Ο τερματοφύλακας της πολωνικής Ζαγκλέμπιε, Σωκράτης Διούδης, μίλησε σε podcast και έκανε αποκαλύψεις, σχετικά με την παρουσία του στον Παναθηναϊκό και τις δύσκολες στιγμές που πέρασε, μετά το τέλος της συνεργασίας του με τους “πράσινους”.
Ο Σωκράτης Διούδης αναφέρθηκε στα προβλήματα που υπήρξαν στον Παναθηναϊκό, μετά από ευρωπαϊκό αποκλεισμό και το ότι οι νέοι παίκτες έπρεπε να αποδείξουν πως αξίζουν να φοράνε τη φανέλα, ενώ στη συνέχεια τόνισε πως χρειάστηκε τη βοήθεια ειδικού ψυχολόγου για να ξεπεράσει το τέλος της συνεργασίας του με τους “πράσινους”.
Τα πιο σημαντικά σημεία των δηλώσεων του Σωκράτη Διούδη στο podcast «Κουβέντα στο ΠΙ & ΦΙ»:
Για το πως νιώθει μετά το νέο συμβόλαιο που υπέγραψε: «Είμαι πολύ χαρούμενος. Ουσιαστικά το πρώτο μέλημά μου όταν πήγα στην Πολωνία ήταν αυτό να επανέλθω στα γήπεδα, να βρω αγωνιστικό ρυθμό, να μπω ξανά στο παιχνίδι γιατί μου έχει λείψει πάρα πολύ. Είχα μια μεγάλη αποχή και ήθελα να ξεφύγω από αυτό το μπλέξιμο που υπήρχε στην κατάσταση που είχα βρεθεί στον Παναθηναϊκό, διότι ήμουνα και πολύ καιρό εκτός ομάδας και δεν αγωνιζόμουν. Και ξέρεις δεν είναι μόνο το αγωνιστικό, κομμάτι αλλά και το ψυχολογικό κομμάτι.
Είναι μεγάλη η επιβάρυνση που έχουμε και ουσιαστικά το μέλημά μου ήταν ένα. Να πάω σε μία ομάδα που θα μου δώσει τη δυνατότητα να επιστρέψω στο παιχνίδι και να ξεφύγω πολύ από αυτή την κατάσταση που είχα βρεθεί. Γι’ αυτό και ο λόγος που υπέγραψα για 6 μήνες. Ουσιαστικά, για να είμαι ειλικρινής δεν ήξερα και εγώ πολλά πράγματα, ούτε για την ομάδα, ούτε για το Πολωνικό πρωτάθλημα. Ευτυχώς, τα πράγματα πήγαν πάρα πολύ καλά για μένα. Έζησα 6 πολύ όμορφους μήνες στην Πολωνία και αυτός ήταν και ο κύριος λόγος που με έκανε να υπογράψω για περισσότερο καιρό».
Για το ρίσκο αυτής της απόφασης: «Όχι, ήταν τεράστιο ρίσκο διότι ήμουνα για πολλά χρόνια βασικός τερματοφύλακας σε ένα μεγάλο σύλλογο όπως ο Παναθηναϊκός. Ήμουν εν ενεργεία, διεθνής και ξαφνικά βρέθηκα εκτός αγωνιστικών χώρων. Υπήρχε μεγάλο ρίσκο σε αυτή την απόφαση, διότι υπέγραψα για 6 μήνες μόνο. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, διότι άμα κυλούσε κάπως διαφορετικά η σεζόν για μένα ενδεχομένως να κάναμε άλλη κουβέντα αυτή τη στιγμή.
Συν τοις άλλοις τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δεν είχα πάρα πολλές επιλογές για να πετύχω αυτό που σου είπα, δηλαδή μία ομάδα να μου δώσει τη δυνατότητα να υπογράψω για τόσο μικρό χρονικό διάστημα και ουσιαστικά να μου δώσει την ευκαιρία να επανέλθω στο παιχνίδι και να να πάρω ξανά αγώνες και αυτοπεποίθηση. Σίγουρα έχει μεγάλο ρίσκο, όμως επειδή πιστεύω αρκετά στις δυνατότητές μου, έχω πάρει πολλά ρίσκα στην καριέρα μου, αλλά μου βγήκαν, αλλά όχι ευτυχώς αυτή τη φορά πήγαν όλα καλά».
Για το αν ανέκτησε την χαμένη ψυχολογία του: «Πάρα πολύ και νομίζω ότι αυτό είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Το πώς θα διαχειριστείς όλη αυτή την κατάσταση με τα εμπόδια που θα συναντήσεις και τις άσχημες συνθήκες που ενδεχομένως θα βρεις μπροστά σου. Ένας λόγος που αισθάνομαι περήφανος είναι αυτός διότι μετά από μια τόσο μεγάλη αποχή, μπήκα μετά από 8 μήνες ουσιαστικά ξανά σε επίσημο αγώνα και έδειξα ανεπηρέαστος. Λες και έπαιζα συνεχόμενα παιχνίδια. Βασικά δεν είναι μόνο αυτό που έδειξα αλλά αυτό που νιώθω. Αυτό που νιώθει ένας αθλητής είναι το πιο σημαντικό. Εγώ ένιωσα ότι δεν μου έλειπε καθόλου αγωνιστικός ρυθμός και ουσιαστικά συνέχισα από εκεί που είχα σταματήσει».
Για το αν αδικήθηκε στον Παναθηναϊκό: «Η απάντηση είναι προφανής. Όταν πήγα στην ομάδα δεν ήταν οι συνθήκες αυτές. Η ομάδα έπαιζε στο Europa League και το πρώτο παιχνίδι που βρέθηκα στο γήπεδο για να δω τη νέα μου ομάδα ήταν απέναντι στην Αθλέτικ Μπιλμπάο. Είχαμε πολύ καλή ομάδα, πολύ καλούς ποδοσφαιριστές, είχαν γίνει και άλλες κινήσεις εκείνο το καλοκαίρι που είχα πάει εγώ στην ομάδα όμως χωρίς να γνωρίζω το λόγο και από τη στιγμή που αποκλείστηκε η ομάδα από την Ευρώπη, ξαφνικά άρχισαν να υπάρχουν πολλά προβλήματα με παίκτες οι οποίοι ήταν σημαντικοί για το σύλλογο να αποχωρούν. Εμείς που μείναμε πίσω, αντιμετωπίζαμε πολλά προβλήματα στην καθημερινότητα. Υπήρχαν οικονομικά προβλήματα και άλλα προβλήματα βέβαια που δεν αρμόζουν σε ένα σύλλογο του μεγέθους του Παναθηναϊκού και νομίζω δεν αξίζει τώρα να το αναφέρω. Ξεκινήσαμε ουσιαστικά ξανά από το μηδέν. Η ομάδα έπρεπε να στηριχθεί σε νέους ποδοσφαιριστές, κυρίως Έλληνες και δεν ήξερε τι μπορεί να περιμένει.
Εμείς αντίστοιχα ήμασταν παίκτες οι οποίοι θα έπρεπε να αποδείξουμε ότι αξίζουμε να παίζουμε σε ένα τόσο μεγάλο σύλλογο και ότι μπορούμε να σηκώσουμε τη φανέλα. Εγώ από τη μεριά μου επειδή για να μιλήσω προσωπικά ήμουν από τους πιο παλιούς από την αρχή αυτής της ιστορίας και ουσιαστικά ήμουν από τους λίγους που μείναμε μέχρι το τέλος. Νομίζω ότι αυτό το έκανα. Απέδειξα με όλη μου την πορεία στην ομάδα ότι άξιζα να φοράω τη φανέλα και ότι μπορούσα να σηκώσω το βάρος και να το διαχειριστώ. Η αλήθεια είναι ότι με την πορεία που είχα, επειδή ο κόσμος δεν γνωρίζει πολλά πράγματα, οι άνθρωποι που είναι μέσα στο σύλλογο γνωρίζουν τα πάντα. Γνωρίζουν ό,τι περάσαμε, γνωρίζουν πως συμπεριφερθήκαμε αυτοί που είμαστε μέσα από την ομάδα και πως ουσιαστικά βοηθήσαμε το σύλλογο να βγει από αυτή τη δύσκολη κατάσταση.
Γιατί θέλω να σου πω ότι σε μια ομάδα όταν υπάρχουν τόσο μεγάλα προβλήματα, εγώ παραδείγματος χάρη το βλέπω τώρα τον εαυτό μου όταν είμαι σε μια ομάδα του εξωτερικού και έχω οικονομικά προβλήματα και έχω να ζήσω την οικογένειά μου και να τους φροντίσω, δεν θα σκεφτώ τόσο πολύ τον σύλλογο, θα κοιτάξω ποιο είναι το καλύτερο για μένα. Αυτό κάνανε και οι ξένοι που ήταν τότε στην ομάδα και είναι απολύτως λογικό και κατανοητό. Όμως εμείς οι Έλληνες από τη μεριά μας που αφουγκραζόμαστε περισσότερο το σφυγμό του συλλόγου και του κόσμου είναι άλλο το δέσιμο. Γνωρίζουμε πολύ καλά πόσο μεγάλος είναι ένας σύλλογος και ότι πρέπει να κάνουμε κάτι και εμείς από τη μεριά μας να τον βοηθήσουμε να βγει από τη δύσκολη θέση που βρέθηκε μαζί με τους ανθρώπους που είναι μέσα στην ομάδα.
Το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά αλλά για κάποιους παίκτες όπως εγώ περίμενα κάποια διαφορετική αντιμετώπιση. Σίγουρα έτσι είναι οι σχέσεις στη ζωή και στο ποδόσφαιρο. Κάποια στιγμή φτάνουν σε ένα τέλος. Όμως αυτό το τέλος πρέπει να είναι όπως αξίζει στον καθένα».
Για το αν τον πληγώνει το τέλος της διαδρομής του στον Παναθηναϊκό: «Ακόμα όχι. Το έχω ξεπεράσει γιατί η ζωή προχωράει. Έχω κάνει το επόμενο βήμα στην καριέρα μου και στη ζωή μου και κοιτάω το παρόν και το μέλλον από εδώ και πέρα όμως ναι, με πλήγωσε πάρα πολύ. Ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ. Έκανα πάρα πολύ καιρό να το ξεπεράσω. Δεν κατάφερα να το ξεπεράσω μόνος μου. Όλη αυτή η κατάσταση στην οποία είχα περιέλθει ήταν μεγάλο βάρος για μένα και σε μια γενικότερα έντονη και δύσκολη στιγμή της ζωής μου.
Και μπορώ να σου πω ότι αυτό που με βοήθησε να το ξεπεράσω ήτανε το γεγονός ότι ζήτησα βοήθεια από έναν ειδικό. Δεν είναι νομίζω ότι είναι κακό να το πω αυτό. Οι επαγγελματίες αθλητές του δικού μου επιπέδου, έχουμε πολύ μεγάλη πίεση να διαχειριστούμε και πολλές φορές όσο δυνατός κι αν είσαι, έρχονται στιγμές που λυγίζεις. Οπότε λοιπόν, με τη βοήθεια που πήρα, έπειτα από μεγάλο μεγάλο χρονικό διάστημα, κατάφερα να το διαχειριστώ. Κατάφερα να το ξεπεράσω, να ξαναπατήσω τα πόδια μου και ουσιαστικά να επανέλθω στο επίπεδο που ήμουνα και πριν συμβούν όλα αυτά».
Για το πόσο βοηθήθηκε από τον ειδικό ψυχολόγο: «Ήταν πολύ σημαντική η βοήθεια. Δεν είχα ποτέ σκοπό να το αναφέρω για έναν πολύ συγκεκριμένο λόγο. Δεν ήθελα ο κόσμος να νομίζει ότι η απόδοση ενός αθλητή στο γήπεδο επηρεάζεται από αυτό και να υπάρχει μια δικαιολογία για μένα καθαρά μόνο για αυτό. Επειδή και εγώ πήρα δύναμη από μια αντίστοιχη περίπτωση ενός συμπαίκτη μου, δεν είναι κακό να το αναφέρω, του Τάσου Μπακασέτα, του αρχηγού της Εθνικής, ο οποίος στο παρελθόν είχε μιλήσει δημόσια για αυτό που περνούσε ο ίδιος.
Εγώ μέχρι τότε δυσκολευόμουνα να απευθυνθώ σε κάποιον για να με βοηθήσει, γιατί ήμουν λίγο χαμένος και δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Μου έδωσε δύναμη αυτό που είχα ακούσει από τον Τάσο και μάλιστα δεν έχω μιλήσει ποτέ προσωπικά μαζί του για να του πω ότι με ενέπνευσε. Το κάνω πρώτη φορά δημόσια, οπότε νομίζω ότι είναι καλό να πω και εγώ την δική μου ιστορία και για αυτό ακριβώς το λόγο που είπες, για να βοηθήσω και κάποιον άλλον που θα βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση και δεν γνωρίζει πώς να την διαχειριστεί».
Για το πόσο σημαντική είναι η ψυχολογική βοήθεια από τους ειδικούς: «Σίγουρα ο κόσμος πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει ότι και εμείς οι αθλητές είμαστε άνθρωποι, με τους ίδιους προβληματισμούς που έχουν και εκείνοι, με τα ίδια προβλήματα, με τις ίδιες αμφιβολίες. Πραγματικά με όλα τα συναισθήματα που μπορεί να έχει ο οποιοσδήποτε άνθρωπος. Όταν βρίσκεσαι σε μια δύσκολη κατάσταση πολλές φορές είναι εξαιρετικά δύσκολο να το διαχειριστείς μόνος σου».