Παράλληλα αποκάλυψε ότι για οικονομικούς λόγους δεν έμεινε στον Ολυμπιακό και πώς άρχισε και πάλι το μπάσκετ έπειτα από μικρή διακοπή.
Oσα δήλωσε ο Γιώργος Παπαγιάννης στην «Cosmote TV»:
Για τα λεπτά που δεν πήρε στην αρχή της σεζόν: «Υπάρχουν βράδια που δεν κοιμάμαι. Κοιμάμαι αργά, θα κάτσω να δω τον αγώνα το βράδυ, 2-3 το βράδυ και να κοιμηθώ στις 6, μπορεί και καθόλου. Είναι νευρά πολλά κάθε μέρα. Αλλά δεν είναι γιατί δεν παίζω. Θέλω να τους αποδείξω πράγματα, να πιστέψουν σε εμένα. Γι’ αυτό είμαι έτοιμος για την ευκαιρία που θα μου έρθει».
Για την Εθνική Ομάδα και το draft: «Αν συμφωνήσουμε φυσικά και θα έρθω να παίξω. Είμαι στις Εθνικές από 13 ετών. Είναι όνειρο για κάθε αθλητή να παίζει για την Εθνική. Πέρυσι έγινε ένα μπέρδεμα. Δεν περίμενα να γίνει έτσι, είχα χτυπήσει στο δάχτυλο. Ήταν μια φάση στην προπόνηση, πήγα να πιάσω μια πάσα, έρχεται ο Μίρο και χτυπάει το δάχτυλο με την μπάλα. Έσπασε σε τρία σημεία. Μου είπαν ότι έπρεπε να βάλω γύψο και ότι μπορεί να χρειαστώ χειρουργείο, το οποίο ευτυχώς γλίτωσα. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Πήγα στα work out με ένα δάχτυλο που κανονικά δεν έπρεπε να έχω παίξει στα πλέι οφ. Δεν ήταν τελείως έτοιμο. Χάρηκα που έπαιξα στα πλέι οφ. Στην Εθνική δεν μπορούσα να πάω λόγω του Summer League. Εγώ θέλω να έρθω να παίξω. Όσο πιο πολλά παιχνίδια παίρνω τόσο το καλύτερο. Μου φάνηκε περίεργο πέρυσι που δεν έπαιξα σε μια Εθνική Ομάδα ύστερα από τόσα χρόνια».
Για το τι δώρο έκανε στους δικούς του με τα πρώτα χρήματα που πήρε: «Δεν έκανα κανένα δώρο την πρώτη μέρα, απλώς πήγαμε για ένα φαγητό με τους γονείς μου. Κοιτάω πάντα τη δόξα, θέλω να πάρω βραβεία. Δεν μου άρεσε ποτέ να μιλάω για τα χρήματα. Είναι εδώ για εσένα ο Βλάντε και ο Πέτζα. Κοιτάς να τους φτάσεις και να τους ξεπεράσεις αν γίνεται».
Για το 40% που κρατείται από τους μισθούς των ΝΒΑers: «Αυτό ήταν τελείως τρελό. Πήραμε το τσεκ, είδαμε το νούμερο, πήγα την επόμενη μέρα και έλειπαν όλα. Αν πας να υπογράψεις δεύτερο συμβόλαιο δεν μπορείς να σκέφτεσαι το 40% που παίρνει η τράπεζα. Δεν σκέφτομαι το οικονομικό κομμάτι, θέλω να παίξω πάρα πολύ. Θα το σκεφτούμε την 3η χρονιά αυτό. Το salary cup ανεβαίνει κάθε μέρα».
Για τον Ντίβατς: «Έρχεται όταν με βλέπει, να μου δείξει κινήσεις. Με παρακολουθεί συνέχεια. Μου δείχνει τα λάθη μου και τι θα πρέπει να κάνω για να βοηθήσω το παιχνίδι μου».
Για τον προπονητή του: «Μας μιλάει κάθε μέρα, όπως και οι συνεργάτες του. Είναι μια ομάδα με πολύ καλό κλίμα».
Για τον λόγο που δεν έμεινε στον Ολυμπιακό, αλλά και για την εμπειρία του στο Περιστέρι:
«Πήγα στα 11. Είχαμε παίξει αντίπαλοι όταν βρισκόμουν στα Μέγαρα. Είχαν πει στο τέλος του αγώνα ότι με ήθελαν. Πήγα στο παιδικό στη δεύτερη χρονιά μου εκεί. Η βασική αλήθεια είναι ότι δεν πλήρωνε η ομάδα τα μεταφορικά έξοδα, ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι από τα Μέγαρα, ο πατέρας μου έπρεπε να κλείνει το μαγαζί, είχα και φροντιστήρια, δεν ήθελα να αφήσω το σχολείο πίσω. Μας είχαν πει ότι θα βοηθήσουν, δεν το έκαναν και πήγα στο Περιστέρι για να κάνω ατομικές προπονήσεις με τον Δημήτρη Τζιάλλα. Μου είπαν στα 13 μου να πάω στην ανδρική ομάδα το απόγευμα, ήμουν ψαρωμένος, πήρα τα ρούχα μου και μόλις μπήκα στο γήπεδο ήταν λες και με ήξεραν όλοι. Στο τέλος της προπόνησης ο κόουτς Πεδουλάκης μου είπε ότι ήθελε να μείνω εκεί. Στη δεύτερη χρονιά μου στο Περιστέρι, μου είπε ο Πεδουλάκης να πάω μαζί του στον Παναθηναϊκό, όμως ήθελα να μείνω εκεί και να κάνω προπόνηση με τους άνδρες. Μου είχαν πει ότι θα με βοηθήσουν και οικονομικά, δεν έγινε όμως ποτέ αυτό. Εντάξει, με ενδιέφερε κυρίως να είμαι στην ανδρική ομάδα. Ούτε αυτό έγινε, με είχαν στον πάγκο, ερχόταν η ώρα μου μια φορά στις 15 μέρες. Η σεζόν άρχισε τον Αύγουστο και τον Νοέμβριο τα παράτησα. Να είναι καλά ο κόουτς Μανουσέλης, με πήρε τον Μάρτιο, του είπα ότι δεν μπορούσα να πάρω το δελτίο μου και μου έδωσε ραντεβού στις 6 το πρωί στη Βούλα. Παρασκευή-Σάββατο-Κυριακή. Τις άλλες μέρες έκανα προπονήσεις με τον Πρωτέα Βούλας και τις Πέμπτες είχα το κλιμάκιο της Εθνικής».
Για τον Παναθηναϊκό και τις πρώτες εμπειρίες στους Κινγκς: «Ήταν πολύ καλή η περσινή χρονιά για εμένα, με βοήθησε να βρεθώ εδώ. Για την πρώτη χρονιά δεν μπορώ να πω πολλά. Τη δεύτερη σεζόν μπορούσα να πάω στο Κολλέγιο, όμως έμεινα στην Ελλάδα και ίσως ήθελα να κάτω και για μια τρίτη σεζόν. Ευχαριστώ τον σύλλογο. Οι Κινγκς με ήθελαν από την αρχή, ήξερα κι εγώ ότι θα είναι δύσκολα, ήξερα ότι μπορεί να μην παίζω γιατί υπήρχαν πολλοί σέντερ στην ομάδα. Με τον πατέρα μου μιλάω για μπάσκετ, έχω και βίντεο στο σπίτι για να βλέπω τους αγώνες και να διορθώνομαι. Πλέον με χειροκροτεί, όπως χειροκροτά και τον μικρό μου αδελφό τον Μηνά. Είναι περήφανος και θέλει να μας δει να φτάνουμε όσο πιο ψηλά γίνεται».