέρει το κείμενο:
“Εδώ υπήρχαν τ’ Ανώγεια”
“Κάποτε υπήρχε ένα χωριό που αντιστάθηκε. Αμέσως μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του το 1944, πήρε φόρα και μπήκε ξανά στη ζωή με ταχύτητα φωτός.
Μαύρα μαντήλια, μαύρα τσεμπέρια και ένα σχολειό, το Σταυράκειο Γυμνάσιο, που χτίστηκε σχεδόν πάνω στα ερείπια του πολέμου, διαμόρφωσαν τη νέα ταυτότητα των ανθρώπων που ζούσαν εδώ:
Εργατικότητα, αλληλεγγύη, φιλομάθεια, αισιοδοξία, φιλοξενία, ευγένεια και γλέντι.
Μέσα στην περίοδο ανθοφορίας και ανάπτυξης που ακολούθησε, ξαναγεννήθηκε και ωρίμασε η περίφημη τοπική κτηνοτροφική, υφαντική, τυροκομική, μουσική, χορευτική και ποιητική παράδοση και λίγο αργότερα το πολιτιστικό ύφος και ήθος που άρχισε να λάμπει από το τέλος της δεκαετίας του ’70.
Αυτό ναι, είναι η παράδοσή μας και χτίστηκε πέτρα – πέτρα.
Η οπλοκατοχή δεν είναι παράδοση.
Η οπλοκατοχή όπου αυτή υπάρχει, είναι για να καλύψει σκοτάδια, φόβους, κενά και συμπλέγματα.
Είναι ο κόκκινος λεκές πάνω στην ομορφιά του άσπρου υφαντού βαμβακερού χασέ, που με κόπο έφτιαξε με τα ίδια της τα χέρια, η πρώτη και δεύτερη μεταπολεμική γενιά Ανωγειανών.
Αυτήν την ομορφιά, που εμείς σήμερα σκοτώνουμε.
Click4More: Ανώγεια: Ανατριχιαστική κατάθεση του 29χρονου – Ούτε που θυμάται πόσες φορές πυροβόλησε
Πενθούμε θυμωμένοι, δίπλα στις οικογένειες των άδικα χαμένων χωριανών μας, Λευτέρη Καλομοίρη, Γιώργη Ξυλούρη και Μανόλη Στρατάκη.
Ο Σύλλογος Αποφοίτων και Φίλων του Σταυράκειου Γυμνασίου και Λυκείου, στο πλαίσιο των σκοπών και του πνεύματος του καταστατικού του, ελπίζοντας και αναμένοντας στην άμεση κινητοποίηση και βοήθεια του Δήμου, καλεί όλους τους τοπικούς φορείς και συλλόγους των Ανωγείων, (γονέων, αθλητικούς, πολιτιστικούς, πολιτικούς, παραγωγικούς) όχι μόνο να ταχθούμε φωναχτά εναντίον της οπλοκατοχής, αλλά και να αναλάβουμε δράσεις από κοινού, κατά του εγκληματικού αυτού φαινομένου και των αιτιών που το συντηρούν.
Όταν οι Γερμανοί είχαν ισοπεδώσει το όμορφο χωριό στα δυτικά της Κρήτης, έγραψαν πρόστυχα σε μια πινακίδα: “Εδώ υπήρχε η Κάνδανος”.
Έχουμε την ευθύνη και υποχρέωση, να αναλάβουμε δράση τώρα, αν δε θέλουμε σε λίγο καιρό να δούμε γραμμένη από τα δικά μας χέρια τη φοβερή φράση: “Εδώ υπήρχαν τ’ Ανώγεια”.
*Το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων Σταυράκειου Γυμνασίου – Λυκείου Ανωγείων».
Δείτε την ανάρτηση του Συλλόγου από τα Ανώγεια
"Εδώ υπήρχαν τ' Ανώγεια"Κάποτε υπήρχε ένα χωριό που αντιστάθηκε. Αμέσως μετά την ολοκληρωτική καταστροφή του το 1944,…
Gepostet von Αετός Ανωγείων am Dienstag, 5. Mai 2020
Φωτογραφίες αρχείου: Intime.