Ο Φρέντρικ Γκούλμπραντσεν, ο οποίος αγωνίζεται στην Αδάνα Ντεμίρσπορ, περιέγραψε τα όσα έζησε κατά τη διάρκεια του φονικού σεισμού στην Τουρκία, όντας στο σπίτι του στον 15ο όροφο.
Ο Νορβηγός ποδοσφαιριστής ήταν σίγουρος ότι θα πεθάνει μετά τον πανίσχυρο σεισμό στην Τουρκία.
«Είμαι ακόμα σε σοκ. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια πόσο φοβήθηκα στις 6 Φεβρουαρίου, όταν η γη σείστηκε στα Άδανα. Κοιμόμουν στον τελευταίο όροφο μιας πολυκατοικίας 15 ορόφων και κάποια στιγμή ήμουν σίγουρος ότι θα πέθαινα. Σύρθηκα στο πάτωμα για να κατέβω, πεπεισμένος ότι το πάτωμα θα βυθιζόταν κάτω από μένα. Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι το κτίριο σώθηκε.
Κουνιόταν τόσο γρήγορα, που ένιωθα σαν να ήμουν σε μια βάρκα ενώ υπήρχε μια δυνατή καταιγίδα στη θάλασσα. Μόλις μπόρεσα να φύγω από το κτίριο, είδα πολλούς ανθρώπους να βγαίνουν έξω. Ήταν τρομοκρατημένοι. Ήμουν πολύ, πολύ τυχερός», ανέφερε.
Παράλληλα, σχολίασε την απόφαση των τουρκικών ποδοσφαιρικών αρχών για διακοπή των πρωταθλημάτων για λίγες ημέρες, κατακρίνοντάς την: «Ανέβαλαν μια αγωνιστική. Μια μέρα παιχνιδιού! Δεν μπορώ να καταλάβω ότι σύντομα θα πρέπει να παίξουμε ποδόσφαιρο ενώ όλοι αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να παλεύουν για τη ζωή τους. Έχω ακόμα αναδρομές από εκείνο το βράδυ. Είμαι, το λιγότερο, τραυματισμένος».
Αποκάλυψε ακόμα πως η αρραβωνιαστικιά του δεν ήταν στο σπίτι εκείνη την ώρα και δεν έζησε αυτές τις εφιαλτικές στιγμές: «Ευτυχώς, η αρραβωνιαστικιά μου δεν ήταν στο διαμέρισμα. Χαίρομαι που δεν χρειάστηκε να το περάσει γιατί ήταν φρικτό. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να το ζήσει αυτό, ήταν τρομερό.
Μπορείς να το καταλάβεις μόνο αν ήσουν εκεί ο ίδιος. Φαίνεται επίσης ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δεν βλέπουν πόσο τραυματικό ήταν αυτό για τους ανθρώπους. Πολλοί, συμπεριλαμβανομένου και εμένα, απλά δεν γνωρίζουν αν το σπίτι τους είναι ακόμα προσβάσιμο και αν θα μπορέσουν να πάνε εκεί. Γι’ αυτό και γράφω αυτήν την ανάρτηση. Κι αν έρθουν νέοι σεισμοί; Τι θα γίνει τότε με τα κτίρια; Όλα αισθάνονται ανασφαλή τώρα. Το ποδόσφαιρο είναι το μεγαλύτερο πάθος μου, αλλά η ζωή μου είναι πιο σημαντική».