Δημήτρης Καμπουράκης

Ιστορίες δουλείας στην μετεπαναστατική Ελλάδα, με το πρώτο ελληνικό σύνταγμα να απαγορεύει την δουλεία, αλλά ο κληρονομημένος από τους Τούρκους θεσμός αυτός να ζει και να βασιλεύει. Το ίδιο και η υπουργική αυθαιρεσία.

Όταν οι Έλληνες καραβοκύρηδες έβγαζαν από το σεντούκι την πειρατική σημαία και κούρσευαν αδιακρίτως κάθε σκαρί που κυκλοφορούσε στο Αιγαίο. Οι διαμαρτυρίες των τριών ναυάρχων των μεγάλων δυνάμεων, που ενώ είχαν στριμώξει τον Ιμπραήμ στο Ναυαρίνο, τα εμπορικά τους κουρσεύονταν από τους δικούς μας.

Κορόιδευε τους πάντες, χλεύαζε τους ισχυρούς, τα έβαζε με πλούσιους και βασιλιάδες. Οι ατάκες του έμειναν στην ιστορία, κυρίως η απάντηση του στον Μέγα Αλέξανδρο. Ζούσε πιθάρι και συχνά-πυκνά οι θιγμένοι τον πλάκωναν στο ξύλο μη αντέχοντας την κριτική του. 

Ποια ήταν τα βαθύτερα αίτια της περίφημης εικονομαχίας που ταλάνισε το Βυζάντιο για σχεδόν δυο αιώνες. Η φτωχή ανατολίτικη αγροτιά, εναντίον της κοσμοπολίτικης εμπορικής δύσης στο εσωτερικό της αυτοκρατορίας. Μια κοινωνικοπολιτική διαμάχη με θρησκευτική βιτρίνα.

Η αλλόκοτη σχέση των σκληροτράχηλων γενίτσαρων με το μαγειρείο του στρατοπέδου τους και κυρίως με το καζάνι τους. Σ’ αυτό ορκίζονταν, αυτό υπεράσπιζαν μέχρι θανάτου σε περίπτωση ήττας και αυτό αναποδογύριζαν όταν αποφάσιζαν να στασιάσουν κατά του σουλτάνου.

Οι παλινωδίες και τα προβλήματα που δημιούργησε η αλλαγή του ημερολογίου στην Ελλάδα. Οι φόβοι ότι όλοι οι Ορθόδοξοι θα γίνονταν Καθολικοί. Ο διαφορετικός εορτασμός εθνικής παλιγγενεσίας και Ευαγγελισμού. Η δημιουργία των Παλαιοημερολογητών και το δεκαπενθήμερο που ούτε γεννήθηκε, ούτε πέθανε κανένας Έλληνας.

Πως μετριέται η ισχύς μιας αυτοκρατορίας μέσα σε διαφορετικούς αιώνες, ώστε να υπολογίσουμε ποια ήταν η ισχυρότερη που πέρασε ποτέ; Από την έκταση, τον πληθυσμό, την κατοχή πλουτοπαραγωγικών πόρων, την στρατιωτική δύναμη ή την διάρκεια της ζωής της; Και ποια ήταν τελικά η ισχυρότερη;

Μια θαλάσσια τραγωδία του β’ παγκοσμίου πολέμου, με θύμα ένα κρουαζιερόπλοιο που βυθίστηκε από Σοβιετικές τορπίλες. Ένας απροσδιόριστος αριθμός αμάχων Γερμανών, ανάμεσα σε 8.000 και 10.000 πνίγηκαν, σε μια πράξη που κανείς δεν γνωμοδότησε αν ήταν λάθος ή συνειδητό έγκλημα πολέμου.